Paroles et traduction Tes - Can I

Can I

یه شب بالاخره شروع میشه که صبحش
انتظارو از نگاهِ آدما گرفتن
سرمایمون آرایشِ درونِ توو دستات
من نه این تیکه گوشت من همین ایمانِ توو دل تنگ
تو باقی اندازه ی رسالتی که داری
دنبالِ من نگرد اگه هنوز توو دلت جا نی
یه جایی دارم میدونم تو دو بار اومدی قبلاً
توو همون عصری که آینه ها گریه نمیکردن
ما هر چیزی که میدونیم یه سقوطه یه نقطه
هر چی نمیدونیم یه اقیانوس پُر از حفره
پس بنا به این جمله بخند به باد آورده
این زندگی یه طوفانه ، نگو کی گفته
طنابِ دار گفته ، طلای مال گفته
حرص و طمع میگن دلِ بی قرار گرفته
مجنونِ یار گفته ، به خودِ نگار گفته
ما قرارِ معلقی اینو اتفاق گفته
توو هر ثانیه ای که میره تو نمیای
ولی واسه آدمایی که حالشون بده ظهور میکنی
یه عده مثلِ من دارن میمیرن بارها
که توله های نخاله ی تو خروج بکنن
هر کالبد فقط یه قالب برای یه روحه
پس اگه فکر میکنی همیشه یکی توو وجودته
این یه توهم از یه ذهن گنهکاره
طبیعت یه درمانِ قطعی فقط به شرطِ حضورته
ما الآن مُردیم زیرِ خاکیم
ما پشتِ ابرا پیشِ خورشیدِ نازیم
ما مُردیم که تو راحت زندگی کنی جانی
یه روز خودِ واقعیتو ببینیم به جایی
ما الآن مُردیم وقتی توو چشمات اشکن
توو دنیایی که فرقی نیست بین اشک و لبخند
دقیقاً مثِ نزدیکی درد به لذت
قصه ی ما رو توو بهشت تو از سَر نوشتن
من قانوناتونو دو پا دغدغه هاتونو
مرکبِ زیرِ پاتونو ، حتی مقصدِ راهتونو
دولا راست شدنتون جلو اراباباتونو
چارقدِ خاتونو ، ارثِ توتان خامونو
از تله های میسیپ ، تا خونه های رو کارون و
اونجا که شاخِ گاو بود و نقطه های طلایی ازتک
از هِد زدن رو کابالا کلِ خرافه هاتونو
فقط یه قانونه نفری چند مترِ مربع
ببخشید اگه حرفام واستون مشمئز کنندست
من توو نظم فاعل و مفعول فقط یه کننده ام
صداتونو نمیشنوم داد بزنید بلند تر
فرشته شیطان آخرت فقیر مرفه
من یه مومن کافرِ با ایمان ولی مردد
میدونم ذهنِ عوام کند ولی خنجرش برندست
صداتونو نمیشنوم داد بزنید بلند تر
توو باتلاقِ ساخته ی اذهانِ بهترِ کل
غرق ، اینا وجودِ ما رو کشتن
چند تا پا نیازه واسه تشکیلِ دولت
که نمادش از ققنوسه قانونش مترِ مربع
یه شب بالاخره شروع میشه که صبحش
انتظارو از نگاهِ آدما گرفتن
جانی آگاهی تقطه تبدیل شده به یه حفره
تا دریا شدن یه صدا توو همین دو متری خفته
پس من الآن مُردم زیرِ خاکم
من پشتِ ابرام پیشِ خورشیدِ نازم
من مُردم که تو راحت زندگی کنی جانی
یه روز خودِ واقعیتو ببینم به جایی
من الآن مُردم وقتی توو چشمات اشکن
توو دنیایی که فرقی نیست بین اشک و لبخند
دقیقاً مثلِ نزدیکی درد به لذت
قصه ی من رو توو بهشت تو از سَر نوشتن

Can I

One night will finally begin with a morning
when expectations are taken from the looks of people
Our warmth is the inner attire of your hands
I am not this piece of flesh, I am the belief in the heart
You are the remainder of the mission you have
Don't look for me if I am not in your heart yet
I have a place where I know you have already been twice
In the same evening when mirrors used to cry
Everything we know is a downfall, a point
Everything we don't know is an ocean full of holes
So laugh at the brought by the wind, according to this sentence
This life is a storm, don't ask, who said it
The gallows said it, wealth said it
Greed and desire say a restless heart takes it
The lover of a beloved says it, to the beloved one says it
We are an uncertain arrangement, this accident says it
Every second that passes, you don't come
But for the people who feel bad, you appear
Some people like me are dying many times
So that your worthless pups may leave
Every body is merely a mold for a soul
So if you think someone is always in you
This is an illusion of a guilty mind
Nature is a sure cure, only on the condition of your presence
Right now, we are dead under the soil
We are behind the clouds, before the lovely sun
We are dead so that you can live comfortably, my dear
A day will come when we'll see ourselves in reality
Right now, we are dead when there are tears in your eyes
In a world where there is no difference between tears and smile
Exactly like the proximity of pain to pleasure
You will start our story again in the heaven
I give a damn about your laws, your concerns
The horse you ride, even the destination of your path
Your bowing down before your masters
The headscarf of a lady, the heritage of Tutankhamun
From Mississippi traps to houses on Karun
And where there were horns of cow and golden points of Aztec
From hitting on Kabbalah, the whole of your superstitions
There is only one law, how many square meters per person
Sorry, if my words are disgusting for you
In the order of subject and object, I am just an actor
I don't hear your voices, shout louder
Angel, devil, hereafter, poor, wealthy
I am a believer, an unbeliever, faithful, but doubtful
I know simple mind is slow, but its dagger is sharp
I don't hear your voices, shout louder
In the swamp made of the best minds
Drowned, they killed our existence
How many legs are needed for forming a government
Whose symbol is a phoenix, its law is square meter
One night will finally begin with a morning
when expectations are taken from the looks of people
My dear, the turning point of awareness has become a hole
Until becoming a sea, a voice sleeping in these two meters
So right now, I am dead under the soil
I am behind the clouds before the lovely sun
I am dead so that you can live comfortably, my dear
A day will come when we'll see ourselves in reality
Right now, we are dead when there are tears in your eyes
In a world where there is no difference between tears and smile
Exactly like the proximity of pain to pleasure
You will start our story again in the heaven