Ravayat - Sattar traduction en allemand

Ravayat

حافظ بیا دوباره
غزل کهنه رو بر انداز

شعرم حدیث تکرار
تو بیا طرح دیگر انداز

بیا تا دوباره از چشمه غزل جرعه ای بنوشیم
غم کهنه بر کنیم عزم و جامه تازه ای بپوشیم

به خونخواهی دل از جوهر و قلم خنجری بسازیم
به صد لشگر غزل فاتحانه تا قلب غم بتازیم
هنوزم گرم نفس هام
هنوزم سرشارم از عشق

اما وقت خوندنم نیست
اما جای موندنم نیست

مردم از این همه گفتن
شعر سرد عاشقونه

من غلام اسمیم که
تا همیشه بی نشونه

بیا تا دوباره از چشمه غزل جرعه ای بنوشیم
غم کهنه بر کنیم عزم و جامه تازه ای بپوشیم

به خونخواهی دل از جوهر و قلم خنجری بسازیم
به صد لشگر غزل فاتحانه تا قلب غم بتازیم

حافظ مددی کن
که دمی مانده از تو آهی
خاکم به زیر پا تا
برسم با تو تا سراهی
من یه رودم
یه رود به سد نشسته
تن پاک و خسته ام
توی دست این صخره ها شکسته
من یه شعرم
یه شعر بلند پرواز
رها می شدم اگه
گم نمی شدم توی شهر آواز

بیا تا دوباره از چشمه غزل جرعه ای بنوشیم
غم کهنه بر کنیم عزم و جامه تازه ای بپوشیم

به خونخواهی دل از جوهر و قلم خنجری بسازیم
به صد لشگر غزل فاتحانه تا قلب غم بتازیم

Erfahrung

Hafis, komm noch einmal
Wirf das alte Ghasel neu auf

Mein Gedicht ist die Geschichte der Wiederholung
Komm, du, entwirf einen neuen Plan

Komm, lass uns noch einen Schluck aus der Quelle des Ghasels trinken
Lass uns alten Kummer abwerfen und uns neue Kleider der Entschlossenheit anziehen

Für das Herz' Rache, lasst uns aus Tinte und Feder einen Dolch schmieden
Mit hundert Ghasel-Heeren stürmen wir siegreich ins Herz des Kummers
Mein Atem ist noch immer warm
Ich bin noch immer erfüllt von Liebe

Doch ich habe keine Zeit zu singen
Und keinen Ort zum Verweilen

Die Leute haben von all dem Erzählen genug
Von kalten Liebesgedichten

Ich bin der Sklave eines Namens
Der für immer ohne Zeichen bleibt

Komm, lass uns noch einen Schluck aus der Quelle des Ghasels trinken
Lass uns alten Kummer abwerfen und uns neue Kleider der Entschlossenheit anziehen

Für das Herz' Rache, lasst uns aus Tinte und Feder einen Dolch schmieden
Mit hundert Ghasel-Heeren stürmen wir siegreich ins Herz des Kummers

Hafis, hilf mir
Denn mir bleibt nur ein Seufzer von dir
Mein Staub liegt unter deinen Füßen
Bis ich die Höhe deiner Stirn erreiche
Ich bin ein Fluss
Ein Fluss, der auf einen Damm trifft
Mein reiner und müder Körper
Zerbricht in den Händen dieser Felsen
Ich bin ein Gedicht
Ein hochstrebendes Gedicht
Ich wäre befreit, wenn
Ich nicht in der Stadt der Stimmen verloren ginge

Komm, lass uns noch einen Schluck aus der Quelle des Ghasels trinken
Lass uns alten Kummer abwerfen und uns neue Kleider der Entschlossenheit anziehen

Für das Herz' Rache, lasst uns aus Tinte und Feder einen Dolch schmieden
Mit hundert Ghasel-Heeren stürmen wir siegreich ins Herz des Kummers