Paroles et traduction Social Waste feat. Γιάγκος Χαιρέτης - Θα τον αλλάξουμε εμείς

Θα τον αλλάξουμε εμείς

Νιώθω στις φτέρνες μου ξανά του Ροσινάντε τα πλευρά
Και πάμε
Μου το χε πει το μυστικό κάποιο πουλί περαστικό
Και δε φοβάμαι

Με έχεις στριμώξει στα σκοινιά με έχεις ταράξει στις μπουνιές
Είμαι ο Μοχάμεντ Άλι κι είσαι η κυβέρνηση U.S
Κρατάς πιρούνι μαχαίρι με έχεις φιλέτο στο πιάτο
Μα είμαι ο Ζαπάτα κι ο Βιγια και είσαι το Πορφιριάτο
Ήταν μη γίνει η αρχή δεν αντιστρέφεται τώρα
Κι ήταν γεμάτη η πλατεία απ' άκρη σ' άκρη στη χώρα
Το ψιθυρίζαν που λες οι φοιτητές στις σχολές
Το 'χανε γράψει οι Φοίνικες στις πιο παλιές περγαμηνές
Το 'χανε πει του Νερούδα και του Αγιέντε στη Χιλή
Το τραγουδούσαν στην Κούβα της Γκράνμα κάτι τρελοί
Στο κελί του Φρα Τζιοβάνι χρυσοποίκιλτοι αγγέλοι
Μαντόνες του Φιλίπο Λίπι, ζέφυροι του Μποτιτσέλι
Εκατό χρόνια και βάλε το λεγε ο Μάρκες στο Μακόντο
Και η θυσία του Αργεντίνου δεν πήγε στο βρόντο
Στη Μασσαλία του Ιζζό και στη γωνιά αυτή που ζω
Σου το χα πει κάποια βραδιά και δε σου φάνηκε χαζό
Τώρα στο κάνω τραγούδι με λόγια απλά να το θυμάσαι
Τα πρωινά που θα ξυπνάς τα βράδια που θα κοιμάσαι
Και λέει το κάθε του ρεφρέν λόγω τιμής
Το σάπιο κόσμο θα δεις, θα τον αλλάξουμε εμείς
Θα τον αλλάξουμε εμείς

Νιώθω στις φτέρνες μου ξανά του Ροσινάντε τα πλευρά
Και πάμε
Μου το χε πει το μυστικό κάποιο πουλί περαστικό
Και δε φοβάμαι
Μου το ψιθύρισαν που λες της ουτοπίας πειρατές
Να πας να πεις
Τον σάπιο κόσμο αυτόν θα δεις θα τον αλλάξουμε εμείς
Θα τον αλλάξουμε εμείς

Μου το πε η Καισαριανή, μου το πε ο Όλυμπος κι η Γκιώνα
'πα στη Μεσούντα ο Αχελώος κι ο Τάγος στη Λισαβόνα
Το είδα κάποια Κυριακή, στις ντρίμπλες του Roberto Baggio
Στο βυσσινί του Τισιανού, στο κόκκινο του Caravaggio
Το είχα ακούσει μια φορά στου Victor Jarra την κιθάρα
Τα τραγουδήσαν κάπου μακριά η Mercedes Sosa και η Violeta Parra
Το διηγούνταν ο Καπτάν Ρούβας σα παραμύθι στο Θρασάκι
Στου Μεγαλόκαστρου την Ruga Maistra, σε κάποιο βιβλίο του Καζαντζάκη
Στην Αθήνα κάποιο χέρι με σπρέι σε τοίχο το 'χε γράψει
Μου το χε 'στειλε σ' ένα του γράμμα απ' τη φυλακή ο Antonio Gramsci
To φώναζαν στο Μεξικό ο Ricardo κι ο Enrique Flores Magón
Κάπου θα το πήρε κι εσένα το αυτί σου, και τι θα κάνεις τώρα λοιπόν;
Της Πάτρας όλα τα σχολεία, το 'χαν σηκώσει παντιέρα
Πριν η κυβέρνηση στείλει κενταύρους να δολοφονήσουνε τον Τεμπονέρα
Το τραγουδήσαμε μαζί, καλή παρέα, γλυκό κρασί
Το' πε κι ο Παύλος, σε κάποιο του στίχο
Πριν μας τον σκοτώσουν οι ναζί
Σε κάποιο απόσπασμα του Χρόνη Μίσσιου
Μάλλον απ' το τα κεραμίδια στάζουν
Θα το 'χα διαβάσει, μπορεί και να το 'δα
Στα μάτια σου που με κοιτάζουν
Στο λέω κι εσένα να πας να το πεις, από 'δω ως τα πέρατα της γης
Τον σάπιο κόσμο θα δεις, θα τον αλλάξουμε εμείς
Θα τον αλλάξουμε εμείς

