Paroles et traduction The Weavers - Rock Island Line (Live)

Rock Island Line (Live)

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است
کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید ، نتواند
که ره تاریک و
لغزان است
وگر دست محبت سوی کسی یازی
به اکراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است
نفس ، کز گرمگاه سینه می آید برون ، ابری شود تاریک
چو دیدار ایستد در پیش چشمانت
نفس کاین است ، پس دیگر چه داری چشم
ز چشم دوستان دور یا نزدیک ؟
مسیحای
جوانمرد من! ای ترسای پیر پیرهن چرکین
هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آی
دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای
منم من ، میهمان هر شبت ، لولی وش مغموم
منم من ، سنگ تیپاخورده ی رنجور
منم ، دشنام پس آفرینش ، نغمه ی ناجور
نه از رومم ، نه از زنگم ، همان
بیرنگ بیرنگم
بیا بگشای در ، بگشای ، دلتنگم
حریفا! میزبانا! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد
تگرگی نیست ، مرگی نیست
صدایی گر شنیدی ، صحبت سرما و دندان است
من امشب آمدستم وام بگزارم
حسابت را کنار جام بگذارم
چه می گویی که بیگه شد ، سحر شد ،
بامداد آمد ؟
فریبت می دهد ، بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست
حریفا! گوش سرما برده است این ، یادگار سیلی سرد زمستان است
و قندیل سپهر تنگ میدان ، مرده یا زنده
به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود ، پنهان است
حریفا! رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز یکسان است
سلامت
را نمی خواهند پاسخ گفت
هوا دلگیر ، درها بسته ، سرها در گریبان ، دستها پنهان
نفسها ابر ، دلها خسته و غمگین
درختان اسکلتهای بلور آجین
زمین دلمرده ، سقف آسمان کوتاه
غبار آلوده مهر و ماه
زمستان است

Rock Island Line (Вживую)

Здоровья не желают отвечать,
Головы в плечи втянуты,
Никто не поднимет головы, чтобы ответить и увидеть друзей.
Взгляд лишь под ноги направлен, не может
Увидеть, что путь темный
И скользкий.
И если руку помощи кому-то протянешь,
Неохотно вынимает руку из-под плаща,
Ибо холод жжет нещадно.
Дыхание, что из теплой груди исходит, облаком темным становится,
Когда взор останавливается перед глазами.
Раз так, то что еще желаешь видеть
Глазами друзей, далеких или близких?
Мессия
Молодой и благородный мой! О, старый христианин в грязной рубахе,
Погода ужасно холодная... Ах,
Да будет тебе тепло и радостно.
Мой привет ты прими, дверь открой.
Это я, гость каждой твоей ночи, цыган печальный и задумчивый.
Это я, камень, избитый страданиями.
Это я, проклятье творения, мелодия диссонансная.
Не от румян, не от звона, я просто
Бесцветный, бесцветный.
Иди, открой дверь, открой, мне тоскливо.
Друг мой! Хозяин! Гость года и месяца твоего за дверью, как волна, дрожит.
Это не град, это не смерть.
Если звук ты услышал, то это разговор холода и зубов.
Я пришел сегодня долг отдать,
Счет свой у чаши оставить.
Что ты говоришь, что поздно, рассвет,
Утро настало?
Тебя обманывает эта краснота на небе, это не после рассвета.
Друг! Холод оглушил, это след от пощечины холодной зимы.
И сосулька небесного тесного поля, мертвая или живая,
В гробу густой тьмы, не в смертельном саване, скрыта.
Друг! Зажги светильник вина, ночь с днем равны.
Здоровья
Не желают отвечать.
Воздух тягостный, двери закрыты, головы в плечи втянуты, руки спрятаны.
Дыхание - облако, сердца усталые и печальные.
Деревья - скелеты, покрытые хрусталем.
Земля мертва, небо низкое.
Пылью покрыты солнце и луна.
Зима.