Paroles et traduction Solmeister - Θυρίδα Ανασφάλειας

Θυρίδα Ανασφάλειας

Έχει περάσει καιρός...

Απόψε το βράδυ αφού πέσει σκοτάδι
Θα αφήσω το σπίτι και στο δρόμο θα βγω
Έχει χρώμα χειμώνα η νύχτα
Η μέρα έχει άλλο αέρα όταν δεν είσαι εδώ

Παπούτσια λυτά, τόσα τρεχαλητά
Κυνηγώντας το χαμόγελο μου το εφηβικό
Μου χει λείψει το τότε δεν μπορώ να στο κρύψω
Όταν γράφω θυμάμαι κι όταν θυμάμαι πονώ

Κι όμως γράφω ακόμα κομμάτια, σταγόνες στα μάτια
Και μικρές δαγκωματιές στο λαιμό
Κι οι στίχοι σα ψίθυροι φτάνουν στα αυτιά σου
Τα βράδια που έχεις τόσα πολλά μες το μυαλό

Το σώμα μου είναι ένα κολλάζ από επιλογές του χθες
Από επιστροφές σ′ αγάπες που μου κάνουν κακό
Από πληγές που με πονάν και μου καίνε το δέρμα
Κι έχω ένα πόνο στο βλέμμα που βρίσκουν γοητευτικό

Όσοι μέσα τους νιώθουν σπασμένοι κι ας μένει
Κλεισμένη στην καρδιά η θλίψη σα μυστικό
Για να μην την καταλάβουν εκείνοι
Που δε βλέπουν πιο πέρα απ' το χαμόγελο τους το πλαστικό

Γι′ αυτό δεν είχα σκοπό όλα αυτά να στα πω
Τα 'βαλα σε ένα μπουκάλι κι έκλεισα το φελλό
Στης σιωπής το βυθό το πετώ δίπλα στο
Βραδινό καράβι που 'χα ανέβει για να σε βρω

Μα σκέφτομαι κάθε αν τις νύχτες που δεν κυλάν
Κάτι ώρες που οι σκιές στον τοίχο μου μου μιλάν
Κι έχω ημικρανίες που ομοιοκαταληξίες
Μου γράφουν γιατί τα χέρια απ′ το σώμα δεν ξεκολλάν

Σκέφτομαι κάθε μη, κάθε άλλη στιγμή
Κάθε άσχημη κουβέντα που ποτέ σου ′χω πει
Και φοβάμαι πολύ, πως θα έρθεις εδώ
Μα δε θα 'μαι εγώ, θα ′ναι μόνο σιωπή

Είναι περίεργο το τι διαλέγεις πίσω σου να αφήσεις...

Έχω μια θυρίδα ανασφάλειας γεμάτη αναμνήσεις...

Εσύ στον πάτο της ντουλάπας σου έχεις θάψει μια ζακέτα σου παλιά...

Που φόραγες το βράδυ που στο πάτωμα είχα φτιάξει
Μια καρδιά για μας τους δυο από κεριά - κι απόψε

Σα να μη πέρασε μια μέρα είσαι πάλι εδώ
Σα να μου ρίξαν στάχτη μέσα στο ποτό αντιδρώ
Σα ξημερώσει θα φύγεις και θα 'χαθείς στο βυθό
Των ενοχών μου γιατί δεν μας νιώθεις όπως εγώ
Σα να μη πέρασε μια μέρα είσαι πάλι εδώ
Σα να μου ρίξαν στάχτη μέσα στο ποτό αντιδρώ
Σα ξημερώσει θα φύγεις και θα ′χαθείς στο βυθό
Μα η σιωπή θα 'ναι εδώ, η σιωπή μου κι εγώ

Lockbox of Insecurity

It's been a while...

Tonight after nightfall
I'll leave the house and take to the streets
The night has a wintery hue
The day has a different air when you're not here

Untied shoes, so much running around
Chasing my teenage smile
I've missed those days, I can't hide it
When I write, I remember, and when I remember, it hurts

And yet I still write pieces, drops in my eyes
And small bites on my neck
And the lyrics reach your ears like whispers
On nights when your mind's filled with so much

My body is a collage of choices from yesterday
From returns to loves that hurt me
From wounds that hurt me and burn my skin
And I have a pain in my eyes that they find charming

For those who feel broken within and it remains
Sorrow locked in the heart like a secret
So they won't understand
Who sees no further than their plastic smile

That's why I didn't plan to tell you all this
I put it in a bottle and closed the cork
In the depths of silence, I throw it next to
The evening boat I had boarded to find you

But I think every if on nights that don't pass
Some hours when the shadows on my wall speak to me
And I have migraines that rhyme
They write to me because my hands won't come off the body

I think about every no, every other moment
Every ugly word I've ever said to you
And I'm very afraid that you will come here
But I won't be, it will only be silence

It's strange what you choose to leave behind...

I have a lockbox of insecurities filled with memories...

You buried an old jacket in the back of your closet...

That you wore the night I made on the floor
A heart for the two of us from candles - and tonight

As if not a day had passed, you're here again
As if they had thrown ashes into my drink, I react
By dawn you will leave and be lost in the abyss
Of my guilt for why you don't feel us like I do
As if not a day has passed, you're here again
As if they had thrown ashes into my drink, I react
By dawn you will leave and be lost in the abyss
But the silence will be here, my silence and I