Paroles et traduction Solmeister feat. Kulamacus - Μόνος στο Πάρτυ

Μόνος στο Πάρτυ

Είναι δύσκολο να μιλήσω για μένα
Πολλές φορές αντιδρώ αγχωμενα στην πρώτη επαφή
Γιαυτό στα πάρτι προτιμούσα να κοιτάζω απο την άκρη
Με μια ελπίδα κρυφή πως κανείς θα ενδιαφερθεί

Να με ρωτήσει αν το βρήκα εύκολα και πως ήρθα
Να με ρωτήσει τι κάνω για να απαντήσω τα ίδια
Να μου ζητήσει να παίζουμε αλήθεια ή θάρρος
Και να αρνηθώ γιατί δεν είχα το θάρρος να πω την αλήθεια.

Ημουν παιδί εσωστρεφές με λίγες συναναστροφές
Γιατί απο μικρός ένιωθα πως
χαραμιζονται οι λέξεις σε συναντήσεις επιφανειακές

Και πως πάντα μπορείς να διαβάσεις απο τα μάτια

Φόραγα μαύρα
Η τελευταία λεξη της μόδας ήταν για εμένα η λέξη σάπια
Γεμάτα τα ντουλάπια μου με ρίμες που δεν άκουσες ποτέ
Με μερικά απο τα καλύτερα κουπλέ που έχω γράψει

Ικετεύοντας το βράδυ να περάσει
Τις νύχτες που ο νούς μου δε λέει να ησυχάσει
Τι νύχτες που κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου όλοι εκείνοι
Που στα συναισθήματα των αλλων δεν δίνουν βάση

Πες τους λοιπόν πολλά φιλία
Χάρηκα τόσο που δεν τους γνωρίζω και μπορώ τώρα πια
Να μιλήσω για εμένα λιγάκι πιο ανοιχτά
Με λένε Μανώλη ζω για να εκφράζω όσους δεν νιώθουν καλά

Εκείνη εκεί
Τριγύρω καπνοί
Χορεύουν και δείχνουν κεφατοι

Στην άκρη εγώ
Τους παρατηρώ
Με την πλάτη στον τοίχο στο πάρτι

Εκείνη εκεί
Τριγύρω καπνοί
Χορεύουν και δείχνουν κεφατοι

Στην άκρη εγώ
Τους παρατηρώ
Με την πλάτη στον τοίχο στο πάρτι

Και κάποτε σε πιάσεις να θυμάσαι το τότε
Και να χαζεύεις τα καμμένα του καρέ
Θυμήσου πως κανείς δεν ζεί για πάντα
Μα των αναμνήσεων μας τα βραδιά δεν θα πεθανουνε ποτέ

Απόψε πινω μια γουλια μονάχα για το σήμερα
Και όλο το μπουκάλι μου αδειάζω για το χθες
Ολο το μελάνι μου αδειάζω στις γραμμές
Ολες οι ανασφάλειες μου απόψε είναι γυμνές

Και εκείνη σαν να μη συμβαίνει τίποτα χορεύει
Ενω οι άλλοι γύρω τις ρίχνουν κλέφτες ματιές
Εγώ της είχα γράψει ενα ποίημα που έλεγε
Οι πριγκίπισσες δεν δακρύζουν γιατί κλαίς

Το άφησα κάτω απ′το θρανίο και μετάνιωσα
Μα όταν γύρισα να το πάρω το'χε διαβάσει
Δεν το′χα υπογράψει δεν ξέρω αν με κατάλαβε
Δεν ξέρω αν την στιγμάτισε αν το θυμάται ή αν το'χει ξεχάσει

Κι οι άλλοι κάτω χορεύουνε ποζάρουν και και νιώθουν cool
Και εγώ μέσα μου λίγο τους ειρωνευομαι
Ποσά δεν ξερουνε
Ποσο εφημερα είναι αυτά που νιώθουνε
Και μεταξύ μας ποσο διαφέρουμε

