Nahang To Hoz Hamoon Mahi Ghermeze - Sadegh traduction en allemand

Nahang To Hoz Hamoon Mahi Ghermeze

پریده از سر عقل
ملت از دم رنگ
همشون گرم از جَو
به روزش گردن کج
سیاهه پرونده ام
ولی خوب قلبم نه
با اینکه حقم من
ولی باز شرمندم
چهره های چرک زیر نقاب حق بگیر
قلماتون کرایه اس پس بیارین پس بدین
قاتل پادشاه داد زد: مردم آزادید
فهمیدم که بی معنیه مفهوم آزادی
سازه های سوخته زیر ساخت جامعه
تازه های باز مونده از مسیر قافله
حمالامون زن شدن مردهامون حامله
سیاست سازمانی سیاسی آکله
این شکاف عمیقه اما واسه من بی معناست
این غبار هستی ساز که قالبا بی پهناست
من اون تاریخم که توی صد صفحش یه تنهاست
نهنگ تو حوض ماهیه و نهنگ توی دریاست

از قبیله من هر کسی که پرید تهش افتاد (تهش افتاد)
قلبش میزد هنوز یه حسی مثل مرگ شکستش داد (شکستش داد)
از قبیله من هر کسی که پرید تهش افتاد (تهش افتاد)
قلبش میزد هنوز یه حسی مثل مرگ شکستش داد (شکستش داد)

من و تو میلیون ساله زنده ایم
که زنده بودن رو میکنه از ذهن بیرون
به نام آزادی سالها اِ برده ایم
که مرگ نزدیکه به هر پرنده ی بی دون
خود فروشی رسم ما نیس
سوز سرد فصل پاییز
میسوزنه سینه ها رو
میدونم هم دست ما نیس
اما اینجا دست، تنهاست یه نسل
تف به اون آزادی که تو مشتاش گرهست
ببین اینجا قانون، یه قاعده غریبه
که غرق قدرت میشه تو قالب قبیله
پس قتل یه غریزه توی قامت قدیمت
تو همین قواره کردتت غاصب زمینت
بزن خط کش رو به کف دستای شاگرد
وجودت مدیون بش تو چشم های شاهد
این احترامت خوابه خونتون رو آبه
د احمق نمیکنه این ها استادیتو ثابت

از قبیله من هر کسی که پرید تهش افتاد (تهش افتاد)
قلبش میزد هنوز یه حسی مثل مرگ شکستش داد (شکستش داد)

Wal im Becken ist immer noch der rote Fisch

Der Verstand ist verflogen,
die Nation durchweg bunt,
alle sind heiß vom Geschehen,
beugen sich dem Tag.
Meine Akte ist schwarz,
aber mein Herz nicht,
obwohl ich im Recht bin,
schäme ich mich trotzdem.
Schmutzige Gesichter unter der Maske der Anspruchsberechtigten,
eure Stifte sind gemietet, also bringt sie zurück.
Der Mörder des Königs schrie: "Leute, ihr seid frei!"
Ich verstand, dass der Begriff Freiheit bedeutungslos ist.
Verbrannte Strukturen unter dem Fundament der Gesellschaft,
die Zurückgebliebenen auf dem Weg der Karawane,
unsere Lastenträger sind Frauen geworden, unsere Männer schwanger,
die organisierte Politik ist politisch verdorben.
Diese Kluft ist tief, aber für mich bedeutungslos,
dieser Staub des Seins, der meist keine Breite hat,
ich bin jene Geschichte, die auf hundert Seiten einsam ist,
der Wal im Becken ist ein Fisch und der Wal im Meer ist ein Wal.

Aus meinem Stamm ist jeder, der sprang, am Ende gefallen (am Ende gefallen),
sein Herz schlug noch, ein Gefühl wie der Tod brach ihn (brach ihn).
Aus meinem Stamm ist jeder, der sprang, am Ende gefallen (am Ende gefallen),
sein Herz schlug noch, ein Gefühl wie der Tod brach ihn (brach ihn).

Du und ich, wir leben seit Millionen von Jahren,
was das Lebendigsein aus dem Geist verbannt,
im Namen der Freiheit sind wir seit Jahren Sklaven,
sodass der Tod jedem Vogel ohne Futter nahe ist.
Selbstverkauf ist nicht unsere Art,
die kalte Glut der Herbstsaison
verbrennt die Herzen,
ich weiß, es liegt nicht in unserer Hand.
Aber hier ist die Hand allein, eine ganze Generation,
spuck auf jene Freiheit, die in geballten Fäusten liegt.
Sieh, hier ist das Gesetz eine fremde Regel,
die in der Form des Stammes in Macht ertrinkt,
also ist Mord ein Instinkt in deiner alten Gestalt,
in dieser Form hat es dich zum Usurpator deines Landes gemacht.
Zieh die Linie auf die Handflächen des Schülers,
deine Existenz schuldest du ihm, in den Augen des Zeugen.
Dieser Respekt ist ein Schlaf, dein Haus steht auf Wasser,
du Idiot, das beweist nicht deine Meisterschaft.

Aus meinem Stamm ist jeder, der sprang, am Ende gefallen (am Ende gefallen),
sein Herz schlug noch, ein Gefühl wie der Tod brach ihn (brach ihn).