Romeo - Renata Przemyk traduction en anglais

Romeo

Po wieczerzy już zmyte naczynka,
We śnie leży spowita dziecinka
Którą los na pociechę mi dał
Za kolejną pomyłkę dwóch ciał
Nastawiony już budzik na szóstą
Mętnie, sennie odbija mnie lustro
Tylko ja czuwam jeszcze
W moim oknie na piętrze
I w uśpioną uliczkę mą krzyczę:

O, Romeo, słowiczy sokole!
O, tęsknoto niewieścich pokoleń!
Otworzyłam ci okno
Na tę moją samotność
O, Romeo!
Czy jesteś na dole?
Czy jesteś na dole?

A na dole jak zwykle nikogo
Może kolej z Werony za drogo?
Może konno wyruszył
A koń nie życzliwie odnosi się doń?
Może nie ma na klimat nasz palta?
Może właśnie dokańcza Tybalta?
Może zły mu Kapulet
Sprzeniewierzył amulet
Więc w uśpioną uliczkę znów krzyczę:

O, Romeo, kochanku pokoleń!
O, Romeo, już na mnie jest kolej!
Otworzyłam ci okno
Na tę moją samotność
O, Romeo!
Czy jesteś na dole?
Czy jesteś na dole?

A na dole odpowiedź jest ciszą
A na czole mym troska o przyszłość
Co to będzie za miesiąc, jak wiek
Kiedy drogi zawieje ci śnieg
Co dzień gorsza, Romeo, pogoda
I ja jestem codziennie mniej młoda
Do klasztoru ci zbiegnę lub innemu ulegnę
Żeby potem móc krzyczeć w uliczkę:

Nie ma ciebie, Romeo, na dole
O, Godocie niewieścich pokoleń
Otwieramy wciąż okna
W każdym oknie samotna
Patrzy w pole
Gdzieś wywiódł ją

Romeo

After supper, the dishes are washed,
My little child lies wrapped in sleep,
Whom fate gave me as solace
For another mistake of two bodies.
The alarm clock is set for six,
The mirror reflects me, blurry and sleepy,
Only I am still awake
In my window upstairs
And into the sleeping street I cry:

Oh, Romeo, my nightingale falcon!
Oh, longing of generations of women!
I opened the window for you
To this loneliness of mine
Oh, Romeo!
Are you down there?
Are you down there?

And downstairs, as usual, no one.
Perhaps the train from Verona is too expensive?
Perhaps he set out on horseback
And the horse is unkind to him?
Perhaps he doesn't have a coat for our climate?
Perhaps he's just finishing off Tybalt?
Perhaps that wicked Capulet
Misappropriated his amulet?
So into the sleeping street I cry again:

Oh, Romeo, lover of generations!
Oh, Romeo, now it's my turn!
I opened the window for you
To this loneliness of mine
Oh, Romeo!
Are you down there?
Are you down there?

And downstairs the answer is silence
And on my forehead worry about the future
What will it be like in a month, in a century
When the snow covers your path
Every day the weather is worse, Romeo,
And I am less young every day
I'll run off to a convent or succumb to another
So that later I can shout into the street:

You're not there, Romeo, down below
Oh, Godot of generations of women!
We keep opening our windows
In every window a lonely woman
Looks out into the field
Somewhere he led her away