Paroles et traduction Sasan Sunami - Emarat

Emarat

شب گواه چیست؟
گواه جنگ یا صلح بین دو لوند
گواه اتحاد رنگ ها به تیرگی
گواه بزم بین دو کمند
شب شروعی دیگر است
وسط روز به خاک افتادن
وسط روز بود که ریختنم
ریختم و هی ریخته شدم ریخته تر از اشکاتون آدما از افسار گسیختم
آجرام عمارتی بوده کهن که الان بیریختن
تا شنیده میرود رنگ ز رخسارم باز
شنیدم بر تن هر نارون افتاده خزون
به روی شیشه هر پنجره میکوبد برگ
خزهای بر جدار سینه این پیکره میکشد مو
تو میخوای شاد باشم چطوری؟
من کیام جز یه کولی؟
من کیام جز یک بنا؟
زاده دستان زبر یه بنّا
عمارتم بیش از یک عبارتم
من خود خاطرهام چون که پیره اصالتم
به دل سنگ تو آدم آنچنان دل دادم
که هنوز انعکاس خندههای کودکی رو میشنوم از پیچش پلکانم
تو بیا ریخته گر
تیشهی تو پنجه کشد بر جانم
تو نوازشگر هر تارتار پودمی
من ساز غروب بهتانم
ابراهیم بزن آن ضربه که نوازنده زند بر تارم
من واسه مرد و زن و بچهی این پیکره یه حس امنیتم
مثلا سربازم
مهرهای پر دشمن
جونم کف مشتم
جنگ و عرق،اشک و عذابش مال من بوده وقتی قلعه رفته پشتم
یه موج بلندم که بنا بر این خاکم
کرکرههام خونیه شیشههام دودیه پنجره هام چوبیه،چشم من اینجوریه
تو بزن تبر بش خوب گوش بده به این دژ
من اهل بخششم پنجرههام عین پلک چشم تو وامونده شدن تا یه روزی بسته شن
ریختگر بیلتو،تیشهتو کمون و تیرتو رو زمین بشونش
به تنم تکیه بزن بگو به اون مردی که بت گفته بزن بکوبش
من پر از غبارم از وقتی که اون رفته فقط مونده ازش خاطرهی کبودش
تو میخوای دل به کدوم سینه بدم؟ واست از کجای این سینه بگم؟
پیرهنت خاکیه چون که گذر کردی ازم پیرهنم خاکیه چون زمان گذر کرده ازم
گفته محکم بزنم بلرزم تا که از این پهنه برم
نمیدونی عمریه من تلو تلو میخورم از باغ تاک مجاورم
سکون مطلقم ساکنینم مهاجرن...

Emarat

What does the night bear witness to?
Witness to war or peace between two lovers
Witness to the union of colors into darkness
Witness to a feast between two lassoes
The night is another beginning
Falling to the ground in the middle of the day
It was the middle of the day when I collapsed
I collapsed and I kept on collapsing, more than your tears, people, I broke away from my reins
The buildings were an ancient mansion, now in ruins
Until I heard that the color has left my face
I heard that autumn has fallen on every ash tree
A leaf is beating on the glass of every window
Hair is pulling at the fur on the breast of this figure
How do you want me to be happy?
Who am I but a gypsy?
Who am I but a building?
Born of the rough hands of a mason
My building is more than a phrase
I myself am memories because my origin is old
I gave my heart to your stone heart so much
That I still hear the echo of children's laughter from the winding of my stairs
Come, destroyer
Your pickaxe pulls at my soul
You are the caresser of every warp and woof
I am the instrument of sunset for you
Abraham, strike the blow that the musician strikes on my string
I am a sense of security for the men, women, and children of this figure
For example, I am a soldier
The seals of enemies
My soul is in my fist
War and sweat, tears and torment were mine when the castle went behind me
I am a high wave that is built on this earth
My shutters are bloody, my windows are smoky, my windows are wooden, my eyes are like this
You strike the ax well, listen to this fortress
I am capable of forgiveness, my windows are open like the lids of your eyes until one day they are closed
Destroyer, your billet, your pickaxe, your bow and arrow, put them on the ground
Lean on my body, tell the man who told you to strike and smash
I am full of dust since he left, only his blue memory remains
To which heart do you want me to give my heart? From which part of this heart should I tell you?
Your shirt is earthy because you passed by me, my shirt is earthy because time has passed by me
He said to strike hard, to tremble so that I would leave this expanse
You do not know that I have been staggering from the neighboring vineyard for a lifetime
I am absolutely still, my inhabitants are immigrants...