Paroles et traduction ReTo - Kanarek

Kanarek

Kiedy czuję, że schody prowadzą w dół mnie
Nie rozumiem, czemu nogi idą w dół, nie
A ja kroczę dumnie, kroczę dumnie
Czemu kroczę dumnie? Nie rozumiem wciąż

Tworzę wizje, które tworzą pętle
A pętle chcą wchodzić na szyję, przez łeb
Mam krzywiznę, to sufit przez serce
Chce zgnieść mnie i dusi mnie, kiedy biorę wdech
Znów smakuję powietrze, nie dusząc się
A moja klatka zamyka je w środku
I nie wiem, czy traktuje je jak kanarka
I krusząc go, chcę żeby zdechł w niej na końcu
Nie odczuwam tak bodźców, co kłują jak gwoździe
Które trzymam w szklance, by wypić je duszkiem
Zgniatając w zarodku to, co zwę kanarkiem, powyżej wyraźnie
A co życiodajne, życie ma odbierać, chyba coś nie tak jest
Moja głowa mówi mi, że nie mam zmartwień
Serce kona, kiedy ona chce je całkiem
Pochłonąć, zagłuszyć i wypluć coś wcześniej mieliła
Je w paszczy przez jakieś dwa lata
A ponoć to uczy wysiłku i daje efekty
Jak zechcesz naprawiać tu coś
I to nie prosta sprawa jest, bo
Jak Ci głowa z organem chce toczyć batalię
Często sprawia, że z mózgu jest coś
Raczej bardziej niż orzech i we łbie bakalie masz

Wyję do księżyca, wyję, wyję, oh!
Wyje moja dusza, chyba chce wyjść stąd
A ja się nie ruszam, pójdzie do lamusa
Jeśli jej nie złapię, pójdzie znaleźć własny kąt

Zęby gryzą nadgarstki, zegarki zsuwają przez palce
Się, patrze się na nie
Czas uderza w posadzki na tarczy
Wskazówki wskazują, że czas już na zmianę
Lecz nie widać zmienników, ni dłoni
Które schodzą z góry, byś mógł za nie złapać
Ja po ścianie, biegnę do sufitu
Próbując w dłoń złapać, choć jeden co spada
Światło chce mnie oślepić, złośliwe jak zawsze
Jak patrzę się na nie
A brałbym je w garście, gdyby materiałem
Mogło stać się na me zawołanie, oh
Krzyczę by coś mogło mnie uciszyć
Paradoks - ja cichy, a dusza mi jęczy
Moja głowa już serca nie słyszy
I czas się nie liczy, jak biedny pieniędzy
Noszę puste kieszenie, w umyśle
Półkule się biją z myślami o miejsce
Lewa z prawą by miały się nieźle
Lecz tamte batalie prowadzą na wejście
Ściany krwawią próbując to zamknąć
Jak płuca powietrze (Jak płuca powietrze)
A kanarki już łzawią od ścisku w tej klatce
I każdy ucieknie, oh

Kiedy czuję, że schody prowadzą w dół mnie
Nie rozumiem, czemu nogi idą w dół, nie
A ja kroczę dumnie, kroczę dumnie
Czemu kroczę dumnie? Nie rozumiem wciąż

Canary

When I feel the stairs leading me down
I don't understand why my legs go down, no
And I stride proudly, stride proudly
Why do I stride proudly? I still don't understand

I create visions that create loops
And the loops want to climb on my neck, through my head
I have a curvature, it's the ceiling through my heart
It wants to crush me and suffocates me when I take a breath
Again I taste the air without suffocating
And my cage closes it inside
And I don't know if I treat it like a canary
And crushing it, I want it to die in it at the end
I don't feel the stimuli that prick like nails
Which I hold in a glass to drink them in one gulp
Crushing in the bud what I call a canary, clearly above
And what is life-giving, life is supposed to take away, something must be wrong
My head tells me that I have no worries
My heart dies when it wants it completely
To devour, silence and spit out something it had previously ground
In its mouth for about two years
And it's supposed to teach effort and give results
If you want to fix something here
And it's not a simple matter, because
If your head wants to fight a battle with an organ
Often it makes something out of your brain
More like a nut and you have nuts in your head

I howl at the moon, I howl, I howl, oh!
My soul howls, it probably wants to get out of here
And I don't move, it will go to waste
If I don't catch it, it will go find its own corner

Teeth bite wrists, watches slip through fingers
Yes, I look at them
Time hits the floor on the dial
The hands indicate that it's time for a change
But there are no replacements, no hands
Coming down from above so you can grab them
I'm on the wall, running to the ceiling
Trying to catch in my hand, at least one that falls
The light wants to blind me, malicious as always
When I look at it
And I would take it in my hands if it were material
It could become on my command, oh
I scream so that something could silence me
Paradox - I am quiet, and my soul groans
My head no longer hears my heart
And time doesn't matter, like a poor man's money
I carry empty pockets, in my mind
Hemispheres fight with thoughts about a place
Left with right so they would be okay
But those battles lead to the entrance
The walls bleed trying to close it
Like lungs air (Like lungs air)
And the canaries are already crying from the tightness in this cage
And everyone will escape, oh

When I feel the stairs leading me down
I don't understand why my legs go down, no
And I stride proudly, stride proudly
Why do I stride proudly? I still don't understand