Paroles et traduction Teatr Muzyczny Capitol - Paso Muerte

Paso Muerte

Błękitne niebo nad Paso Muerte
Wróżyło koniec wojennej zamieci
Każdemu z nas śnił się dom
I powrót do żon i do dzieci
Choć wąwóz ten wszak się zwał Paso Muerte
Przecież do życia nas miał zaprowadzić
Któż by pomyślał w ten czas
Że on właśnie nas może zdradzić
I gdy na nocleg skończyliśmy obóz rozbijać
W blasku ogniska zjawiła się piękna Marija

Garcia
Bandoneon swój wziął
Antonio
W swoją trąbke już dął
Fernando
Na gitarze ich wsparł
Ja pieściłem skrzypeczki dzieweczki tej sławiąc czar

Noc zapadała nad Paso Muerte
Z kociołka snuła się woń jarzynowej
Marija każdemu z nas
Tańczyła wraz w sercu i w głowie
Nikt nie przeczuwał że tu w Paso Muerte
Ostatni krok miał ku śmierci postawić
Bo któżby myślał w ten czas
Że wąwóz ten nas może zabić
I gdy Marija już wszystkich zdraciecko uśpiła
Wrogów zwołała i z nimi nasz obóz spaliła

Garcia
W piersi swej poczuł nóż
Antonio
Nie obudził się już
Fernando
Wraz z gitarą się ztlił
A mnie ogień ocalił choć oczy wypalił mi

W mym sercu
Bandoneon wciąż łka
Fernando
Na gitarze swej gra
Antonio
W swoją trąbke wciąż dnie
I ta woń jarzynowej nie mija zabija mnie

Paso Muerte

Under the cerulean sky of Paso Muerte
Ended the war's tyrannical reign
Of home we dreamt
Of wives and children once again
Although the treacherous pass bears the name Paso Muerte
It promised a path to life's renewal
Who would have known on that fateful day
It would be the scene of our downfall
As we prepared for slumber, pitching our tents under the night sky
From the embers emerged the beautiful Marija

Garcia
Embraced his bandoneon
Antonio
His trumpet called
Fernando
Strummed his guitar
And I, caressing my violin, sang of the maiden's captivating allure

Night enveloped Paso Muerte
From the cauldron, aromas of stew teased our senses
Marija danced for us all
Enslaving our hearts and minds with her enchanting presence
None could have foreseen that here in Paso Muerte
Our final steps would lead to death's door
For who could have imagined
That this treacherous pass would be our undoing
Betrayed by Marija's treacherous slumber song
She summoned our enemies, who set our camp ablaze

Garcia
Felt the knife pierce his chest
Antonio
Never awoke from his slumber
Fernando
Perished with his guitar
I alone survived the flames, but my sight was lost forever

In my heart
The bandoneon still weeps
Fernando
Plays on his eternal guitar
Antonio
Blows his trumpet, its sound forever lost to me
And the lingering scent of stew, it haunts me still