Paroles et traduction Room 39 - ความจริง

ความจริง

วันนี้เธอยังเหมือนเดิม สวยงามและสดใส
เนิ่นนานแม้จากกันไปด้วยน้ำตา
ยังจดจำสายตา เสียงเธอที่อ่อนหวาน
ได้ย้อนความทรงจำนั้น ให้หวนมา

ยิ่งคิดยิ่งเพ้อไปตามอารมณ์พัดพา
เธอคงจะไม่ตั้งใจให้เราได้สบตา
แต่ยิ่งเธอยิ้มและทำท่าทีอย่างที่เราคุ้นเคย
ฉันยิ่งย้ำและบอกตัวเองไว้

อย่าลืมความจริงที่เธอเคยทิ้งเราไป
อย่าลืมความจริงที่มันไม่มีทาง
กับความรักที่เราต้องเจ็บ และใช้น้ำตาล้างทุกอย่าง
ให้ลบเลือน อย่าลืมว่าความจริงเป็นอย่างไร

ต้องหลบไม่มองสายตา ก็รู้ฉันยังอ่อนไหว
หากถลำใจและกลับไปเป็นเหมือนวันเก่า

ยิ่งคิดยิ่งเพ้อไปตามอารมณ์พัดพา
และเธอคงไม่ตั้งใจที่เราได้สบตา
แต่ยิ่งเธอยิ้มและทำท่าทีอย่างที่เราคุ้นเคย
ฉันยิ่งย้ำและบอกตัวเองไว้

อย่าลืมความจริงที่เธอเคยทิ้งเราไป
อย่าลืมความจริงที่มันไม่มีทาง
กับความรักที่เราต้องเจ็บ และใช้น้ำตาล้างทุกอย่าง
ให้ลบเลือน อย่าลืมว่าความจริงเป็นอย่างไร

อย่าลืมความจริงที่เธอเคยทิ้งเราไป
ความจริง มันไม่มีทาง
กับความรักที่เราต้องเจ็บและใช้น้ำตาล้างทุกอย่าง
ให้ลบเลือน อย่าลืมว่าความจริง

ความจริง ที่เธอทิ้งเราไป
อย่าลืมความจริง มันไม่มีทาง
กับความรักที่เราต้องเจ็บและใช้น้ำตาล้างทุกอย่าง
ให้ลบเลือน อย่าลืมว่าความจริงเป็นอย่างไร

Truth

Today you remain just as you were, beautiful and vibrant
Although separated by time, still bearing our tears
My memory of those eyes, the sweetness of your voice
Rekindles those recollections

The more I imagine, the more my passion stirs
You may not have meant for our eyes to meet again
But your smile and familiar gestures
Reinforce my convictions

Don't forget the fact that you abandoned me
Don't forget the reality, the impossibility
Of an affection that has caused us pain, washed away by tears
And obscured. Remember the truth

Must restrain myself from meeting your eyes, my weakness evident
Should I surrender my heart and resurrect the past

The more I imagine, the more my passion stirs
You may not have meant for our eyes to meet
But your smile and familiar gestures
Reinforce my convictions

Don't forget the fact that you abandoned me
Don't forget the reality, the impossibility
Of an affection that has caused us pain, washed away by tears
And obscured. Remember the truth

Don't forget the fact that you abandoned me
That reality is insurmountable
This affection has brought us agony, and with tears we rinse
The lingering memory away. Remember the truth

The truth that you abandoned me
Don't forget the reality, it cannot be
This affection has brought us agony, and with tears we rinse
The lingering memory away. Remember the truth