Paroles et traduction Rokh - Hanooz Bacham

Hanooz Bacham

هنوز تو این مدرسه رو یه پام
نم پس نمیدن گونه هام
یه روز پیرمرد میشیم با پشت خمیده
زمان سنگین ترین کوله بار
نه به طول باله
نه به آسمون و عرضش
پرواز یه فهمه
و این شهیدِ که پر میکشه نه نقّاش
پرستو که پر میکشه نه کلاغ
میون بی خبری ها
دنیای باسواد بی ادبی ها
تنها آرزوم تو تمامش
کمی آگاهی کودکانه داشتنته
تاتی تاتی تا آتی بریم
برنده نشدم ولی به ماهم یه جامی بدین
ساقی بریز
هرچند من مستم از بوی شالی
اقیانوس نمک گیر قطره س
اینکه کمم عار نیس ، یه ذرّه م
میون آدم بزرگا یه بچّه م
دنیای تردست که نمیچکه آب از دستاش
هنوز بچّه م باورم پاک
میگن زندگی به عمره مرگ به لحظه س
شاید هم بر عکس
این رو حک کن رو سنگ قبرم
هنوز بچّه م هرچند مچل هچلم
اما بلدم بزنم چه چه جوری که کنه اثر
جاده ی خیال رو با بی خیالی طی کن
بزرگی دنیا به دیدن کوچیکیاشه
این زمستون گل یخ به علف میگفت
" نامرد چرا نگفتی چه سوزی به راهه ؟"
هه! خنده م میگیره از گلایه ها
کشاله هام گرفتن ، خیالی نیس
خسته نشدن سزای باد
حقیقت رو میشنوی ، خیالی نیس
قلب پاره ت رو بزن وصله پینه
گمشدهی شهر شیشه
هرکی یه جوری نشئه میشه
بپرس از پیری که خُمار بچّگیشه
قلب پاره ت رو بزن وصله پینه
گمشدهی شهر شیشه
هرکی یه جوری نشئه میشه
بپرس از پیری که خُمار بچّگیشه
دلم میگه با این کوله بار
برو و زندگی کن تو دهات
اونجا که خاکش تو گوش ابر میگه
" به دوش میکشن اشکهات رو شونه هام "
قوز بالا قوزه دنیا
عجوزه ی پیریه که بلده بزک کنه
روزگار من دارم ازت میکشم
پس چرا میگن این رسم توئه ؟
آره واسه ی رفتن همیشه زوده
ولی هر عروسکی تموم میشه کوکش
بالاخره یه جا نفس میره
عمر عین بازی زوئه
از آب ندارم انتظار مزه
شاید واس همینه انقدر میچسبه
میگرده همون بچّه ی پابرهنه
که به حسابش کل کوچه هاس رهنش
رفیق هجّی کن عشق
هجّی کن صداقت ، هجّی کن کشت
بیا حرف به حرف این کلمه ها
بشینه تو دلی که توی این سینه نمیگنجه
رقص برگ و بادیم
خاک ، چه رخت خوابی
بعد مرگ سفیده تنت باشی رنگ هر قُماشی
از دستهای غریبه با تیله ت
تا لباس خاکیای مُچاله ی کودکی تو کیفم
تا بزرگترین تجربه ی عُمر
وقتی پاره میشه آخرین پیرهن
مرگ جیوه س ، شیشه س جهان
دارم از آینه شدن میگم برات
میفهمی ؟ نه! تو دیگه بزرگ شدی
ولی من هنوز درس پس میدم این شهریور
هنوز بچّه م
هنوز بچّه م
قلب پاره ت رو بزن وصله پینه
گمشده ی شهر شیشه
هرکی یه جوری نشئه میشه
بپرس از پیری که خُمار بچّگیشه
قلب پاره ت رو بزن وصله پینه
گمشدهی شهر شیشه
هرکی یه جوری نشئه میشه
بپرس از پیری که خُمار بچّگیشه

Hanooz Bacham

I'm still a kid at school
My cheeks are still flushed
One day we'll be old men with crooked backs
Time is the heaviest backpack
Not by the length of its wings
Not by its height in the sky
Flying is a comprehension
And it's the martyr that flies, not the artist
It's the swallow that flies, not the crow
Amidst ignorance
A literate world of illiteracy
My only wish in all this
Is to have a little childish understanding of things
Baby steps until we get there
I didn't win, but give me a trophy too
Bartender, pour me a drink
Even though I'm drunk on the smell of rice paddies
An ocean of salt is smitten with a drop
That I am lacking is not a disgrace, nor is my smallness
I'm a child among grown-ups
A world of jugglers where water doesn't leak from their hands
I'm still a child, my faith is pure
They say life is about living, death about moments
Perhaps it's the other way around
Engrave this on my tombstone
I'm still a child, even though I'm all messed up
But I know how to make a sound that will make an impact
Walk the path of imagination with abandon
The greatness of the world lies in seeing its smallness
This winter, the ice flower said to the grass
"Why didn't you tell me how bitterly cold it would be?"
Ha! Your complaints make me laugh
My thighs are cramping, but it's no big deal
Not getting tired is the punishment of the wind
You'll hear the truth, no big deal
Mend your broken heart
You're lost in the city of glass
Everyone gets high in their own way
Ask an old man who's nostalgic for his childhood
Mend your broken heart
You're lost in the city of glass
Everyone gets high in their own way
Ask an old man who's nostalgic for his childhood
My heart tells me to take this backpack
And go live in the countryside
Where the soil whispers in the clouds' ears
"My shoulders will bear your tears"
The world's a hunchback
An old hag who knows how to put on makeup
Life, I'm getting tired of you
So why do they say it's your way?
Yes, it's always too early to leave
But every doll eventually stops ticking
Eventually, life runs out of breath
Life is like playing marbles
I don't expect water to taste good
Perhaps that's why it's so addictive
That barefoot child is still running around
Who thinks he owns all the streets
My friend, spell out love
Spell out honesty, spell out agriculture
Come, let's spell out these words
In a heart that can't fit in this chest
We're a dance of leaves and wind
Soil, what a bed
After death, your pale body will be the color of any cloth
From the hands of strangers with your marbles
To the crumpled khaki clothes of your childhood in my bag
To the greatest experience of life
When the last shirt is torn
Death is mercury, the world is glass
I'm telling you about becoming a mirror
Do you understand? No! You've grown up now
But I'm still taking lessons this September
I'm still a child
I'm still a child
Mend your broken heart
You're lost in the city of glass
Everyone gets high in their own way
Ask an old man who's nostalgic for his childhood
Mend your broken heart
You're lost in the city of glass
Everyone gets high in their own way
Ask an old man who's nostalgic for his childhood