Paroles et traduction Stavento - Saradarizo

Saradarizo

Είτε φίλος, είτε εχθρός
γλυκός είτε πικρός μια χάνω, μια κερδίζω,
μάρτυς μου είναι ο Θεός
πως νοιώθω τυχερός γιατί σαρανταρίζω.
Σαρανταρίζω κι ακόμα κοίτα χαρίζω
στιγμές μες το ποτήρι μου,
στιγμές το γεμίζω αναπολώ και συνηθίζω
το χρόνο που περνάει να με γερνάει το συνηθίζω
και ξεχωρίζω σιγά σιγά όλα εκείνα
που κάθισαν επάνω μου από τύχη ή από γκίνια,
κρατάω όλα τα όμορφα παλεύω την ρουτίνα
που ακόμα προσπαθεί να με πνίξει σαν σουρντίνα.
Δεν χαμηλώνω ένταση, παλμούς δεν ρίχνω κάτω
ότι περνά απ′ το χέρι μου με ευλάβεια το πράττω
κουβέντα δεν το κάνω, στη θεωρία το χάνω
η πράξη πάντα ήθελε ένα λόγο παραπάνω
όχι πάρα πολλούς γι' αυτό και αποφεύγω
να έχω τα πολλά πολλά χωρίς να υπεκφεύγω
τους φίλους μου διαλέγω, το ξύδι μου επιλέγω
τα λόγια τα περίσσεια τώρα πια δεν τα ζηλεύω
ακόμα τραγουδάω, τις νύχτες σαν μεθάω
κατάλοιπα από το παρελθόν με ευλάβεια τα κρατάω
ακόμα δίνω χρώμα στον άχρωμο τον δρόμο
κι ακόμα προσπαθώ να φιλιώσω με τον χρόνο.
Που είτε φίλος είτε εχθρός
γλυκός είτε πικρός μια χάνω, μια κερδίζω,
μάρτυς μου είναι ο Θεός
πως νοιώθω τυχερός γιατί σαρανταρίζω.
Σαρανταρίζω κι ίσως να παραξενίζω
λεμόνι που και που η ζωή και που και που ξινίζω
ιδίως σαν αντικρίζω καθώς σαρανταρίζω
να μην αλλάζει τίποτα το γκρίζο να ′ναι γκρίζο
βαδίζω σε έναν δρόμο γεμάτο με απορίες
γιατί η γενιά μου να 'πεσε σε τέτοιες συγκυρίες
ας μην το αναλύσω γιατί θα εξαπολύσω
πυρά προς όλες τις πλευρές να μην το συνεχίσω
γιατί σαρανταρίζω και πόσο με κουράζει
να εξηγώ το αυτονόητο με αηδιάζει
και να επαναλαμβάνω ότι σαρανταρίζω
το λέω το γαμημένο όμως δεν το συνηθίζω
γι αυτό ίσως το γράφω εδώ και δέκα χρόνια
τριανταρίζω άρχισε σαρανταρίζω ακόμα
ακόμα ψάχνω να βρω παράθυρο στον ήλιο
ακόμα ανησυχώ για τον καλύτερο μου φίλο
ακόμα ονειρεύομαι, ακόμα αποζητάω,
ακόμα δεν βολεύομαι, ακόμα τριγυρνάω,
ακόμα ρίχνω αλάτι στη πληγή μου για τον πόνο
γουστάρω κάθε χρόνο να υποδέχομαι τον χρόνο.
Που είτε φίλος είτε εχθρός
γλυκός είτε πικρός μια χάνω, μια κερδίζω,
μάρτυς μου είναι ο Θεός
πως νοιώθω τυχερός γιατί σαρανταρίζω.
Σαρανταρίζω και πιο πολύ βωμολοχίζω
φαρμάκι που και που η ζωή και που και που πικρίζω
με πιάνω να φρικάρω χωρίς λόγο και αιτία
γνωρίζω ο βλαξ αλλιώς κλείνεται η βωμολοχία
για κοίτα καλή ώρα θα φταίει η αλητεία
που άρχισε να πνίγεται μέσα στην ησυχία
και μέσα στη γαλήνη αυτή της οικογένειας
το όπλο του συστήματος άρα και τις ανέχειας
αυτών των καραγκιόζηδων και των σαρανταρίζω
με πιάνω τελευταίως στα πικρά μου να γλυκίζω
και να διαλακτίζω να φτιάνω νέες λέξεις
βλέποντας και ειδήσεις έμαθα ποιος είναι ο Αλέξης
τρομάζω που γνωρίζω αυτά που ξέρουν κι άλλοι
τρομάζω που άρχισε να έχει ποιότητα η ζάλη
γουστάρω και συνάμα αυτό δεν είναι πράμα
να γράψω σκέφτομαι και στον Αι Βασίλη γράμμα.
Σαρανταρίζω, μαλάκες απομαγνητίζω
και την ψυχούλα μου άρχισα να την θωρακίζω
την γέμιζα πληγές την φόρτωνα με λάθη
ήρθε η ώρα να της βάλω αυτό το πικραγκάθι
και να την εστολίσω με χρώματα όπως πρέπει
τα νέα θα σας τα πω στα πενήντα αν επιτρέπει
ετούτος ο Θεός που νοιώθω ότι με βλέπει
και κάποιες αμαρτίες μάλλον μου τις παραβλέπει
όμως να σταματήσω νομίζω ήρθε η ώρα
όλα καλά μέχρι εδώ όλα καλά ως τώρα
και ένα ευχαριστώ για όλα αυτά που έχουμε
η αχαριστία ένα προσόν που δεν το εκατέχουμε.
Σαρανταρίζω να δω πότε θα σταματήσω
ετούτο το τραγούδι με κουβέντες να ποτίζω,
όμως θα μου θυμίζω καθώς σαρανταρίζω
ξύπνιο να με κρατάω και να μην με αποκοιμίζω.
Εσύ όμως μόλις ξύπνησες και άρχισες να ζητάς
έτσι να κάνεις πάντα έτσι να πολεμάς
σα δέντρο να θεριεύεις και σα βουνό να στέκεσαι
τους καταπατητές σου πάντα να τους αντιστέκεσαι
και το ωραία ρίμα εσύ είσαι το ποίημα
το κλάμα σου τραγούδι μου και στο γιαλό το κύμα
το ρήμα αγαπώ μου 'μαθες να το κλίνω
για να σε βλέπω να γελάς φαρμάκια καταπίνω
όμως σαρανταρίζω ξανά πίσω στο θέμα
θα έγραφα πολλά χωρίς ίχνος από ψέμα
να μην πενηνταρίσω λέω να σταματήσω
Χριστούγεννα είναι απόψε μην το παραγαμήσω.

