Paroles et traduction Robert Long - Afscheid

Afscheid

Jij zit tegenover mij en kijkt mij aan
En vertelt me dat de vlam is uitgegaan
Omdat ik niet deed wat jij wel van me wou
Niet de dingen zei die jij graag horen zou

Je verwijt me dat ik jou nooit echt begreep
Omdat ik niet met jou favorieten dweep
Ik weet dat je mooi en welgeschapen bent
Maar de buitenkant daar raak je aan gewend

Nu heb jij de glans nog van de jeugd
En je vind dat ik dat zien moet als een deugd
Maar na de lente raakt een boom z'n bloesem kwijt
En een mens z'n schoonheid na verloop van tijd

Ik heb je zonder dat je 't wist geobserveerd
En na weken heb ik langzaamaan geleerd
Dat je ondanks dat je zoveel mensen kent
Net als ik soms toch ontzettend eenzaam bent

Luister even naar wat ik je zeggen wou
Voordat ik het straks dan toch weer voor me hou
Ik weet niet of het er voor jou nog wel toe doet
Misschien kennen wij elkaar wel niet zo goed

Dat je weggaat is je recht, maar wees niet kwaad
Weet dat jij een grote leegte achterlaat
'T Doet me meer als ik je zeggen kan verdriet
Ik zal je missen, ook al denk jij dan van niet

Als je tijd hebt, sta nog even bij me stil
Omdat ik een soort van foto maken wil
Die geetst wordt door een scherp gepunte stift
En jou beeld voor altijd in mijn hersens grift

Zodat later als ik oud zal zijn en traag
Maar het leven beter door heb dan vandaag
Ik m'n ogen sluit en oproep uit mijn geest
Jouw portret, zoals je vroeger bent geweest

Nou vaarwel m'n lief, 't ga je verder goed
Ik weet zelf nog niet hoe ik nu verder moet
Kom weer terug wanneer je honger hebt of pijn
De stad is groot genoeg om eenzaam in te zijn

Прощание

Ты сидишь напротив, смотришь на меня,
И говоришь, что чувства угасли,
Ведь я не делал то, что ты хотела,
Не говорил того, что тебе хотелось бы слышать.

Ты упрекаешь, что я тебя не понимал,
Что не разделял твоих увлечений,
Я знаю, ты красива и стройна,
Но к внешней красоте привыкаешь.

Сейчас ты вся сияешь юностью,
И считаешь, что я должен видеть в этом достоинство,
Но после весны дерево теряет цвет,
И человек красоту с течением времени.

Я наблюдал за тобой, не зная тебе,
И через недели постепенно понял,
Что, несмотря на множество знакомых,
Ты, как и я, порой ужасно одинока.

Выслушай, что я хотел тебе сказать,
Пока снова не промолчал,
Не знаю, важно ли это для тебя,
Возможно, мы не так хорошо друг друга знаем.

Уйти — твоё право, но не злись,
Знай, что ты оставляешь большую пустоту,
Мне больнее, чем я могу сказать,
Я буду скучать, даже если ты так не думаешь.

Если есть время, задержись на мгновение,
Хочу как бы сфотографировать тебя,
Выгравировать острым стилом,
И твой образ навсегда запечатлеть в памяти.

Чтобы потом, когда я буду стар и медлителен,
Но буду понимать жизнь лучше, чем сегодня,
Я закрыл глаза и вызвал из памяти
Твой портрет, какой ты была когда-то.

Прощай, моя дорогая, всего тебе хорошего,
Я сам ещё не знаю, как мне теперь быть,
Возвращайся, когда будешь голодна или тебе будет больно,
Город достаточно велик, чтобы быть в нём одиноким.