Paroles et traduction Thitis - Teleftaio Kommati

Teleftaio Kommati

Μέσα στην πόλη τριγυρνώ σαν άδικη κατάρα
να σκέφτομαι πως θα πάει η επόμενη μπάρα
βρώμικοι μπάτσοι γύρω σαν ταινία του Ferrara
μα περπατάω με βλέμμα λες και δε δίνω δεκάρα
όλη η ζωή μου μέσα σε δεκαέξι γραμμές
η κορυφή από τον πάτο δύο πιθαμές
για όλες τις ελπίδες που χουν μείνει ορφανές
ο πόνος μέσα στο κομμάτι βαρύς αμανές
κι εγώ χαμένος πάλι μες τα ηχοκύματα
κι εσύ να ψάχνεις τη φιλία σε αιτήματα
χαμογέλα για την κάμερα και πόζαρε
βγάλε μια σέλφι τη μιζέρια σου και πόσταρε
παίζουν χιλιάδες λόγοι που γεμίζω το ντοσιέ μου
μια θέση για εσένα στο σκουπιδοτενεκέ μου
πέφτουνε θύματα ενός ακύρηχτου πολέμου
κι ίσως αυτό να είναι το τελευταίο κουπλέ μου
Πάντα έβαζα το χέρι μου και έβγαζα το μάτι μου
στο τετράδιο έβγαζα το άχτι μου
μα ας γίνει το μελάνι μου το φαρμάκι μου
κι ας είναι αυτό το τελευταίο κομμάτι μου
όσοι είναι δίπλα μου μετρημένοι στα δάχτυλα
μέχρι το τέλος θα βαδίζουμε παράλληλα
και όταν φύγω δε θέλω δάκρυα και τριαντάφυλλα
απλά σκάστε στη μνήμη μου δύο τετράφυλλα
έχω ένα πόνο που μου παν πως είναι χάρισμα
πήρα το κλάμα της πόλης και το σαμπλάρισα
η ζωή μου και το beat κι αυτό είναι τ'άθροισμα
και πάρε αυτό το δίσκο σαν τελικό ξεκαθάρισμα
κάθε κομμάτι μου του εαυτού μου σάτιρα
για όσα πιστεύω ας πεθάνω σαν τον μάρτυρα
έτσι κι αλλιώς προτιμώ τον θάνατο πριν γίνω
μίζερος γέρος κολλημένος στα τηλεπαράθυρα
παίζουν χιλιάδες λόγοι που η αγάπη χάθηκε
μια θέση μόνο στην καρδιά μου για όποιον μου στάθηκε
σε όποιον πήρε λίγο βάρος απ'την πλάτη μου
αφιερώνω το τελευταίο κομμάτι μου
Πάντα έβαζα το χέρι μου και έβγαζα το μάτι μου
στο τετράδιο έβγαζα το άχτι μου
μα ας γίνει το μελάνι μου το φαρμάκι μου
κι ας είναι αυτό το τελευταίο κομμάτι μου

Последний трек

Брожу по городу, как несправедливое проклятье,
думаю, как ляжет следующий такт.
Грязные копы вокруг, словно в фильме Феррары,
но я иду с таким взглядом, будто мне всё равно.
Вся моя жизнь в шестнадцати строчках,
от вершины до дна — два шага.
Ради всех надежд, оставшихся осиротевшими,
боль в этом треке — тяжёлый аманэ.
И я снова потерян в звуковых волнах,
а ты ищешь дружбу в запросах.
Улыбнись в камеру и попозируй,
сделай селфи своей нищеты и запости.
Тысячи причин наполняют моё досье,
место для тебя — в моей мусорной корзине.
Мы — жертвы необъявленной войны,
и, возможно, это мой последний куплет.
Я всегда лез на рожон, сам себе вредил,
в тетради изливал свою злость.
Пусть мои чернила станут моим ядом,
и пусть это будет мой последний трек.
Те, кто рядом со мной, — по пальцам пересчитать,
до конца мы будем идти параллельно.
И когда я уйду, не надо слёз и роз,
просто бросьте в мою память пару четырёхлистников.
У меня есть боль, которую называют даром,
я взял плач города и сэмплировал его.
Моя жизнь и бит — вот и вся сумма,
и прими этот альбом как окончательный расчёт.
Каждый мой трек — сатира на самого себя,
за то, во что верю, я умру, как мученик.
В любом случае, я предпочитаю смерть, чем стать
жалким стариком, прилипшим к экрану телевизора.
Есть тысячи причин, почему любовь исчезла,
место в моём сердце только для тех, кто меня поддерживал.
Всем, кто снял немного тяжести с моих плеч,
посвящаю свой последний трек.
Я всегда лез на рожон, сам себе вредил,
в тетради изливал свою злость.
Пусть мои чернила станут моим ядом,
и пусть это будет мой последний трек.