Paroles et traduction Solmeister - Οι Επικίνδυνες Μέρες μιας Εφηβείας Αιχμηρής

Οι Επικίνδυνες Μέρες μιας Εφηβείας Αιχμηρής

Μέχρι να πούμε το μοιραίο μας αντίο ή
έστω μέχρι ο κόσμος λίγο να μας νιώσει,
της παιδικής μας αθωότητας το άσπρο κρασί,
θα μας μεθά και ας είναι αργά για να μας σώσει.
Με βαραίνουν κάποιες σκέψεις, που θα πλήγωναν τους πάντες,
αν λέξεις τις είχα κάνει, για αυτό τις θάβω β
αθιά στο μυαλό και όταν ξυπνάνε,
φοβάμαι πως θα εκραγώ και
γράφω για να ξεχάσω και ας τα θυμάμαι νερό.
Έτσι όταν έχει πανσέληνο γράφω τέρατα,
για τα πνεύματα που τριγυρνούν μέσα στου νου μου τα πέρατα.
Κάποτε είπα, πως για σένα αν έγραφα θα ξημέρωνε νύχτα
και τα χειρότερα λόγια μου θα σου έλεγα.
μα θα'λεγες πως δε σ'απογοήτευσα ποτέ και πως σου λείπω,
το ίδιο έργο πάλι, μ'άλλο τίτλο.
Μα τα ψέματα και τις υπερβολές, έχε τα μάτια στο πάτωμα,
όταν λες γιατί κουράστηκα λίγο.
Κι'όσα απόψε σου'χω πει, παρ'τα όπως θες, αντίο.
Εμείς οι δύο δε μιλάμε για το ίδιο πράγμα πια.
Δε ξέρω τι βράζει μες το νερό μου, ξέρω όμως ότι βράζει το μ
υαλό μου και έχω ήδη πει πολλά.

(Απόψε)
Αν χόρεψα για μένα, ίσως για πρώτη μου φορά,
ήταν μια νύχτα που είπα λίγο πιο πολλά, απ'όσο πρέπει.
Να ξέρεις πως γελά κρυφά εκείνος που πονά,
επειδή η ομορφιά στο χαμόγελο του επιτρέπει.
(Απόψε)
Αν χόρεψα για μένα, ίσως για πρώτη μου φορά,
γιατί κάποιος μου έριξε κάτι στο μπουκάλι,
να ξέρεις πως πονά κρυφά όποιος χαμογελά,
επειδή η ομορφιά στο χαμόγελο το επιβάλει.

Αν σε πόνεσαν όσα ακούς, είναι τιμή σου.
Να σε βαραίνουν τα αισθήματα μια αναίσθητη εποχή.
Και όσοι δε ξέρουν από πόνο,
δε χορεύουν στων βασανισμένων και των ξεχασμένων τη γιορτή.
Μα απόψε έχω μουδιάσει τόσο, που θέλω να δώσω το λόγο
λίγο στα φαντάσματα, που τρέχουν στο ξέφωτο,
να μας πουν τι βρίσκουν τόσο ακαταμάχητο
κι'όσα χρόνια και αν περάσουν θα γυρίζει πίσω εδώ.
Γιατί εμένα μου'χει λείψει η ζωντάνια κι η θλίψη,
της μουσικής που σε κάνει να θες να φωνάξεις πως ζεις
και να τσακωθείς για όσα θες δικά σου.
Μου λείπουν οι επικίνδυνες μέρες μιας εφηβείας αιχμηρής.
Και στο μνήμα μου, στη τσέπη, στο κοστούμι μου,
θα πάρω το τελευταίο "άσε με" που μου'πες,
γιατί όλα τελειώνουν, όλα είναι κύκλοι και μαραίνονται,
όλα όσα έχουμε, αυτοκτονούν οι Μούσες.
Και το αίμα τους, επάνω στο φόρεμα έχει στεγνώσει.
Πριν να νυχτώσει, τη στερνή σου γνώση, καλλιτέχνη μέχρι κάποιος να σ
ε νιώσει, γράφε.
Αυτό είναι τέχνη, να ματώσεις στο σταυρό, ώστε άλλος να μη ματώσει.
Και όσα άσχημα βιώσεις, να του βγουν σε καλό.
Οι τύψεις δε ζουν στο μυαλό, ζούνε κάτω απ'το κρεβάτι.
Για αυτό κοιμάμαι με το πάπλωμα ως τη μύτη
και έχω ένα μάτι στη ντουλάπα μου, μέχρι να κοιμηθώ.

