Paroles et traduction Trzeci Wymiar - Czarne Chmury Nad Miastem

Czarne Chmury Nad Miastem

Urodzilismy sie w szpitalach,
Na białych salach,
Zdala od swiata gdzie ulice(?)
A matką wiara,
Nikt nas nie pytal nikt nic nie ustalal
Choc kazdy dobrze wiedzial ze ten swiat dawno oszalal...

Null:
Ide Cięzkim Krokiem Niszczony Miejskim smogiem,
Wokol mnie setki okien mijam blok za blokiem,
Tutaj ludzie patrzą błędnym wzrokiem,
Przez tyle wylewanych lez na codzien,
Sprobuj wejsc im w droge,
Podemną asfalt przedemną wyrasta krajobraz ruin miasta,
Tu zycie dusi, jak dusi astma,
Tu musisz byc jak hustla,
Bo w swiecie klamstwa poradzi sobie tylko garstka,
Juz 11 na uszach gangstar ide,
Wtulony w blask lamp widze,
Zniszczony nasz kraj totalnie,
Zdewastowane pozamykane kopalnie,
Ten kto tu ma najlepiej skumaj to ten co najwiecej kradnie,
Delikatnie swieca latarnie wciaz ide,
Mija kolejny rok, tydzien, kolejna noc i dzien,
Nienawidze monotonii ktora za mna jak cien idzie
Dlatego pisze:
To miasto samych gangsterow,
Na bank wielu z nich odczuwa brak celu,
Szukajac szczescia w portfelu,
Tu pieniadz jest bogiem,
Czlowiek zas wrogiem,
Skrecam tuz za rogiem wszedzie czarny kurz na drodze...

Urodzilismy sie w szpitalach,
Na białych salach,
Zdala od swiata gdzie ulice(?)
A matką wiara,
Nikt nas nie pytal nikt nic nie ustalal
Choc kazdy dobrze wiedzial ze ten swiat dawno oszalal...

Szad:
Miasto ktore kiedys bylo barwnym niebem,
Dzis jest dla wielu martwym stepem pokrytym czarnym sniegiem,
Tu wielu chce byc zwyczajnym czlowiekiem,
Zwyczajnie witac dzien bialym mlekiem i czarnym chlebem,
Pomysl zyje w miescie w ktorym szczescie przeliczane jest na tony,
Cale domy zyją tutaj z wegla pomysl,
W prywatnych przeręblach promyk

Black Clouds Over the City

We were born in hospitals,
In white wards,
Far from the world where streets(?)
And faith is the mother,
Nobody asked us, nobody decided anything
Although everyone knew well that this world went crazy long ago...

Null:
I walk with heavy steps, destroyed by urban smog,
Around me hundreds of windows, I pass block after block,
Here people look with empty eyes,
From so many tears shed every day,
Try to get in their way,
The asphalt beneath me, a landscape of city ruins rising up before me,
Here life suffocates, like asthma,
Here you have to be like a hustler,
Because in the world of lies only a handful will manage,
Gangsta rap on my ears at 11, I walk,
Cocooned in the glow of the lamps, I see,
Our country totally destroyed,
Devastation, closed coalmines,
The one who has it best here, get it, is the one who steals the most,
The streetlights shine softly, I keep walking,
Another year passes, a week, another night and day,
I hate the monotony that follows me like a shadow
That's why I write:
This is the city of gangsters,
I bet many of them feel a lack of purpose,
Seeking happiness in their wallets,
Here money is god,
And man is the enemy,
I turn the corner, everywhere black dust on the road...

We were born in hospitals,
In white wards,
Far from the world where streets(?)
And faith is the mother,
Nobody asked us, nobody decided anything
Although everyone knew well that this world went crazy long ago...

Szad:
The city that was once a colorful sky,
Is now for many a dead steppe covered in black snow,
Here many want to be ordinary people,
To greet the day simply with white milk and black bread,
Think of living in a city where happiness is calculated in tons,
Whole houses live here on coal, think,
In private chasms, a ray of sunlight