Sierp - Słoń traduction en allemand

Sierp

Mieszkam na jebanym odludziu, telefony tracą zasięg
To jeden z tych domów, które mijasz, jadąc w trasę
Gdzieś daleko pod lasem, widać tylko dach
Nie ma ludzi którzy ci pomogą, słysząc wrzask
Ja w łachmanach jak strach na wróble, biorę z domu sierp
Nie zwrócisz na mnie uwagi, jeśli stanę pośród drzew
Młotek z tylnej kieszeni uderza jak obuch w łeb
Będę tłukł cię nim tak długo, aż poleci z oczu krew
Co za pech, nie myślałeś, jadąc wiejską drogą
Że porozrzucane gwoździe zniszczą jedną z opon
Wyciągając zapasowe koło w odbiciu okna
Zobaczyłeś w krzakach stojącą zamaskowaną postać
Najbliższa wioska jest stąd 20 kilometrów
A pierwsze objawy strachu się powoli wiją w sercu
Bo wiesz już, że to będzie Twoja ostatnia podróż
Gdy widzisz krwawy strzęp włosów wiszący na młotku

Ahh
To piękna swojska wieś
W suchą glebę wsiąka krew
Między łanami pola tu spotkasz śmierć
Słychać mlask, gdy wyciągam z twego mostka sierp
Ahh
To piękna swojska wieś
W suchą glebę wsiąka krew
Między łanami pola tu spotkasz śmierć
Słychać mlask, gdy wyciągam z twego mostka sierp

Gruba warstwa kurzu w domu pokrywa stare zdjęcia
Twarze moich rodziców obserwuję z żalem serca
Obcych ludzi tu od zawsze traktowano jak zwierzęta
Ich wartość życia mierzę do dzisiaj przez wagę mięsa
Tata od dziecka uczył mnie, jak oprawiać tusze
Karki tych najmniej posłusznych tata łamał butem
Szczątki ciał na hakach, trupem śmierdzi w całym gospodarstwie
Wyrywam czyiś kręgosłup, zapieram się o łopatkę
Pamiętam moją matkę, jak w kuchni czyści brud
By następnie obrać mięso z kości z czyiś ud
Pamiętam jak mówiła: "Synku jesteś niczym cud
Ale idź już na podwórko, bo z głodu poślinisz stół"
Życie na wsi to trud i nieustająca praca
Silny jestem jak tur i odciski mam na łapach
Po dniu ciężkiej harówki chcę nażreć się jak hrabia
Resztki których nie zjem dam świniom lub topię na bagnach

Ahh
To piękna swojska wieś
W suchą glebę wsiąka krew
Między łanami pola tu spotkasz śmierć
Słychać mlask, gdy wyciągam z twego mostka sierp
Ahh
To piękna swojska wieś
W suchą glebę wsiąka krew
Między łanami pola tu spotkasz śmierć
Słychać mlask, gdy wyciągam z twego mostka sierp

Niczym własną kieszeń znam te lasy i znam te pola
Muchy wokół mojej głowy są jak czarna aureola
Cały świat mnie olał, tak naprawdę nikt mnie nie zna
Mój jedyny kontakt z ludźmi jest, jak jadę do GSa
Nikt mnie nie chciał w podstawówce — wielki, cichy dzieciak
Który zasłaniał tablicę, jeśli w pierwszej ławce siedział
Każdy bał się mnie zaczepiać, tak więc dali mi spokój
Mój mały świat to bagna, lasy i trupi odór
Resztki samochodów rozrzucone za stodołą
Los zaginionych przyjezdnych tu obchodzi mało kogo
Pod podłogą słychać krzyk, ktoś modli się o śmierć
Tak naprawdę nic nie czuję, grunt żebym miał, co jeść
Zaschnięta krew na spodniach, błoto na kaloszach
Jakiś biznesman mnie błaga i zaklina się na Boga
Obiecuje górę złota, gdy ściągam z gwoździa sierp
Podcinam jego gardło, aż mu prawie odpadł łeb

Ahh
Swojska wieś
Wsiąka krew
Tu spotkasz śmierć
Z twego mostka sierp
Ahh
To piękna swojska wieś
W glebę wsiąka krew
Ahh
Tu spotkasz śmierć
Wyciągam z twego mostka sierp

