Paroles et traduction Rob Dekay - Maandag

Maandag

Het is dertig graden, de gordijnen zijn dicht
Ik kijk naar ren stapeltje post dat daar ligt
En ik denk:
Dat kan maandag ook

Ik lees voor de zoveelste keer je bericht
Ik tik hem al weg want ik mis het inzicht
Dus ik denk:
Dat kan maandag ook

Want soms moet ik voelen dat ik verdrink
Dan ben ik in leven, hoe diep ik ook zink
Terwijl ik blijf klimmen, kom ik er niet uit
Jij belt wel aan, maar ik geef niet thuis

Gister was alles zo alles zo klaar als een klont
Er was vrij weinig dat mij niet aanstond
En het bleek nog maandag ook

Nu is het wat later, hetgene dat telt
Is alles behalve wat ik steeds uitstel
En ik denk nog steeds:
Dat kan maandag ook

Want soms moet ik voelen dat ik verdrink
Dan ben ik in leven, hoe diep ik ook zink
Terwijl ik blijf klimmen, kom ik er niet uit
Jij belt wel aan, maar ik geef niet thuis

Ik loop door de bomen het bos door
Maar liever loop ik door het vuur
Want dan voel iets want ik voel nu niets
En ik wacht zolang het duurt

Want soms moet ik voelen dat ik verdrink
Dan ben ik in leven, hoe diep ik ook zink
Terwijl ik blijf klimmen, kom ik er niet uit
Jij belt wel aan, maar ik geef niet thuis

Понедельник

Тридцать градусов, шторы задернуты,
Я смотрю на стопку писем, что здесь лежит,
И думаю:
С этим можно и до понедельника подождать.

В который раз перечитываю твоё сообщение,
Удаляю его, потому что не понимаю смысла,
И думаю:
С этим можно и до понедельника подождать.

Иногда мне нужно почувствовать, что я тону,
Тогда я чувствую себя живым, как бы глубоко ни опустился,
И пока я продолжаю карабкаться, мне не выбраться,
Ты звонишь, но меня нет дома.

Вчера всё было так ясно, как день,
Мало что меня не устраивало,
И, как оказалось, это был понедельник.

Сейчас немного позже, и то, что важно,
Это всё, кроме того, что я постоянно откладываю,
И я всё ещё думаю:
С этим можно и до понедельника подождать.

Иногда мне нужно почувствовать, что я тону,
Тогда я чувствую себя живым, как бы глубоко ни опустился,
И пока я продолжаю карабкаться, мне не выбраться,
Ты звонишь, но меня нет дома.

Я брожу по лесу среди деревьев,
Но лучше бы я шёл сквозь огонь,
Тогда бы я что-то чувствовал, потому что сейчас я ничего не чувствую,
И я буду ждать, сколько потребуется.

Иногда мне нужно почувствовать, что я тону,
Тогда я чувствую себя живым, как бы глубоко ни опустился,
И пока я продолжаю карабкаться, мне не выбраться,
Ты звонишь, но меня нет дома.