Turning Forty

Whether friend or foe,
sweet or bitter, I win some, I lose some,
God is my witness
that I feel lucky because I'm turning forty.
Turning forty and still, look, I give away
moments inside my glass,
moments I fill it, reminisce, and get used to
the passing time aging me, I get used to it
and I slowly distinguish all those things
that landed on me by chance or by bad luck,
I hold onto all the beautiful things, I fight the routine
that still tries to suffocate me like a mute.
I don't lower the intensity, I don't drop the beats
whatever goes through my hands, I do it with reverence
I don't talk about it, I lose it in theory
action always needed one more reason
not too many, that's why I avoid
having too much without evading
I choose my friends, I choose my vinegar
I no longer envy the superfluous words
I still sing, at night when I get drunk
I keep remnants of the past with reverence
I still give color to the colorless road
and I still try to reconcile with time.
Which, whether friend or foe,
sweet or bitter, I win some, I lose some,
God is my witness
that I feel lucky because I'm turning forty.
Turning forty and maybe I surprise
life gives me lemons now and then, and now and then I get sour
especially when I see as I turn forty
that nothing changes, the gray remains gray
I walk on a road full of questions
why did my generation fall into such circumstances
let me not analyze it because I will unleash
fire in all directions, let me not continue
because I'm turning forty and how tiring it is
to explain the obvious, it disgusts me
and to repeat that I'm turning forty
I say it, damn it, but I don't get used to it
that's why maybe I've been writing it for ten years
turning thirty began, still turning forty
still looking for a window to the sun
still worried about my best friend
still dreaming, still seeking,
still not settling, still wandering,
still pouring salt on my wound for the pain
I enjoy welcoming time every year.
Which, whether friend or foe,
sweet or bitter, I win some, I lose some,
God is my witness
that I feel lucky because I'm turning forty.
Turning forty and I curse more
life is poison now and then, and now and then I get bitter
I catch myself freaking out for no reason
the idiot knows, otherwise, the cursing is locked up
look, at the right time, it will be the fault of the roguery
that began to drown in the silence
and within this peace of the family
the weapon of the system and therefore of poverty
of these clowns and I turn forty
lately I catch myself sweetening my bitterness
and kicking around, creating new words
watching the news, I learned who Alexis is
I'm scared that I know what others know
I'm scared that the dizziness started to have quality
I like it and at the same time, this is not a thing
to write, I think, and a letter to Santa Claus.
Turning forty, assholes, I demagnetize
and I started to armor my little soul
I filled it with wounds, I burdened it with mistakes
it's time to put this bitter thorn on it
and to decorate it with colors as it should be
I will tell you the news at fifty, if this
God who I feel is watching me allows it
and some sins he probably overlooks
but I think it's time to stop
everything is fine up to here, everything is fine until now
and a thank you for all that we have
ungratefulness is a quality we do not possess.
Turning forty, let's see when I'll stop
watering this song with words,
but it will remind me as I turn forty
to keep myself awake and not let myself fall asleep.
But you just woke up and started asking
keep doing that, keep fighting like that
grow like a tree and stand like a mountain
always resist your oppressors
and the beautiful rhyme, you are the poem
your crying is my song and the wave on the shore
you taught me to conjugate the verb "I love"
to see you smile, I swallow poisons
but I'm turning forty again, back to the topic
I would write a lot without a trace of lies
to not turn fifty, I say I should stop
it's Christmas tonight, let me not overdo it.