Paroles et traduction Shahrokh - Khooneh

Khooneh

شعر تنهایی خونه، دیگه خوندن نداره
وقتی همخونه نداری، خونه موندن نداره
گرد تنهایی گرفته، دیگه این خونه غمگین
روزا همرنگ چشاته، مثل شب ساکت و سنگین

شیشه آینه شکسته رو تن سنگین طاقچه
کاکلی چشماشو بسته، گلا پژمرده تو باغچه
دست باد از رو درختا همه برگارو چیده
دیگه هیچکی لب ایوون، جوجه ها رو دون نمیده

شعر تنهایی خونه، دیگه خوندن نداره
وقتی همخونه نداری، خونه موندن نداره

بی تو این خونه خالی، رنگی از شادی نداره
دست تنهام توی گلدون، گل تنهایی میکاره،
گل تنهایی میکاره
قصه دربدریمو ،نمیدونی تو میدونم
تو هوایی که تو نیستی، به هوای کی بمونم،
به هوای کی بخونم

شعر تنهایی خونه ،دیگه خوندن نداره
وقتی همخونه نداری، خونه موندن نداره
قصه تلخ غروبو خوندم از غربت چشمات
میدونستم گل عشقم میشه پرپر تو دستات
میدونستم دل تنگم گور صد خاطره میشه
رو تنم خالی میمونه جای اون دستا همیشه،
جای اون دستا همیشه

تو غزلواره عاشق رو چمن عطر شقایق
من و دلتنگی ابرا هوس گریه و هق هق
تو زلال تن آبی من تن تشنه سرابم
فکر همخونگی با تو نمیاد حتی به خوابم،
نمیاد حتی به خوابم
شعر تنهایی خونه، دیگه خوندن نداره
وقتی همخونه نداری، خونه موندن نداره
شعر تنهایی خونه، دیگه خوندن نداره
وقتی همخونه نداری، خونه موندن نداره
شعر تنهایی خونه، دیگه خوندن نداره
وقتی همخونه نداری، خونه موندن نداره

Khooneh (Home)

The poem of loneliness in this house, has no melody anymore
When you're not my housemate, there's no point in staying home
The dust of loneliness has settled, this house is now mournful
The days are the color of your eyes, silent and heavy like the night

The broken mirror on the heavy shelf
A crested bird has closed its eyes, the flowers withered in the garden
The wind has stripped all the leaves from the trees
No one feeds the chicks on the porch anymore

The poem of loneliness in this house, has no melody anymore
When you're not my housemate, there's no point in staying home

Without you, this empty house has no color of joy
My lonely hand plants the flower of loneliness in the pot,
Plants the flower of loneliness
You don't know my story of wandering, but I do
In the air that you're not in, for whose sake should I stay,
For whose sake should I sing

The poem of loneliness in this house, has no melody anymore
When you're not my housemate, there's no point in staying home
I read the bitter story of sunset in the loneliness of your eyes
I knew my flower of love would wither in your hands
I knew my sad heart would become the grave of a hundred memories
The place of those hands will always remain empty on my body,
The place of those hands will always remain empty

In the lover's ode, on the grass, the scent of poppies
Me and the melancholy of the clouds, a desire for tears and sobs
You are the clarity of blue water, I am the thirsty body of a mirage
The thought of living with you doesn't even come in my dreams,
Doesn't even come in my dreams
The poem of loneliness in this house, has no melody anymore
When you're not my housemate, there's no point in staying home
The poem of loneliness in this house, has no melody anymore
When you're not my housemate, there's no point in staying home
The poem of loneliness in this house, has no melody anymore
When you're not my housemate, there's no point in staying home