Νιώθω στις φτέρνες μου ξανά του Ροσινάντε τα πλευρά
Και πάμε
Μου το χε πει το μυστικό κάποιο πουλί περαστικό
Και δε φοβάμαι
Μου το ψιθύρισαν που λες της ουτοπίας πειρατές
Να πας να πεις
Τον σάπιο κόσμο αυτόν θα δεις θα τον αλλάξουμε εμείς
Θα τον αλλάξουμε εμείς

We'll change it ourselves

I feel again Rocinante's ribs at my heels
And we go
A passing bird told me the secret
And I'm not afraid

You've got me cornered in the ropes, you've got me messed up
I'm Muhammad Ali and you're the U.S. government
You hold a nail and a knife, you have me as a fillet on a plate
But I'm Zapata and Villa and you're the Porfiriato
It was not to be the beginning, it cannot be reversed now
And the square was full from end to end in the country
The students were whispering it in the schools, you say
The Phoenicians had written it on the oldest parchments
Neruda and Allende in Chile had said it
Some crazy people were singing it in the Cuba of Granma
In the cell of Fra Giovanni, gilded angels
Madonnas of Filippo Lippi, zephyrs of Botticelli
For a hundred years or more, Marquez was saying it in Macondo
And the sacrifice of the Argentine did not go to waste
In the Marseille of Izzo and in this corner where I live
I told you one night and you didn't think it was silly
Now I'm making it into a song with simple words for you to remember
In the mornings when you wake up, in the evenings when you go to sleep
And every chorus says, for the sake of honor
You'll see the rotten world, we'll change it ourselves
We'll change it ourselves

I feel again Rocinante's ribs at my heels
And we go
A passing bird told me the secret
And I'm not afraid
The pirates of utopia whispered it to me, you say
Go and tell
You'll see this rotten world, we'll change it ourselves
We'll change it ourselves

Kaisariani told me, Olympus and Giona told me
Achelous went to Messounta and Tagus went to Lisbon
I saw it one Sunday, in the dribbling of Roberto Baggio
In the crimson of Titian, in the red of Caravaggio
I had heard it once in Victor Jara's guitar
Mercedes Sosa and Violeta Parra sang it somewhere far away
Captain Rouvas was telling it as a fairy tale to Thrasakis
In the Ruga Maistra of Megalo Kastro, in some book of Kazantzakis
In Athens, a hand had written it with spray on a wall
Antonio Gramsci had sent it to me in a letter from prison
Ricardo and Enrique Flores Magón were shouting it in Mexico
Your ear must have caught it somewhere, so what are you going to do now?
All the schools of Patras had raised it as a flag
Before the government sent centaurs to assassinate Temponera
We sang it together, good company, sweet wine
Pavlos said it too, in one of his verses
Before the Nazis killed him
In some excerpt from Chronis Missios
Maybe it's dripping from the tiles
I might have read it, I might have seen it
In your eyes that look at me
I'm telling you to go and say it too, from here to the ends of the earth
You'll see the rotten world, we'll change it ourselves
We'll change it ourselves

I feel again Rocinante's ribs at my heels
And we go
A passing bird told me the secret
And I'm not afraid
The pirates of utopia whispered it to me, you say
Go and tell
You'll see this rotten world, we'll change it ourselves
We'll change it ourselves