Δεν είναι cool γιατί κάνανε οτι κάνουνε οι άλλοι
Δεν είναι cool να κανείς οτι η μόδα σου επιβάλλει
Γιατί σου λέει αφομοιώσου ή απομονώσου
Και δεν είσαι cool άμα δεν είσαι ο εαυτός σου

Εκείνη εκεί
Τριγύρω καπνοί
Χορεύουν και δείχνουν κεφατοι

Στην άκρη εγώ
Τους παρατηρώ
Με την πλάτη στον τοίχο στο πάρτι

Εκείνη εκεί
Τριγύρω καπνοί
Χορεύουν και δείχνουν κεφατοι

Στην άκρη εγώ
Τους παρατηρώ
Με την πλάτη στον τοίχο στο πάρτι

Один на вечеринке

Мне сложно говорить о себе.
Часто в первом контакте я реагирую с волнением.
Поэтому на вечеринках я предпочитал наблюдать со стороны,
С тайной надеждой, что кто-нибудь заинтересуется.

Спросит, легко ли я нашел это место и как добрался.
Спросит, чем я занимаюсь, чтобы ответить тем же.
Предложит сыграть в "правду или действие",
И я откажусь, потому что у меня не хватало смелости сказать правду.

Я был замкнутым ребенком, с небольшим кругом общения,
Потому что с детства чувствовал,
Что слова тратятся впустую на поверхностные встречи.

И что всегда можно прочитать по глазам.

Я носил черное.
Последнее слово моды для меня было словом "гнилое".
Мои шкафы полны рифм, которые ты никогда не слышала,
С некоторыми из лучших куплетов, что я написал.

Умоляя ночь поскорее пройти,
В те ночи, когда мой разум не мог успокоиться.
В те ночи, когда спали сном праведников все те,
Кто не обращает внимания на чувства других.

Так что передай им привет.
Я так рад, что не знаю их и теперь могу
Говорить о себе немного более открыто.
Меня зовут Манолис, я живу, чтобы выражать чувства тех, кому плохо.

Она там.
Вокруг дым.
Танцуют и строят из себя крутых.

Я в стороне.
Наблюдаю за ними.
Спиной к стене на вечеринке.

Она там.
Вокруг дым.
Танцуют и строят из себя крутых.

Я в стороне.
Наблюдаю за ними.
Спиной к стене на вечеринке.

И когда-нибудь ты вспомнишь то время,
И будешь рассматривать выцветшие кадры.
Вспомни, что никто не живет вечно,
Но ночи наших воспоминаний никогда не умрут.

Сегодня я пью глоток только за настоящее,
И всю бутылку опустошаю за прошлое.
Все свои чернила выливаю на строки.
Все мои insecurities сегодня обнажены.

И она, как ни в чем не бывало, танцует,
Пока другие вокруг бросают на нее украдкой взгляды.
Я написал ей стихотворение, в котором говорилось:
"Принцессы не плачут, почему ты плачешь?"

Оставил его под партой и пожалел.
Но когда вернулся, чтобы забрать, она его уже прочитала.
Я не подписал его, не знаю, поняла ли она.
Не знаю, задело ли ее, помнит ли она или забыла.

А остальные там внизу танцуют, позируют и чувствуют себя крутыми.
А я немного иронизирую над ними про себя.
Как многого они не знают.
Насколько эфемерны их чувства.
И, между нами, насколько мы разные.

Они не крутые, потому что делают то, что делают другие.
Не круто делать то, что диктует мода.
Потому что она говорит: "Ассимилируйся или изолируйся".
И ты не крут, если не являешься собой.

Она там.
Вокруг дым.
Танцуют и строят из себя крутых.

Я в стороне.
Наблюдаю за ними.
Спиной к стене на вечеринке.

Она там.
Вокруг дым.
Танцуют и строят из себя крутых.

Я в стороне.
Наблюдаю за ними.
Спиной к стене на вечеринке.