Paroles et traduction Richard Evans - Patutu

Patutu

حوصله ندارم اما همه ی قصه رو میگم
همه ی قصه رو حتی اونجایی که دوست ندارم
بزار صحبت کنیم این بار جای این که بنویسیم
راجع به دو جین سوالو یه سری عقده ی بدخیم
می دونم که دیگه مردم مرگ من موقتی من نیست
این جواز دفن و کفن یه صدای لعنتی نیست
توی این بحبوحه ی شک وسط این همه بحران
خودمو گوشه ی آسفالت جا گذاشتم تو اتوبان
ژست بی خوبی منگی واسه من نگیر دوباره
کسی که جلوت نشسته عصبی و لت پاره
من دیگه اصلا نمیخوام تیغو رو رگم بسرم
پایتخت دود و گوگرد قهرمان فصه ی مرگ

اگه عاشقت نبودم پا نمی داد این ترانه
بی خیال بد بیاری ، زنده باد این عاشقانه
اگه عاشقت نبودم پا نمی داد این ترانه
بیخیال بد بیاری ، زنده باد این عاشقانه

خط موشکو تو دستت نسل من خط کشی می کرد
واسه انفجار قلبت شعر من خودکشی می کرد
جعبه جعبه استخونو غم پرچمای بی باد
کودکی نسل ما رو به قرنطینه فرستاد
من با زندگی شعرم یا با تو شوخی نداشتم
واسه تو شوخی بودیم ما خیلی تلخه سرنوشتم
حالا هی غلط بگیر از دیکته های نانوشته ام
یا که اوراق بهادار بده جای سرنوشتم

اگه عاشقت نبودم پا نمی داد این ترانه
بی خیال بد بیاری ، زنده باد این عاشقانه
اگه عاشقت نبودم پا نمیداد این ترانه
بی خیال بد بیاری ، زنده باد این عاشقانه

بین این صد تا اتوبان یه مسیر منحنی نیست
که کسی پشت سرم هی نده فرمان واسه ی ایست
وقتی آژیر رو کشیدن توی گوش لت و پارم
خودم عین بمب دستی شعرم هم شد انفجارم
یه نفر رو در و دیوار خون خاطره می پاشه
یه نفر که میگه این بار بزار انگشت رو رو ماشه
خیلی ساده نرسیدی سر صحنه واسه اجرا
انگاری که محض خنده گرگه زد به گله ی ما

اگه چیزیو نگفتم توی خاطرم نمونده
متاسفم که ذهنم خاک قصه رو تکونده
تسمه ی دلم برید و من از اون دقیقه لالم
یه سری تصویر موهوم ساخته میشه تو خیالم
ببین این زخمای کهنه دیگه پانسمان نمیشن
شدن عین تیر آخر وسط جمجمه ی من

منزوی شو توی قلبت ،یاد کارون شب دجله
سر کوچه های بن بست ، یاد حجله پشت حجره
بچه های خاک و بارون، یادته ریختن تو میدون
مادراشون پشت شیشه، پدراشون ته دالون
پس چرا با تو غریبست، نسل بی خاطره ی من
یادمون نیست که چه جوری، واسه همدیگه می مُردن
پاش بیفته باز دوباره، روی مغربت می بارم
باز توی منطقه ی مین ، دست و پامو جا می ذارم

اگه عاشقت نبودم، پا نمی داد این ترانه
بی خیال بد بیاری، زنده باد این عاشقانه
اگه عاشقت نبودم پا نمی داد این ترانه
بی خیال بد بیاری ، زنده باد این عاشقانه

اسم پایتختو با خون ، می نویسم واسه یادداشت
تنها چیزی که تو دنیا ، روی پاهام نگهم داشت
سر و ته کنم تو جاده ، مقصدم تهش همین جاست
وسط برجای تهرون ، ازدحام شعر و رویاست
می گذره این روزا از ما ، ما هم از گلایه هامون
عادی می شن این حوادث ، اگه سختن اگه آسون
توی پاییزمجاور ، وسطای ماه آذر
شد قرارمون که با هم ، بزنیم به سیم آخر.

Patutu

My patience wears thin, yet I'll recount the tale in its entirety
Every part, even those I'd rather forget
Let us converse instead of writing this time
Regarding a dozen questions and some malignant complexes
I realize death no longer holds sway over me, my demise is temporary
This death certificate and shroud are not a cursed voice
Amidst this turmoil of doubt, surrounded by crises
I abandoned myself on the asphalt on the highway
For the last time, spare me your sanctimonious concern
The one sitting before you is distraught and shattered
No longer do I seek solace in self-inflicted harm
The capital of smoke and brimstone, champion of the tale of death

If I did not love you, this song would not exist
No matter the misfortune, long live this romance
If I did not love you, this song would not exist
No matter the misfortune, long live this romance

My generation measured missile trajectories with rulers
My poetry committed suicide to cause your heart to explode
Coffins and sorrow, like flags without wind
Childhood sent our generation to quarantine
I did not trifle with my poetry or my life
To you, we were mere playthings, my fate is bitter
Now correct the mistakes in my unwritten dictation
Or offer worthless securities in place of my destiny

If I did not love you, this song would not exist
No matter the misfortune, long live this romance
If I did not love you, this song would not exist
No matter the misfortune, long live this romance

Amidst these hundred highways, there is no winding path
Where no one trails behind me, demanding I halt
When the siren wailed in my battered ears
I became the hand grenade, and my poetry, the explosion
Blood-soaked memories splatter across the walls
Someone whispers, this time, let's pull the trigger
You simply failed to arrive on stage for the performance
As if the wolf had invaded our flock for the mere jest of it

If I have omitted anything, it eludes my memory
Forgive me, dear, for my mind has buried the tale in dust
My heartstrings snapped, and from that moment, I've been silent
Vague images form in my mind
See, these old wounds refuse to heal
Like the last bullet in my skull

Isolate yourself within your heart, recall the Karun and Tigris at night
At the end of a dead-end street, remember the cenotaph behind the shop
Children of soil and rain, remember charging into the square
Their mothers watched from windows, their fathers stood in the hallways
So why are you a stranger to my generation, devoid of memories
We've forgotten how to die for one another
Should the need arise, I will once again descend upon your sunset
I will abandon my limbs in this minefield

If I did not love you, this song would not exist
No matter the misfortune, long live this romance
If I did not love you, this song would not exist
No matter the misfortune, long live this romance

In blood, I shall write the name of the capital on a note
The only thing that held me upright in this world
I'll drive recklessly on the highway, my destination remains the same
Amidst Tehran's skyscrapers, a tapestry of poetry and dreams
These days will pass for us, so shall our complaints
These events will become commonplace, be they difficult or easy
In the neighboring autumn, amidst the month of December
We made a pact to cross the line together.