Handawala - Samitha Mudunkotuwa , Athula Adhikari traduction en allemand

Handawala

ඉවසයිද මන්දා මා දුන් රිදුම්
වෙන්වීලා ආ දා වෙනතාක් බලන්
උන්නාට මා රහසේ තුරුලක හෙමින්
මට ඉන්න බෑ ඒ මතකෙට හොරෙන්
තනියෙන්ම වින්දා දුන් දුක් සුසුම්
තව කඳුලු නෑ මේ දෙනෙතේ ඉතිං
ගියදාම ඔබව උහා ඉගිල්ලී හොරෙන්
මට මාද නැතිවුනා සත්තයි හෙමින්
ගොළුවෙච්ච තරු දෑසේ
කඳුලැල් උනන්නේ
දරාගන්න බෑ මේ මතකේ විලාපේ
ආදරේ ඔබෙන් තරම්
ලැබුනේ නෑ කාගෙන්වත්
රැකගන්න බැරිවුනේ සංසාර ආදරේ
ගියදාම ඔබව උහා ඉගිල්ලී හොරෙන්
මට මාද නැතිවුනා සත්තයි හෙමින්
මේ පාලු දුක් සිහිනේ
අතරමංවෙලා බොහොසේ
බාරගන්න බෑ ඒ සෙනෙහස ඔබේ
ජීවිතේ වැටුන තරම්
නැඟිට ගන්න බෑ ආයේ
මැරි මැරි දුක දී මේ සංසාර ආදරේ
උන්නාට මා රහසේ තුරුලක හෙමින්
මට ඉන්න බෑ ඒ මතකෙට හොරෙන්
ඉවසයිද මන්දා මා දුන් රිදුම්
වෙන්වීලා ආ දා වෙනතාක් බලන්
උන්නාට මා රහසේ තුරුලක හෙමින්
මට ඉන්න බෑ ඒ මතකෙට හොරෙන්

තනියෙන්ම වින්දා දුන් දුක් සුසුම්
තව කඳුලු නෑ මේ දෙනෙතේ ඉතිං
ගියදාම ඔබව උහා ඉගිල්ලී හොරෙන්
මට මාද නැතිවුනා සත්තයි හෙමින්
End

Zum Weinen gebracht

Ob du wohl den Schmerz erträgst, den ich gab
Als wir uns trennten, schaute ich, bis du gingst
Obwohl ich heimlich, sanft in einer Umarmung lag
Kann ich mich vor dieser Erinnerung nicht verstecken
Allein ertrug ich die Seufzer des Kummers
Es gibt keine Tränen mehr in diesen Augen nun
An dem Tag, als du heimlich davongeflogen bist
Verlor ich langsam auch mich selbst, wahrlich
In den stumm gewordenen Sternenaugen
Fließen die Tränen
Ich kann das Klagen dieser Erinnerung nicht ertragen
Liebe, so viel wie von dir
Habe ich von niemand anderem empfangen
Konnte diese ewige Liebe nicht bewahren
An dem Tag, als du heimlich davongeflogen bist
Verlor ich langsam auch mich selbst, wahrlich
In diesem einsamen, traurigen Traum
Bin ich völlig verloren
Kann deine Zuneigung nicht (mehr) annehmen
So tief wie das Leben gefallen ist
Kann ich nicht wieder aufstehen
Immer wieder sterbend, gibt diese ewige Liebe Kummer
Obwohl ich heimlich, sanft in einer Umarmung lag
Kann ich mich vor dieser Erinnerung nicht verstecken
Ob du wohl den Schmerz erträgst, den ich gab
Als wir uns trennten, schaute ich, bis du gingst
Obwohl ich heimlich, sanft in einer Umarmung lag
Kann ich mich vor dieser Erinnerung nicht verstecken

Allein ertrug ich die Seufzer des Kummers
Es gibt keine Tränen mehr in diesen Augen nun
An dem Tag, als du heimlich davongeflogen bist
Verlor ich langsam auch mich selbst, wahrlich
Ende