Upal Roztapia Granice Miasta - Raz Dwa Trzy traduction en allemand

Upal Roztapia Granice Miasta

Ptak czegokolwiek by nie czuł
Wplątany w błękitu sieć
Brnie rozpostarty w zimnym powietrzu
Znając wędrówki cel

Ryba przemierza ocean
Niesiona przez wód ciemnych prąd
Ryba gdziekolwiek jeśli dociera
Zawsze wie dokąd i skąd

Tylko we mgle błądzi człowiek
Na wietrze z niemocy drży
Na szczycie góry tracąc oddech
Kradnie powietrza łyk

Cokolwiek skrywałby kamień
Z pogardą rzucony do stóp
W kamieniu zaklęta jest cisza i pamięć
I skarga znoszona bez słów

Tylko we mgle błądzi człowiek
Na wietrze z niemocy drży
Na szczycie góry tracąc oddech
Kradnie powietrza łyk

Jakkolwiek zapatrzeć się w słońce
Gdy promień ku ziemi śle
Kwiat ognia kwitnie i krzew gorejący
Płonie złudzeniu wbrew

Tylko we mgle błądzi człowiek
Na wietrze z niemocy drży
Na szczycie góry tracąc oddech
Kradnie powietrza łyk

Hitze Schmilzt Die Stadtgrenzen

Ein Vogel, was auch immer er fühlen mag
Verfangen im Netz des Blaus
Strebt ausgebreitet in kalter Luft
Kennend das Ziel seiner Wanderung

Ein Fisch durchquert den Ozean
Getragen vom dunklen Wasserstrom
Der Fisch, wohin auch immer er gelangt
Weiß immer wohin und woher

Nur im Nebel irrt der Mensch
Im Wind zittert er vor Ohnmacht
Auf dem Berggipfel, den Atem verlierend
Stiehlt einen Schluck Luft

Was auch immer ein Stein verbergen mag
Mit Verachtung zu Füßen geworfen
Im Stein gebannt sind Stille und Erinnerung
Und Klage, ertragen ohne Worte

Nur im Nebel irrt der Mensch
Im Wind zittert er vor Ohnmacht
Auf dem Berggipfel, den Atem verlierend
Stiehlt einen Schluck Luft

Wie auch immer man in die Sonne starrt
Wenn sie ihren Strahl zur Erde sendet
Blüht die Feuerblume und der brennende Busch
Brennt entgegen der Illusion

Nur im Nebel irrt der Mensch
Im Wind zittert er vor Ohnmacht
Auf dem Berggipfel, den Atem verlierend
Stiehlt einen Schluck Luft