Paroles et traduction Raz Dwa Trzy - Oczy Tej Malej

Oczy Tej Malej

Posłuchaj pan, panie podróżny
Co się zdarzyło na Próżnej
Mieszkała tam Jagna dobra i czysta
I chodził do niej Jan kancelista
Akurat to była niedziela
Kręciła się karuzela
Zabrał tam Jagnę kochanek czuły
I całkiem zmącił jej miły umysł

Oczy tej małej
Jak dwa błękity
Myśli tej małej
Białe zeszyty
A on był dla niej
Jak młody bóg
Żebyż on jeszcze kochać mógł

A lato, jak bywa w Warszawie
Młodym służyło łaskawie
On ją zabierał nieraz na łódki
A ona jego leczyła smutki
Posłuchaj pan, panie wędrowny
Nastał ten dzień niewymowny
Odszedł bez słowa kochanek podły
Na nic się zdały płacz jej i modły

Oczy tej małej
Jak dwa błękity
Myśli tej małej
Białe zeszyty
A on był dla niej
Jak młody bóg
Żebyż on jeszcze kochać mógł

Pociągi nie odchodzą ni statki
Ona nie wróci do matki
Ktoby uwierzył w całym Makowie
Że dla niej światem był jeden człowiek?
Przez niego więc siebie zabiła
Ta co z miłości tańczyła
Bóg jej wybaczył czyny sercowe
I lody podał jej malinowe

Oczy tej małej
Jak dwa błękity
Myśli tej małej
Białe zeszyty
A on był dla niej
Jak młody bóg
Żebyż on jeszcze kochać mógł

Posłuchaj niewierny kochanku
Co nienawidzisz poranków
Wróci do ciebie jeszcze ta trumna
Gdzie leży twoja kochanka dumna
Bo taki, co kochać nie umie
Przegra, choć wszystko rozumie
Bóg cię pokarze swą nieczułością za to
Żeś gardził ludzką miłością

A tyś był dla niej więcej, jak Bóg
Pokłoń się do jej martwych nóg

Глаза той девчонки

Послушай, друг, путник случайный,
Что приключилось на Пружной недавно.
Жила там Ягна, душа чиста,
И хаживал к ней Ян-канцелярист,
Как раз была та чудная пора,
Карусель кружила, звенела гитара.
Увлек он Ягну, коварный злодей,
И разум чистейший ее одурманил быстрей.

Глаза той девчонки,
Как два небосвода.
Мечты той девчонки –
Чисты, словно соды.
А он для нее –
Божество молодое,
Ах, если б любить он еще мог, родное...

А лето в Варшаве, как водится, зной,
Молодым благосклонно кивало головой.
Он катал ее часто на лодке речной,
А она его печаль лечила своей рукой.
Послушай, прохожий, историю эту,
Но день наступил роковой, как будто пред светом.
Ушел без прощания мерзавец ночью,
Мольбы ее, слезы его не тронули.

Глаза той девчонки,
Как два небосвода.
Мечты той девчонки –
Чисты, словно соды.
А он для нее –
Божество молодое,
Ах, если б любить он еще мог, родное...

Поезда не уходят, корабли не плывут,
Она к матери больше не вернется, забудь.
Кто бы мог поверить в местечке глухом,
Что он для нее всем был, а не просто лохом?
Из-за него бросилась в пучину реки,
Та, что с любовью кружила на паркете.
Бог ей простил порыв души неземной,
И угостил мороженым малиновой звездой.

Глаза той девчонки,
Как два небосвода.
Мечты той девчонки –
Чисты, словно соды.
А он для нее –
Божество молодое,
Ах, если б любить он еще мог, родное...

Ты слышишь, любовник неверный,
Что ненавидишь рассветы туманные,
Вернется к тебе гроб печальный,
Где спит твоя милая, гордая дама.
Ибо тот, кто не знает любви чистоту,
Проиграет все, хоть умнее всех он в миру.
Бог накажет тебя холодом ледяным,
За то, что ты презирал чувства людские земные.

Ведь ты был для нее всего лишь кумиром,
Поклонись же теперь ее праху скорбно и тихо.