Paroles et traduction Spinvis - Stefan en Lisette

Stefan en Lisette

We werden ouder op het stille veld
We waren mager als het ochtendlicht
We lazen zwijgend in elkaars gezicht
Hoe iedere dag zich weer opnieuw voltrok
De echte wereld was een verre ster
Het dorp te klein en de zee te ver
Bij nader inzien, altijd achteraf
Hadden we alle tijd
Vergaten alle tijd
Alle tijd
Van ons werd verder niks verwacht
We doken van de steigers in de nacht
Er zat een diepe waarheid in de stomste grap
Er was altijd wat en op het stille veld stonden
Stefan en Lisette, zoals ze altijd op foto's staan
Zo wit en stil en achteraan
Alsof ze alles al
Alsof toen alles al
Alsof we alles al
Stefan en Lisette
Altijd samen maar niet echt een stel
Zo'n soort liefde kon niet echt bestaan
Hij dronk te veel en zij was veel te fel
Alles wat ik weet
Zoals hij haar dan soms lachen deed
Kon niemand iemand anders ooit
Want ze begrepen elkaar
En ze deelden elkaar
En wij keken ernaar
Hij was een rare en was nogal lui
Ze was een weegschaal en was nogal mooi
Ze had een racefiets en een tik en een schipperspet
Wie was er eigenlijk niet verliefd nou toen op Lisette
Stefan schreef een boek
Maar dat hebben we eigenlijk nooit geloofd
Hij las Bukowski en een vroege Proust
Hij rookte Chesterfiel
Hij citeerde Marx
Hij droeg zwarte Clarks
Rosalie ging trouwen
Roel en Bas gingen studeren in een andere stad
Toen Lisette oook ging en nog een paar ben ik verhuisd in Juni
Later ook dat jaar
Het regende maar door maar de herfst zou later prachtig zijn
Stefan bleef maar waar hij was
Met zijn demo's
Met zijn basgitaar
En zijn boekenkast
De wereld werd een ander land
Ik verloor toen iedereen een beetje uit het oog
Stefan werkte bij een krant voor een tijdje
Toen was er dacht ik iets aan de hand met een meisje
Het leven van Lisette
Was toen al tamelijk veel en toen al aardig verward
En toen ook altijd een gebroken hart
Van weer een andere man
En weer een andere man
En weer een andere man
Oké oké oké oké er is soep
Zei Stefan op een avond in een april
Stond ze daar weer op de stoep
Ze konden echt niet koken
Maar het ging voor de rest best wel goed
Met kerstmis waren we er allemaal
Haar bed stond in de keuken
En het was gewoon zoals het was
Hij had een kerstpaket
Ze had zijn kleren aan
We zongen Hold The Line
Ze zeggen dat een ziel soms verdwaald
Ze zeggen dat het s'middags had gesneeuwd
In de bomen hing een lage mist
Toen alles om haar heen zich van een naam ontdeed
Alles wat ik weet
Zoals hij haar dan soms lachen deed
Kon toen niemand iemand anders nog
En de zomer kwam
En de winter ging
Voorbij, voorbij, voorbij
Ze zaten in de auto van z'n broer
Het had geregend of waarschijnlijk iets dan op de weg
Maar Stefan remde niet, dat is wat de buurman zegt
God weet hoe, maar het ging heel erg hard
Ik wist het zelf ook niet, ik hoorde het later pas
Bij nader inzien altijd achteraf
Ze begrepen elkaar
En ze deelden elkaar
En wij keken ernaar
We werden ouder op het stille veld
We waren mager als het ochtendlicht
We lazen zwijgend in elkaars gezicht
Hoe iedere dag zich weer opnieuw voltrok

Stefan and Lisette

We grew older on the quiet field
We were thin as the morning light
We read silently in each other's face
How every day unfolded anew
The real world was a distant star
The village too small and the sea too far
In retrospect, always in hindsight
We had all the time
Forgot all the time
All the time
Nothing more was expected of us
We dove from the scaffolding in the night
There was a deep truth in the stupidest joke
There was always something and on the quiet field stood
Stefan and Lisette, as they always are in photos
So white and quiet and in the back
As if they already
As if back then everything already
As if we already knew everything
Stefan and Lisette
Always together but not really a couple
That kind of love couldn't really exist
He drank too much and she was much too fierce
Everything I know
The way he sometimes made her laugh
No one could ever do that to anyone else
Because they understood each other
And they shared each other
And we watched
He was a weirdo and quite lazy
She was a Libra and quite beautiful
She had a racing bike and a tic and a skipper's cap
Who wasn't in love with Lisette back then?
Stefan wrote a book
But we never really believed that
He read Bukowski and an early Proust
He smoked Chesterfield
He quoted Marx
He wore black Clarks
Rosalie was getting married
Roel and Bas went to study in another city
Then when Lisette also left and a few others I moved in June
Later that year too
It kept raining but the fall would be beautiful later
Stefan stayed where he was
With his demos
With his bass guitar
And his bookcase
The world became a different country
I kind of lost track of everyone then
Stefan worked at a newspaper for a while
Then I think something was going on with a girl
Lisette's life
Was already quite a lot and already quite confused then
And then always a broken heart
From another man
And another man
And another man
Okay okay okay okay there's soup
Said Stefan one evening in April
There she was again on the doorstep
They really couldn't cook
But otherwise it was going pretty well
At Christmas we were all there
Her bed was in the kitchen
And it was just the way it was
He had a Christmas package
She was wearing his clothes
We sang Hold The Line
They say that a soul sometimes gets lost
They say it had snowed that afternoon
A low mist hung in the trees
When everything around her shed its name
Everything I know
The way he sometimes made her laugh
No one could do that to anyone anymore
And summer came
And winter went
By, by, by
They were in his brother's car
It had rained or probably something on the road
But Stefan didn't brake, that's what the neighbor says
God knows how, but it went very fast
I didn't know it myself, I only heard about it later
In retrospect, always in hindsight
They understood each other
And they shared each other
And we watched
We grew older on the quiet field
We were thin as the morning light
We read silently in each other's face
How every day unfolded anew