Paroles et traduction Sagopa Kajmer - Toz Taneleri

Toz Taneleri

Hüznümün en yükseğinden şöyle baksan manzarama
Gözlerini alamazdın, gözlerini alırdılar
Mazi bazen mavi, bazen haki, bazen zifir
Ve mazidekiler bazen şeker bazen zehir
Karanlığa yanaşır aydınlık, limana yanaştığı gibi geminin
Güzellik arayışında çirkin
İçinde çok kişi var terk etmediğin
Yapamasan da olsaydı en azından sarf etmişliğin
Kaç kendinden, yarış mesafelerle
Ya da korkma, seni kurtar, savaş süvarilerle
Bak ben kopardım güneşten parçalar ellerimle,
Fırlattım onun kardan adamlarına var gücümle
Eksik kalan şiirlerini topluyorum bu günlerde
Ömrümün ve çıplak ayaklarımın izleri asfaltta
İki kişilikken teke düştüm hayatta
Ama duble söyledim rakımı masama inatla
Uçur beni rüzgar toz taneleri gibi burdan uzağa doğru
Gel beni kurtar, alalım başımızı gidelim uzağa doğru
Elimde bir gül var, dikenleri sivri batar tenime doğru
Bu kaçıncı ihtar hayatın iki dudağı arasından yüzüme doğru?
Sakladım benim için beni bana, hatırlatır zor zamanda beni bana diye
Sakladım benim için beni bana, hatırlatır zor zamanda beni bana diye
Yaşıyor gibi yapıp aralarında ölü de gezdim ama
Üzerimden düşen ölü toprağının tozunu tekmeledim sonra (sonra)
Nefes kadar hafifledim; iyi, güzel, hafifken her şey ağırlaştı hiddetim
Yerle gök arasında ortaya bakarken gözüm
Tam o anda içime oturur öküzüm
Zaman belli zaman gelip yanaklarımdan makas alır
Gözümün önüne düşer dün ve bugün parçalanır gözümün önünde
Ah be hayat! Bir kez de bir dediğimi ikilettirme
Duymak istemiyorum işittirme
Ciğerimi onun mangalında pişirttirme
Işıkları yuttu gece, kalem uyandı gece gece
Yarınlarımın cümlelerini kuruyorum şu an hece hece
Ben mırıldanan adam, dilsiz odam
Sanki okyanusun ortasında ıssız adam
Uçur beni rüzgar (rüzgar) toz taneleri gibi burdan uzağa doğru (doğru, doğru)
Gel beni kurtar (kurtar), alalım başımızı gidelim uzağa doğru
(Gel beni kurtar, gel beni kurtar)
Elimde bir gül var (gül var), dikenleri sivri batar tenime doğru
(Tenime doğru, tenime doğru batar)
Bu kaçıncı ihtar hayatın iki dudağı arasından yüzüme doğru?
Sakladım benim için beni bana, hatırlatır zor zamanda beni bana diye
Sakladım benim için beni bana, hatırlatır zor zamanda beni bana diye

Dust Particles

If you were to look at my view from the highest point of my sadness
You wouldn't be able to take your eyes off it, they would steal your eyes away
The past is sometimes blue, sometimes khaki, sometimes pitch-black
And the people in the past are sometimes sweet, sometimes poison
Darkness approaches the light, like a ship approaching the harbor
Ugly in the search for beauty
There are many people inside you that you don't abandon
Even if you couldn't, at least you should have tried
Escape from yourself, race with distances
Or don't be afraid, let it save you, fight with cavalry
Look, I tore pieces from the sun with my hands
And threw them at his snowmen with all my might
I'm collecting my incomplete poems these days
My life and the traces of my bare feet on the asphalt
I fell from being two to one in life
But I ordered my raki double at the table stubbornly
Carry me away, wind, like dust particles, far away from here
Come save me, let's leave and go far away
I have a rose in my hand, its thorns are sharp, they pierce my skin
How many times has life given me this warning from its two lips, right to my face?
I hid me for me, so that it would remind me of me in difficult times
I hid me for me, so that it would remind me of me in difficult times
I even walked among them pretending to be alive, but
Then I kicked away the dust of the dead earth that fell on me (then)
I became as light as breath; when everything was good, beautiful, and light, my anger became heavy
My eyes look straight in the middle between the earth and the sky
Right at that moment, my ox sits inside me
Time, a certain time, comes and takes scissors to my cheeks
Yesterday and today fall before my eyes, and they shatter before my eyes
Oh life! Don't make me doubt what I say for once
I don't want to hear, don't make me
Don't let it cook my lungs on its barbecue
The night swallowed the lights, the pen woke up at night
I'm forming the sentences of my tomorrows right now, syllable by syllable
I'm the murmuring man, my room is mute
As if a lonely man in the middle of the ocean
Carry me away, wind (wind), like dust particles, far away from here (away, away)
Come save me (save me), let's leave and go far away
(Come save me, come save me)
I have a rose (a rose), its thorns are sharp, they pierce my skin
(Towards my skin, towards my skin they pierce)
How many times has life given me this warning from its two lips, right to my face?
I hid me for me, so that it would remind me of me in difficult times
I hid me for me, so that it would remind me of me in difficult times