(Απόψε)
Αν χόρεψα για μένα, ίσως για πρώτη μου φορά,
ήταν μια νύχτα που είπα λίγο πιο πολλά, απ'όσο πρέπει.
Να ξέρεις πως γελά κρυφά εκείνος που πονά,
επειδή η ομορφιά στο χαμόγελο του επιτρέπει.
(Απόψε)
Αν χόρεψα για μένα, ίσως για πρώτη μου φορά,
γιατί κάποιος μου έριξε κάτι στο μπουκάλι,
να ξέρεις πως πονά κρυφά όποιος χαμογελά,
επειδή η ομορφιά στο χαμόγελο το επιβάλει.

The Dangerous Days of a Sharp Adolescence

Until we say our fateful goodbye or
at least until the world feels us a little,
the white wine of our childhood innocence,
will intoxicate us, even if it's too late for it to save us.
I'm burdened by some thoughts that would hurt everyone,
if I put them into words, that's why I bury them d
eep in my mind and when they wake up,
I'm afraid I'll explode and
I write to forget even if I remember them like water.
So when there's a full moon, I write monsters,
for the spirits that roam the edges of my mind.
I once said that if I wrote for you, night would turn to day
and I would tell you my worst words.
but you'd say I never disappointed you and that you miss me,
the same play again, with a different title.
But keep your eyes on the ground when you talk about lies and exaggerations,
when you say why you're a little tired.
And everything I've told you tonight, take it as you wish, goodbye.
We two are no longer talking about the same thing.
I don't know what's boiling in my water, but I know that my m
ind is boiling, and I've already said a lot.

(Tonight)
If I danced for myself, probably for the first time,
it was a night I said a little more than I should have.
You know that he who hurts, laughs secretly,
because beauty in his smile allows it.
(Tonight)
If I danced for myself, probably for the first time,
because someone slipped something into my bottle,
you know that whoever smiles is secretly hurting,
because beauty in the smile enforces it.

If what you hear hurt you, it's your honor.
To be weighed down by feelings in an insensitive age.
And those who don't know pain,
don't dance at the feast of the tormented and the forgotten.
But tonight I'm so numb that I want to give the floor
a little to the ghosts running in the twilight,
to tell us what they find so irresistible
and no matter how many years go by, it will come back here.
Because I've lost the vibrancy and sadness,
of the music that makes you want to shout that you're alive
and fight for what you want for yourself.
I miss the dangerous days of a sharp adolescence.
And in my grave, in my pocket, in my suit,
I will take the last "leave me alone" you told me,
because everything ends, everything is circles and withers,
all that we have, the Muses commit suicide.
And their blood has dried on the dress.
Before nightfall, your last knowledge, artist until someone f
eels you, write.
This is art, to bleed on the cross, so that another does not bleed.
And all the bad things you experience, may they turn out well for him.
Remorse doesn't live in the mind, it lives under the bed.
That's why I sleep with the blanket up to my nose
and I keep an eye on my closet until I fall asleep.

(Tonight)
If I danced for myself, probably for the first time,
it was a night I said a little more than I should have.
You know that he who hurts, laughs secretly,
because beauty in his smile allows it.
(Tonight)
If I danced for myself, probably for the first time,
because someone slipped something into my bottle,
you know that whoever smiles is secretly hurting,
because beauty in the smile enforces it.