Paroles et traduction Saian feat. Bedo - Birkaç güzel gün için

Birkaç güzel gün için

Yollar ve kapanmıştı açık bütün kollar
Seni yaşamak bile tüketmedi kim onlar?
Boynunda elleri var
Direnmek bilincinde yüzen bir tekne
Ve umutlardan çatılmış yelkeni var

Önce doğarsın sonra bir gün sırtını verip bir ağaca
Ona olmadık sorular sorarsın
Bir ömürdü ama sanki öğlen ortası bir gündü
Düşmez işte o elma başına bir türlü
Bozdu ağlarını bizzat ördüğün yaşam
Yine de değer dedin bir gün bembeyaz düğünler gördüğüm
Çocuk gibisin o kadar olgun,
Yorgun ve bütün insancıl okullardan kovgun
Sondu sandıkların nüksedecek oldu
Sen onu da kesip atacak oldun, nedir?
En fazla bir koldu
Bedenim temiz bir sayfa üstünde leke dilim
Bir şiir bitmez asla her zaman terk edilir

Damlıyor son sözlerimde
Saf gözlerimden
Al özlemimden cevabı
Çıkmıyor midemden
Hiçliğimden
Kustuğumdan
Fena halim

Olmadı mı bir banka oturup ağladığın, düşlemedin mi yağmuru?
Geçip karşısında kollarını bağladığın
Ve hiç kopmadı mı seni hayata bağlayan sicim
Ya da yaktığın sayfaların birkaç güzel için

Ne demekti kapılarında yazan
Yaranı gösterip onlara anladım kentlerden çekildiğin zaman
Yazdığın bütün o sayfalar yanar içimde fakat yazamadıkların var
Onlar tutunup kanar içinde
Bir şekilde gelebildin sahip olduğun yaşa
Boynunda bir urgan iple nasıl yaşanırsa yaşa
Bir bilinç hâlinden çıkıp dönmek için taşa
Ve manâsını vermek için gözümdeki yaşa
Önce inip çarmıhından herkesi sarsan
Elimdeki kalemdir o kalem ki sana asa
Yazabilmek için bir masal bulup
Cehennemin ortasında cehennem olmayan her ne varsa

Damlıyor son sözlerimde
Saf gözlerimden
Al özlemimden cevabı
Çıkmıyor midemden
Hiçliğimden
Kustuğumdan
Fena Halim

For a Few Good Days

The paths were closed and all the arms were open
Living you didn't even consume them, who are they?
There are hands around your neck
Resisting is a boat floating in consciousness
And it has a sail built out of hopes

First you are born and then one day you turn your back on a tree
You ask it all sorts of questions
It was a whole lifetime, but it felt like noon
The apple just won't fall on your head
The life you meticulously built has broken its own nets
You still said it was worth seeing a few white weddings
You are like a child, so mature,
Tired and expelled from all the humanitarian schools
What you thought was the end started to recur
And you were about to cut it off, what is it?
It was an arm at most
My body is a blank page, my tongue is a stain on it
A poem never ends, it is always abandoned

My last words are dripping
From my clear eyes
Get the answer from my longing
It won't come out of my stomach
My nothingness
My vomit
My terrible state

Weren't there times when you sat on a bench and cried, didn't you dream of the rain?
Passing by and crossing your arms in front of it
And did the string that tied you to life ever break
Or the pages you burnt for a few beautiful days

What did those words on its doors mean
I understood it when I showed them my wound and retreated from the cities
All those pages you wrote burn inside me, but there are more you haven't written
They hold on and bleed inside
Somehow you managed to reach the age you are
How does one live with a noose around their neck
To get out of a state of consciousness and return to stone
And to give meaning to the tears in my eyes
First he descended from his cross and shook everyone
The pen in my hand is that pen that was a staff for you
Finding a fairy tale to write
In the middle of hell, everything that isn't hell

My last words are dripping
From my clear eyes
Get the answer from my longing
It won't come out of my stomach
My nothingness
My vomit
My terrible state