Sense

Ich wohne in einer verdammten Einöde, wo Handys den Empfang verlieren
Es ist eines dieser Häuser, die man auf der Durchreise sieht
Irgendwo weit draußen am Wald, man sieht nur das Dach
Es gibt keine Menschen, die dir helfen, wenn sie Schreie hören
Ich, in Lumpen wie eine Vogelscheuche, nehme die Sense aus dem Haus
Du wirst mich nicht bemerken, wenn ich zwischen den Bäumen stehe
Der Hammer aus der Gesäßtasche schlägt zu wie ein Keulenschlag auf den Kopf
Ich werde dich damit so lange schlagen, bis Blut aus deinen Augen fließt
Was für ein Pech, du hast auf der Landstraße nicht gedacht,
dass verstreute Nägel einen deiner Reifen zerstören
Als du das Reserverad herausholtest, sahst du im Spiegelbild des Fensters
eine maskierte Gestalt, die im Gebüsch stand
Das nächste Dorf ist 20 Kilometer entfernt
Und die ersten Anzeichen von Angst winden sich langsam in deinem Herzen
Denn du weißt schon, dass dies deine letzte Reise sein wird
Wenn du den blutigen Haarbüschel siehst, der am Hammer hängt

Ahh
Das ist ein schönes, heimisches Dorf
Blut versickert im trockenen Boden
Zwischen den Getreidefeldern wirst du hier den Tod finden
Man hört ein Schmatzen, wenn ich die Sense aus deinem Brustbein ziehe
Ahh
Das ist ein schönes, heimisches Dorf
Blut versickert im trockenen Boden
Zwischen den Getreidefeldern wirst du hier den Tod finden
Man hört ein Schmatzen, wenn ich die Sense aus deinem Brustbein ziehe

Eine dicke Staubschicht im Haus bedeckt alte Fotos
Die Gesichter meiner Eltern betrachte ich mit Trauer im Herzen
Fremde Menschen wurden hier schon immer wie Tiere behandelt
Ihren Lebenswert messe ich bis heute am Gewicht des Fleisches
Vater lehrte mich von Kindheit an, wie man Tierkörper zerlegt
Die Nacken der Ungehorsamsten brach Vater mit dem Stiefel
Leichenteile an Haken, auf dem ganzen Hof stinkt es nach Verwesung
Ich reiße jemandem die Wirbelsäule heraus, stemme mich gegen das Schulterblatt
Ich erinnere mich an meine Mutter, wie sie in der Küche den Schmutz reinigte
Um dann das Fleisch von den Knochen fremder Schenkel zu lösen
Ich erinnere mich, wie sie sagte: "Mein Sohn, du bist wie ein Wunder
Aber geh jetzt in den Hof, sonst sabberst du vor Hunger den Tisch voll"
Das Leben auf dem Land ist hart und voller unaufhörlicher Arbeit
Ich bin stark wie ein Auerochse und habe Schwielen an den Händen
Nach einem Tag harter Schufterei will ich mich vollfressen wie ein Graf
Die Reste, die ich nicht esse, gebe ich den Schweinen oder versenke sie im Sumpf

Ahh
Das ist ein schönes, heimisches Dorf
Blut versickert im trockenen Boden
Zwischen den Getreidefeldern wirst du hier den Tod finden
Man hört ein Schmatzen, wenn ich die Sense aus deinem Brustbein ziehe
Ahh
Das ist ein schönes, heimisches Dorf
Blut versickert im trockenen Boden
Zwischen den Getreidefeldern wirst du hier den Tod finden
Man hört ein Schmatzen, wenn ich die Sense aus deinem Brustbein ziehe

Ich kenne diese Wälder und Felder wie meine Westentasche
Die Fliegen um meinen Kopf sind wie ein schwarzer Heiligenschein
Die ganze Welt hat mich im Stich gelassen, in Wahrheit kennt mich niemand
Mein einziger Kontakt zu Menschen ist, wenn ich zum Dorfladen fahre
Niemand mochte mich in der Grundschule – ein großer, stiller Junge
Der die Tafel verdeckte, wenn er in der ersten Reihe saß
Jeder hatte Angst, mich anzusprechen, also ließen sie mich in Ruhe
Meine kleine Welt besteht aus Sümpfen, Wäldern und Leichengeruch
Autoreste, verstreut hinter der Scheune
Das Schicksal der verschwundenen Reisenden kümmert hier kaum jemanden
Unter den Dielen hört man Schreie, jemand betet um den Tod
In Wahrheit fühle ich nichts, Hauptsache, ich habe etwas zu essen
Getrocknetes Blut auf der Hose, Schlamm an den Gummistiefeln
Ein Geschäftsmann fleht mich an und schwört bei Gott
Er verspricht einen Berg Gold, als ich die Sense vom Nagel nehme
Ich schneide ihm die Kehle durch, bis ihm fast der Kopf abfällt

Ahh
Heimisches Dorf
Blut versickert
Hier findest du den Tod
Sense aus deinem Brustbein
Ahh
Das ist ein schönes, heimisches Dorf
Blut versickert im Boden
Ahh
Hier findest du den Tod
Ich ziehe die Sense aus deinem Brustbein