Paroles et traduction ReTo - Kanarek

Kiedy czuję, że schody prowadzą w dół mnie
Nie rozumiem, czemu nogi idą w dół, nie
A ja kroczę dumnie, kroczę dumnie
Czemu kroczę dumnie? Nie rozumiem wciąż

Tworzę wizje, które tworzą pętle
A pętle chcą wchodzić na szyję, przez łeb
Mam krzywiznę, to sufit przez serce
Chce zgnieść mnie i dusi mnie, kiedy biorę wdech
Znów smakuję powietrze, nie dusząc się
A moja klatka zamyka je w środku
I nie wiem, czy traktuje je jak kanarka
I krusząc go, chcę żeby zdechł w niej na końcu
Nie odczuwam tak bodźców, co kłują jak gwoździe
Które trzymam w szklance, by wypić je duszkiem
Zgniatając w zarodku to, co zwę kanarkiem, powyżej wyraźnie
A co życiodajne, życie ma odbierać, chyba coś nie tak jest
Moja głowa mówi mi, że nie mam zmartwień
Serce kona, kiedy ona chce je całkiem
Pochłonąć, zagłuszyć i wypluć coś wcześniej mieliła
Je w paszczy przez jakieś dwa lata
A ponoć to uczy wysiłku i daje efekty
Jak zechcesz naprawiać tu coś
I to nie prosta sprawa jest, bo
Jak Ci głowa z organem chce toczyć batalię
Często sprawia, że z mózgu jest coś
Raczej bardziej niż orzech i we łbie bakalie masz

Wyję do księżyca, wyję, wyję, oh!
Wyje moja dusza, chyba chce wyjść stąd
A ja się nie ruszam, pójdzie do lamusa
Jeśli jej nie złapię, pójdzie znaleźć własny kąt

Zęby gryzą nadgarstki, zegarki zsuwają przez palce
Się, patrze się na nie
Czas uderza w posadzki na tarczy
Wskazówki wskazują, że czas już na zmianę
Lecz nie widać zmienników, ni dłoni
Które schodzą z góry, byś mógł za nie złapać
Ja po ścianie, biegnę do sufitu
Próbując w dłoń złapać, choć jeden co spada
Światło chce mnie oślepić, złośliwe jak zawsze
Jak patrzę się na nie
A brałbym je w garście, gdyby materiałem
Mogło stać się na me zawołanie, oh
Krzyczę by coś mogło mnie uciszyć
Paradoks - ja cichy, a dusza mi jęczy
Moja głowa już serca nie słyszy
I czas się nie liczy, jak biedny pieniędzy
Noszę puste kieszenie, w umyśle
Półkule się biją z myślami o miejsce
Lewa z prawą by miały się nieźle
Lecz tamte batalie prowadzą na wejście
Ściany krwawią próbując to zamknąć
Jak płuca powietrze (Jak płuca powietrze)
A kanarki już łzawią od ścisku w tej klatce
I każdy ucieknie, oh

Kiedy czuję, że schody prowadzą w dół mnie
Nie rozumiem, czemu nogi idą w dół, nie
A ja kroczę dumnie, kroczę dumnie
Czemu kroczę dumnie? Nie rozumiem wciąż

Когда я чувствую, что лестница ведет меня вниз
Я не понимаю, почему ноги идут вниз, нет
И я горжусь промежностью, я горжусь промежностью
Почему он гордо шагает? Я до сих пор не понимаю

Я создаю видения, которые создают петли
И петли хотят наступать на шею, через голову
У меня кривизна, это потолок через сердце
Он хочет раздавить меня и душит меня, когда я вдыхаю
Он снова пробует воздух, не задыхаясь
И моя клетка закрывает их внутри
И я не знаю, относится ли он к ним как к канарейке
И, сокрушив его, я хочу, чтобы он умер в ней в конце
Я не чувствую таких раздражителей, которые жалят, как гвозди
Который я держу в стакане, чтобы выпить его спрайтом
Сминая в зародыше то, что я называю канарейкой, выше явно
А что живительное, жизнь должна забирать, наверное, что-то не так
Моя голова говорит мне, что у меня нет забот
Сердце Кона, когда она хочет их довольно
Поглотить, заглушить и выплюнуть что-то ранее измельченное
Он ест в пасти около двух лет
Говорят, что это учит усилиям и дает результаты.
Если вы хотите что-то починить здесь
И это не простое дело, потому что
Как эти головы с органом хотят вести бой
Это часто делает что-то из мозга
Скорее, больше, чем орех, и в голове у вас есть

Вою до Луны, вою, вою, о!
Воет моя душа, кажется, хочет уйти отсюда
А я не пошевелюсь.
Если я не поймаю ее, она пойдет искать свой собственный угол

Зубы кусают запястья, часы скользят сквозь пальцы
Я смотрю на них
Время поражает полы на циферблате
Подсказки указывают на то, что пришло время для перемен
Но сменщиков не видно, ни руки
Которые спускаются с горы, чтобы вы могли их поймать
Я по стене, бегу к потолку
Пытаясь в руку ухватить, хоть один что падает
Свет хочет ослепить меня, озорной, как всегда
Как я смотрю на них
И я бы взял их в горстку, если бы
Это могло стать моим вызовом, о
Я кричу, чтобы что-то могло заставить меня замолчать
Парадокс-я молчу, а душа стонет
Моя голова больше не слышит сердца
И время не считается, как бедные деньги
Я ношу пустые карманы, в уме
Полушария бьются с мыслями о месте
Левое с правым было бы неплохо
Но эти баталии ведут к входу
Стены кровоточат, пытаясь закрыть это
Как легкие воздух (как легкие воздух)
И канарейки уже рвутся от давки в этой клетке
И каждый убежит, о

Когда я чувствую, что лестница ведет меня вниз
Я не понимаю, почему ноги идут вниз, нет
И я горжусь промежностью, я горжусь промежностью
Почему он гордо шагает? Я до сих пор не понимаю