Paroles et traduction Taladro feat. Rashness - Drama

Drama

Kavuşamayanlara hasret diyorum İstanbul'a kasvet çöküyor
Henüz olacakları bahsetmiyorum İstanbul'a nefret çöküyor
Ölüyorum ah sonuç arama selam verdiklerim yine havalı
Sızıyor sevda damlıyor başımıza gaflet tavanı bu bir drama
Kadehler havada meyhanenin en yaşlı duvarında yaslanıyorum
Hassas dumanım biten ölüyor ama kadehler diri gözlerim aksak
Mezeler iri bodrum katta ne ölünür di mi?
Eski aşklarına içiyor biri yazık her şeyi yeniden yaşıyor gibi
Sevgi mi? Artık kamyon ardı yazılarda
Aşk lüks mekan içinde pahalı kahveler adını ağaçlara kazımazlar
Sen tatlı gör ama acı pastan, paran bitincede acımazlar
Erkek deli kadın hasta bu romanda herkes barınakta
Nerede miyim? Bilmiyorum kendime bir köşede rast gelirim
Pırlanta aşkı doğrulamaz aşk içerde yaşanıyor kafası derin
Bu ülkenin en gerçek aşklarını benden dinliyor caddelerin
Belki de buna bir son veririm bir konserde beni katlederim
Nakarat (Rashness)
Kendimden verdim, derdinden aldım
Yapamıyorum, artık düştüğümde kalkamıyorum
Herkesin aklında tek bir soru
Nedir hayatın zoru
Yaşıyor gibiyim yaşamıyorum
Dostuna sırt verip ölmek gibi yok
İstanbul'a bak hüzün estiriyor
Kimsenin niyetini bilemiyorum
Fazla samimiyet yüzü eskitiyor
Öfkem diri ama demleniyor
Birileri sabrımı test ediyor
Kimisi de mahçup öldü hayalleri
Boğazın ortasına defnediyor
Seviyorum deyip aldatıyorsun
Bu gece de yıkılıyor arzuların
Dikişli kalbinin sevgi dışında
İşe yaramaz tabi pansumanı
Dertlice düşünüyor sigarası elinde
Balkonun ucunda çek dumanı
Bu gece de tek dost yan duvarın
İhanet olunca son durağın
Yine sorun var koy gitsin dedi dolduralım
Ölüyorsan iyi öl bana ölme kendin için öl tek kuralım
Bir sigara bir hayat sen bir sigara bile değmezsin hadi çek zulanı
Aşk buysa ben almayım ahali ahirete dek yine tek duralım
Ne oldu bardağın taşıyor mu bar kızı bakma öyle beni tanıyor musun?
Kaç sene geçti ki fakirlik gururdur hala aşkı para sanıyor musun?
Ne oldu bar kızı kolunda rolex ve fiyakalı birileri arıyor musun?
Pis bedenin bir çok erkeğe teslim cüzdanlarını da sarıyor musun?

Drama

I yearn for those who cannot meet in Istanbul's gloomy despair
I speak not of what will yet be in Istanbul's looming nightmare
I am dying, ah, yet I seek no solace, for those I greet remain aloof
Love seeps and drips upon us; heedlessness reigns, a tragedy in truth
Glasses raised high in the tavern's most ancient wall, I lean
My delicate smoke fades and dies, but the glasses live on, my gaze askew
Appetizers abound in the basement's depths; is it not a place to die?
One mourns his past loves over drinks, like a wretch reliving his every sigh
Love? A distant memory, etched in forgotten inscriptions
Love, a luxury within opulent abodes, where costly coffees flow, and trees bear no etchings of its name
Though sweet and alluring, it leaves a bitter aftertaste; when your funds dwindle, so too does its embrace
Men are mad, women ill; in this tale, all seek shelter
Where am I? I know not; I might stumble upon myself in some forsaken corner
A diamond's gleam does not validate love; true love dwells within, in hearts that burn
The streets listen to my tales of this land's most genuine romances
Perhaps I shall end it all with a final concert, where I am slain
Chorus (Rashness)
I gave of myself, and received only sorrow
I am unable; when I fall, I can no longer rise
A single question haunts everyone's mind
What is the burden of life?
I seem to live, yet I do not
There is no greater pain than to betray and be betrayed by a friend
Look at Istanbul, draped in melancholy
I can fathom no one's true intentions
Excessive familiarity breeds contempt
My rage lives on, but it simmers within
Some test my patience to its limits
While others see their dreams die a shameful death
And bury them in the depths of the Bosphorus
You profess your love, yet you betray
And tonight, your desires crumble
Your mended heart, devoid of love
Is beyond the reach of any bandage
He ponders, lost in thought, cigarette in hand
Step out onto the balcony's edge, and let the smoke rise
Tonight, your only companion is the cold, unforgiving wall
For when betrayal strikes, it marks your final fall
Yet again, there is trouble; let us drown our sorrows
If you are truly dying, die well; do not die for me, but for yourself—that is my one rule
A cigarette, a life; you are not even worth a smoke—come, draw your final breath
If this is love, I will have none of it; for eternity, I shall remain alone
What has happened? Is your cup overflowing? Barmaid, do not look at me as if you know me
How many years have passed, yet poverty remains a source of pride? Do you still believe love can be bought?
What has come over you, barmaid? Do you long for an affluent lover, adorned with a Rolex and other trinkets?
Your sullied body has surrendered to countless men; do you pilfer their wallets as well?