Paroles et traduction Thanos Mikroutsikos - Gia Ton Ftoho V.V.

Εγώ ο Μπέρτολτ Μπρεχτ
είμαι από τα μαύρα δάση,
η μάνα μου στις πολιτείες
με κουβάλησε,
σαν ήμουνα ακόμα στην κοιλιά της,
και των δασών η παγωνιά
μέσα μου θα 'ναι ως το θάνατό μου
Έχω, έχω το σπίτι μου
στην πολιτεία της ασφάλτου,
φορτωμένος από την αρχή
με όλα τα μυστήρια του θανάτου
με εφημερίδες, με καπνό και με ρακή,
καχύποπτος και τεμπέλης
κι ευχαριστημένος στα στερνά

Φέρομαι φιλικά στους ανθρώπους
φορώ καθώς το συνηθίζουν
ένα σκληρό καπέλο,
λέω, είναι ζώα που μυρίζουν τελείως ιδιότροπα
και λέω πάλι,
δε βαριέσαι έχω κι εγώ την ίδια μυρουδιά

Το πρωί στο γκρίζο χάραμα
τα έλατα κατουράνε,
και τα ζωύφιά τους τα πουλιά
αρχίζουν να φωνάζουν
Κείνη την ώρα αδειάζω το ποτήρι μου στην πόλη
πετάω τ' αποτσίγαρό μου και ανήσυχος κοιμάμαι

Απ' αυτές τις πολιτείες
θα απομείνει εκείνος που διάβηκε από μέσα τους
ο άνεμος, δίνει χαρά το σπίτι σ'αυτόν που τρώει,
τ' αδειάζει
Ξέρουμε ότι είμαστε περαστικοί
κι ότι ύστερα από μας
τίποτα τ' αξιόλογο δε θα ρθει.
Ελπίζω στους σεισμούς
που μέλλονται για να 'ρθουν,
να μην αφήσω τη Βιρτζίνιά μου
απ' την πίκρα να μου σβήσει

Εγώ ο Μπέρτολτ Μπρεχτ
από τα μαύρα δάση,
ξερασμένος στις πολιτείες της ασφάλτου
μέσα στη μάνα μου σε πρώιμη εποχή

Я Бертольт Брехт
Я из черных лесов,
моя мать в штатах
он нес меня,
как будто я все еще был у нее в животе,
и леса на морозе
внутри я буду находиться до самой смерти
У меня есть, у меня есть свой дом
в состоянии асфальта,
загруженный с самого начала
со всеми тайнами смерти
с газетами, с табаком и с ракией,
подозрительный и ленивый
и счастлив на корме

Я дружелюбно отношусь к людям
Я ношу по мере того, как они к этому привыкают
каска,
Я говорю, что это животные, которые пахнут совершенно капризно
и я повторяю еще раз,
У меня такой же запах.

Утром, на Сером Рассвете
ели писают,
и их жуки птицы
они начинают кричать
В это время я опустошаю свой стакан в городе
Я выбрасываю свои окурки и сплю беспокойно

Из этих государств
там будет тот, кто прошел через них
ветер доставляет удовольствие дому тому, кто ест,
он опустошает его.
Мы знаем, что мы прохожие
и это после НАС
ничего ценного не будет.
Надежда в землетрясениях
которые ждут, чтобы прийти,
не покидать мою Вирджинию
от горечи, чтобы погасить меня

Я Бертольт Брехт
из черных лесов,
высушенный в состоянии асфальта
внутри моей матери в ранние времена