Paroles et traduction Revios - 04.47

04.47

Neden hep aynı cümleler kulağıma doldu
Odam benim kadar darmadağın, bi′ kenarda durdum
Sadece biraz daha nefes almak olsun
Ne fesatlanmak isteği bu, ne zamansız vurgun

Ne saçma şarkılarda ne salak tavırlar
Ne karaktersiz vücutlar, ne eksik yanın kalırsa
Ne laçka konuşmalar, samimiyiz nasılsa
Ne yarınlar çok uzak, ya yarınlar kör bi' tuzaksa

Nankör bi′ aşifteydi zaman, çekip gitti
Dönüp bakmadan bi' kez ardına, dilersen bi' durup bak
Her eski fotoğrafta nüksediyor acı
Renkler karardıkça daha fazla unutuldu unutmak
Aslında umursamam fazla konuşmazsanız

Böyle gayet rahatız
Herkes bahtından dem vuruyor, nasıl mı
Nasıl bu acziyetle milyonda bir şansız
(Duvarlar, tavan, bordo perdeler ve iki koltuk)

Apartman boşluğunda umutlarımı astım
Hepsi bitsin artık bütün bunlar, hayır
Benim cinayetlerim nihavent makamından

04: 47 bikaç milim şakakta
Devamı yok, noktalar birleşir şafakta

Kaybettim aklı, yine sinir krizleri
Hayalgücüm kurutup yakıyor denizleri

Sahnedeyim, sadece bakıyorum yüzlerine
Bi′ körün sürrealist tablosunu söyle diye bağırıyorlar
Bende başlıyorum
Çünkü bazı insanlar bazılarının tapar gibi gölgesine

Aynen öyle, hiçbişey değişmedi
Zaten değişmesini beklemek de saçma bişey
Bakın ben aynıyım hep, içimi çözemezsin
Konusmak basit kalır ve anlam veremezsin

Mesela bunun gibi
Duymadığın biriyle konuşmayı denemezsin
Ne demezsin, acım bunla ilgili
Tedavülden kalkmış gibi söküp attım kalbimi
İçim bi′ buz dağı ben kuklasıyım beynimin
Ve benim coğrafyamda anlamı yok sevginin
(Nasıl bi' karanlık bu, sardı dört yanımı)

Ve biri çıkıp geldi karanlığımı soğurdu
Rengi griydi, o bi′ devrimin sonuydu

04: 47 bikaç milim şakakta
Devamı yok, noktalar birleşir şafakta

Doğrusu bişeyleri hissettiğimi sanmıyom

04.47

Why are the same sentences always filling my ears
My room is as chaotic as I am, I'm standing to the side
Just to catch my breath a little
What a desire not to be corrupted, what an untimely misfortune

What ridiculous songs, what stupid attitudes
What characterless bodies, what flaw could you possibly be missing
What lax conversations, we're on such friendly terms anyway
What distant tomorrows, what if tomorrow's a bleak trap

Time was an ungrateful lover, it left
Without taking a single look behind it, if you wish, stop and take a look
The pain recurs in each old photograph
The colors darken, forgetting is forgotten more and more
In fact I don't care much if you don't talk too much

This way we're quite comfortable
Everyone's going on about their luck, how come
How so unlucky, one in a million with this helplessness
(Walls, ceiling, maroon curtains and two armchairs)

I hung my hopes in the emptiness of the apartment building
Let all this be over, no
My crimes are of the nihavent makam

04: 47 a few millimeters on the temple
Nothing more, the dots connect at dawn

I've lost my mind, another nervous breakdown
My imagination dries up and burns the oceans

I'm on stage, just looking at their faces
They shout for me to paint a blind man's surrealist painting
I'll begin
Because some people worship someone else's shadow like

That's right, nothing's changed
Anyway, expecting it to change is stupid
Look, I'm still the same, you can't figure me out
Talking is simple and you can't make sense of it

Like this, for example
You wouldn't try to talk to someone you don't know
What do you say, my pain is connected to this
I tore out my heart like it was out of circulation
My inside is an iceberg, I'm a puppet of my brain
And in my geography, love has no meaning
(What kind of darkness is this, enveloping all four sides of me)

And someone came and absorbed my darkness
Its color was grey, it was the end of a revolution

04: 47 a few millimeters on the temple
Nothing more, the dots connect at dawn

Truthfully I don't think I feel anything