Paroles et traduction Shayea - Injaneb

Injaneb

شایع منم احترام نظامی
اگه تو هم بهم احترام بذاری
اگه یه قلب عین آینه داری
مثل مایی قابل احترامی

من همه ی آدما رو دوس دارم
همیشه هم این حسمو بُروز دادم
همیشه به همه خوش بینم درست یا نه
همیشه نشون دادم چقد تو مشتامن

به همه ادب کردم و همین
ادب کردنا ادب کرد منو رفیق
اَ یه جا دیگه عقلم رسید
اَ چشم میفتی اگه در دسترسی
من همون بودم که بودم
همه جا چه تو جمع چه رو فرش خونم
خودم اجازه دادم ازم بدونن
خودم به خودم وقت دادم نفهم بمونم
و از هر سوراخ ده دفعه نیش بخوره بهم
میخو ببینم و باز گیر بکنه بهم
دِ آخه کجای دنیا شیر شل و وله
یهو یکی اَ تو آینه خفتمو گرفت
ازم خواست بشم چیزی که الآنم
منی که دیگه شکم سیری ندارم
زیر زمینی ام و بدونِ قلاده ام
من رپ میخونم تکون بده جمع با من

رو به روت نور بنداز شیر اومده
سفت و محکم با اینکه دیر اومده
رد شده از لبِ تیغ اومده
میخونه یه ایران پا میکوبن هی

خب آره برا ما هم گاهی اوقات
خیلی اَ شرایط بابِ میل نبود
ما هم تنگ بود راه پلمون
ما هم خیلی گیر و دار داشت قصمون
محلِ ما ستاره نداشت
آدمای بدونِ آرزو پشت دراش بودن
منم عادی بود عقده برام
اما باز یادمه هر شب تا صبح نگران بودم

باید به یه جا میرسیدم
وقتی میام نتونی بلند نشی اَ جات
من جوابِ همون سوالایی شدم
که هیشکی بهش جوابِ منطقی نداد
واسه خودم هی رفتم اومدم
دیدم حرفای آدما تو دفترِ منن
دیدم خیلی شیرین تر ا پوله
بدون اجازه حرفمو زدم

الان داره میشه ده سال
که حالِ جفتمونو مینویسه دستام
داشی منو تو این ده سال
کسی کفِ این خیابونا نشناخت
من آشنا ترین غریبه ی شهرم
که دیگه همه اشتباهامو کردم
داشی من دیگه برنمیگردم
آماده ی صحنم اَ همه چی کندم

رو به روت نور بنداز شیر اومده
سفت و محکم با اینکه دیر اومده
رد شده از لبِ تیغ اومده
میخونه یه ایران پا میکوبن هی

سخت بود، خیلی
اما باید پس میدادمش
به خودم داشتم هر دِینی
وقتش شده بود خودمو جمع کنم از این
تختِ خوابِ همیشه باهام
وقتش شده بود فکر کنم به دلیلِ کارام
به این که چرا هیشکی منو ندیده تا حالا

انگار بسَم بود دیگه این دنیارو دیدن ا پشتِ پنجره ی شیشه ای
انگار بسم بود دیگه این
مردی که اصلا شبیه همیشه نیست
دوباره شروع کردم دوباره از صفر خسته دوباره و دوباره
واسه اونا که میگفتن لیاقتشو نداره
واسه هر کی ازم منتظرِ جوابه

حالا لا به لای این کوچه های بلند
تا حالا که دیگه رو در رو تو چِشای توام
حالا که مرد شدم رویِ پای خودم
قول میدم همه چیو رو به راه میکنم
بِهت قول میدم جبران شه هر
روزی که تو همدیگه مشتام گره ان
بهت قول میدم جبران شه هر
روزی که رو سقف بود از صبح آمپرم
من اینجانب ممرضا شایعه ام
منم و نونِ بندِ به ورقِ مچاله ام
زنده ام به همین بد خطیا
به تو روت وایسادن با دهنِ گشادم

Injaneb (This is me)

I'm Shayea, a salute to you,
If you show respect to me too.
If your heart's like a mirror so true,
You're worthy of respect, just like us two.

I love all people, it's plain to see,
Always expressing this feeling, openly.
Optimistic about everyone, right or wrong,
Always showing how strong I belong.

To everyone, I've been polite and kind,
This courtesy has shaped my mind.
My wisdom came from a different space,
You fall from grace if you're easy to chase.
I've always been myself, through and through,
Everywhere, in crowds or my living room too.
I let myself be known, it's true,
Gave myself time to be a fool, brand new.
And from every hole, bitten tenfold,
Wanting to see, then getting controlled.
Where in the world is a lion so tame?
Suddenly, the mirror knew my name.
It asked me to become what I am now,
A man with a hunger that won't allow
To be underground, without a leash,
I rap, so move your body, release!

Light shines upon you, the lion has come,
Strong and steady, though late in the sum.
He's crossed the blade's edge, overcome,
Iran sings along, they've all become.

Yeah, for us too, there were times,
When things weren't as we'd like to define.
Our path was narrow, filled with grime,
Our story had its share of crime.
Our place had no stars to guide,
People without dreams, just outside.
Resentment was normal, I can't hide,
But I remember, each night, I cried.

I had to get somewhere, it's true,
When I come, you can't help but stand anew.
I became the answer to those calls,
That no one could answer, behind the walls.
I came and went, for myself I sought,
Saw people's words in my notebook caught.
Realized it's sweeter than any gold,
Spoke my mind, let the story unfold.

Now it's been ten years, time has flown,
My hands write our feelings, they've grown.
Brother, in these ten years, it's known,
No one on these streets was ever shown.
I'm the most familiar stranger in town,
Made all my mistakes, fell down.
Brother, I'm not turning back around,
Ready for the stage, from all unbound.

Light shines upon you, the lion has come,
Strong and steady, though late in the sum.
He's crossed the blade's edge, overcome,
Iran sings along, they've all become.

It was hard, so very hard,
But I had to pay it back, discard
Any debt I owed to me,
Time to gather myself, set myself free.
From this bed, always with me,
Time to think about the reasons, you see.
Why no one had ever noticed me.

As if I was tired of this world's view,
Through a window, it wasn't true.
As if I was tired, this man anew,
Not like before, starting over, it's true.
For those who said I didn't deserve,
For those who waited, my answer to observe.

Now, among these tall streets I roam,
Finally facing you, no longer alone.
Now that I'm a man, standing strong,
I promise to make things right, all along.
I promise you, it will be repaid,
Every day we held hands, unafraid.
I promise you, it will all come back,
Every day my energy was on the right track.
I am Mr. Mo Reza Shayea, you see,
Living off the bread earned by my decree.
Alive by these messy lines I write,
Facing you with an open bite.