Paroles et traduction Robert Long - Nooit Verteld

Nooit Verteld

Ze moet nog altijd zachtjes huilen als hij klaarkomt
Omdat ze telkens weer dezelfde beelden ziet
Ze is getrouwd, ze heeft hem lief,
En hij komt kalm tot zijn gerief
Maar delen in die vreugde, nee dat kan ze niet
Ze weet hij houdt van haar ze kan op hem vertrouwen
Hij geeft haar alles, liefde, aandacht, tijd en geld
Maar wat haar altijd achtervolgt en blijft benauwen
Is onuitsprekelijk, ze heeft het nooit verteld
Hoe ze daar lag met een onrustig bonzend hartje
Haar roze nachtpon strak getrokken om zich heen
Soms viel ze eventjes in slaap,
Met in haar arm de pluchen aap
En schrok ze wakker als haar pappie dan verscheen
Die haar een kusje gaf en daarna nog een kusje
Haar haren streelde en dan zacht een liedje zong
Ze hield haar adem angstig in, voelde de stoppels op zijn kin
Zijn droge lippen en dan plotseling die tong
Hij zegt hij houdt van haar, ze moet op hem vertrouwen
Ze is zijn grote meid, zijn kleine spring-in-'t-veld
Maar wat haar altijd achtervolgt en blijft benauwen
Is wat ie met 'r doet, ze heeft het nooit verteld
Het kleine clowntje dat een heel klein beetje licht geeft
En dat daar elke nacht boven haar bedje brandt
Kijkt lachend toe hoe ze daar ligt,
Ze knijpt haar beide ogen dicht
En weet: zo dadelijk voelt ze die grote hand
Die hand eerst op haar buik en dan tussen haar benen
Die vinger die zich soms opeens naar binnen drong
Die andere hand die elke keer
Zo raar doet, haastig op en neer
Dat enge zuchten en dan weer opnieuw die tong
Hij blijft haar vader ze probeert hem niet te haten
Want tot haar achtste was hij toch haar grote held
Maar wat hij in haar leven achter heeft gelaten
Die diepe walging, nee, dat heeft ze nooit verteld
Maar... ze moet nog altijd zachtjes huilen als hij klaarkomt
Omdat ze telkens weer dezelfde beelden ziet
Ze is getrouwd, ze heeft hem lief,
En hij komt kalm tot zijn gerief
Maar delen in die vreugde,
Nee... dat kan ze niet

Untold

She should still softly cry as he comes
Because she keeps seeing the same images
She is married, she loves him,
And he calmly comes to his pleasure
But sharing in that joy, no, she can't
She knows he loves her, she can trust him
He gives her everything, love, attention, time and money
But what always haunts and suffocates her
Is unspeakable, she has never told
How she lay there with a restless pounding heart
Her pink nightgown pulled tightly around her
Sometimes she would fall asleep for a while
With the stuffed monkey in her arm
And she would wake up with a start when her daddy would appear
Who gave her a kiss and then another kiss
Stroking her hair and then softly singing a song
She anxiously held her breath, feeling the stubble on his chin
His dry lips and then suddenly that tongue
He says he loves her, she should trust him
She is his big girl, his little imp
But what always haunts and suffocates her
Is what he does to her, she has never told
The little clown that gives a little bit of light
And that burns above her bed every night
Watches laughing as she lies there,
She squeezes her eyes shut
And knows: any minute now she will feel that big hand
That hand first on her stomach and then between her legs
That finger that would sometimes suddenly penetrate her
The other hand that every time
Feels so strange, hurriedly up and down
That strange sighing and then again that tongue
He remains her father, she tries not to hate him
Because up until she was eight he was still her big hero
But what he has left behind in her life
That deep disgust, no, she has never told
But... she should still softly cry as he comes
Because she keeps seeing the same images
She is married, she loves him,
And he calmly comes to his pleasure
But sharing in that joy
No... she can't