Paroles et traduction Sagopa Kajmer - Geçmişi Gölgeye Teslim Ettim

Geçmişi Gölgeye Teslim Ettim

Sagopa Kajmer – Geçmişi Gölgeye Teslim Ettim
Albüm Adı: Bir Pesimistin Gözyaşları
VERSE 1
Yapılan her savaşta bir çıkar ve de imzalanan her barışta bir zarar var biz, varımızı ortaya koysak yoğumuzla utanırız. Elimizdekini cebimize tıksak, “tırsak kısrak savaşa havlu attı” der ve sırıtırlar. Dalga bu devrin baş motivesi. Ne kadar güler ise düşman o kadar ağlatır seni, kendini geçmişteki geri adımlarından kurtar, ışık ileride parlar ve yamyamlar var burası dar. Her an önünde yar, Tanrılar sözlüğünde buna sınama denir, sınavın elbet sonu gelir, notuna göre bedelini öderiz bu geçmişin bu kesin. Zaten inancımız olmasa var olmanın anlamı anlamsızlıktan başka bir anlama gelir miydi? Ve bu zamanlama, kaderimizin yanlışı ya da doğrusu, olgusu yoktur, kukla duygusu, askıya alınan o insan bulgusu, tekrar edilen o geçmiş döngüsü, karasis örtüsü; gölgelerin emaneti sen misin? Karanlıklar çöktüğünde gömülesi bedelin ve eskide kalan soğuk iklimlerin. Dostuna attığın tekmenin ya da hiçe saydığın ilahi adaletin bir sonucu olmalı bu da kesin, sen teksin takibinde geçmişin!…
Nakarat
Geçmişi gölgeye teslim ettim ve şimdi gölgeler takibimde, ardımda bir yığın manzara.
Sorgusu başladı yarının ufukta gün batmakta, her gelişin bir gidişi meçhuşle farz arz ederim sorgumu kesin. Gün dönümünde sıradaki gelsin gölgemi karanlığa teslim edin.
VERSE 2
Anlam veremediğim bir yığın manzara peşimize takılmış ve cereyan eden çıkar savaşları kalbimizi yerinden çıkarmış ya barış?… Minik ellerinizle yakaladığınız o büyük kelebekleri öldürebilirsiniz. Herşey cüsse değil yeterki küstürmeyin çocuğu, öldürmeyin kendinizi, yok oluşu simgeler umut katliamı, yarın bir kapıdır ve sen uykudan o kapıdan geçmek için uyanırsın. İnsanların icadı kukla medeniyetinde herkesin bağlı olduğu bir ipi var, ipi tutan Tanrılar akıbetini sorgular, bulgular yargılar bir oyun gibidir adı yaşamaktır, ölümse oyunun sonudur. Her nedense oyunun sonu yok gibidir, bir gider biri gelir. Ve birini eler, siler kendini oyunun listesinden, simgelerde saklanır gidişinin nedeni ve her geçmiş gölgelere emanet edilir, gelecek sansüre maruz kalmış, belirsizdir. Bu nedenle seni takibe alan gölgelerdir. Sen yürüdükçe seni sorgular ve bir gün güneş batar. Geçmişi gölgeye teslim ettim ve şimdi gölgeler takibimde, ardımda bir yığın manzara, sorgusu başladı.

I Surrendered the Past to the Shadows

Sagopa Kajmer – I Surrendered the Past to the Shadows
Album Name: Tears of a Pessimist
VERSE 1
In every war fought, there's gain, and in every peace signed, there's loss. If we were to lay bare our possessions, we'd be ashamed of our abundance. If we stuff what we have in our pockets, they'll say, "The cowardly mare threw in the towel," and smirk. Ridicule is the prime motivator of this era. The more your enemy laughs, the more he makes you cry. Free yourself from past setbacks, light shines ahead, and there are cannibals here, it's tight. There's a wound in front of you at every moment, in the dictionary of Gods, this is called a test. The test will surely end, we pay the price according to our grade, this past is certain. If we didn't have faith, would the meaning of existence have any meaning other than meaninglessness? And this timing, the wrong or right of our destiny, has no phenomenon, puppet emotion, that suspended human finding, that repeated past cycle, the shroud of mourning; are you the trust of the shadows? The price to be buried when darkness falls and the cold climates left behind. The kick you threw at your friend or the divine justice you disregarded must be a result of this too, that's for sure, you're alone, followed by the past!...
Chorus
I surrendered the past to the shadows, and now the shadows are after me, a heap of landscapes behind me.
The interrogation of tomorrow has begun, the sun is setting on the horizon, I present my interrogation with every arrival and departure, my interrogation is certain. Let the next one come at the solstice, surrender my shadow to the darkness.
VERSE 2
A heap of landscapes I can't make sense of has followed us, and the ongoing wars of interest have ripped our hearts out. What about peace?... You can kill those big butterflies you catch with your tiny hands. Not everything is about size, just don't upset the child, don't kill yourself, annihilation symbolizes the massacre of hope, tomorrow is a door and you wake up to pass through that door from sleep. In the puppet civilization invented by humans, everyone has a string attached, the Gods holding the string question your fate, findings judge, it's like a game, its name is living, death is the end of the game. For some reason, the game seems to have no end, one goes, one comes. And one eliminates, erases himself from the game's list, the reason for his departure is hidden in symbols, and every past is entrusted to the shadows, the future is censored, uncertain. That's why the shadows are following you. They question you as you walk, and one day the sun sets. I surrendered the past to the shadows, and now the shadows are after me, a heap of landscapes behind me, the interrogation has begun.