Paroles et traduction Tuğrul Bektaş - Öfkem Kabahat

Öfkem Kabahat

Taşırıyor bu denizi hüsran köpürüyor kıyısına bu ne küstahlık
Şehir ağlıyor can veren her aşık için gözleri şiş bu ne iştahtır
Bir şiir olsam bir kağıt′a tutunup hislerini taşırım umuda
Bir fikir olsam aklına girerim asla kendimi unutmam
Direnirim her acıya bilenirim inadına göz göze gelemem
Son sözü yutkunur acılara göz yuman susar nefesini veremez
Geceler avazımı duymaz gözleri şiş bu bir kumpas
İçindeki yangını körükler inadına ona kanma sana yanmaz
Sararıp dökülür yapraklarım her yabancı baharda
Kanatırım avucumu yalancı umutlar
Asılıyo suratıma gülümser avutmak için
Ölümse kavuşmak için artık velhasıl unutma geçmişi
Şuan elini uzatsan bilirim yine bir ahı yaşatmak içindir
Sitemim dünyaya güya tersine çıkardı rüyalar
Yüzüm asılır sevmiyor çıkan bir papatya falıyla daha
Manzaram aynı deniz ve gökyüzü birleşir ilerde
Ama sepya bu şehir maviyi boğdum simsiyah ellerle

Kıyılarımda fırtına direnirim dalgalara yerim rüzgarı
Hani çıkardı rüyalar tersine ben yaşıyorum tüm kabusları
Boğazımda düğümlenir dert neşe keder hayat
Sıkıyorum yumruklarımı sabrım yol öfkem kabahat

Kulakların bana sağırlaşır rüzgarın ıslığı çalar bu şarkıyı
Engel olamaz en koyu gecelere dalıp
Ansızın ardına gölgeler almayı güç sanırsın
Ödünç alınmış bedenler aciz buna rağmen risk alırdık hep
Yaşamayı en ağır yük sanırdık hep yanıldık
Aynı yerde tek başımayım dolunaya karşı sek otururum artık
En fiyakalı acıları üzerime giyinirim yakışır buna sen tanıksın
Zihnine kazınıp kamaşır sesin başkalarına can veren bir nefesi
Sevmek nasıl almıyor aklım yine gün karardı sen kazandın

Bir gece yaz olur ve bir sabah hazan
Bir şair ölür ölürse bir katil susar
Bu gece bir yanımda melekler ölür
Bu gece de ruhumu kapladı hasar

Saplamış hançeri güvendiğin dağlara kar yağdırır ona kanma
Buz keser her yanım ama cehennem olsam bile artık sana yanmam
Sarılan yaralar
Açılan kanar ah
Duvarımı yazılar sokağımı ihanet kapladı bu sabah
Kucak açmadılar yenilen tarafa tökezleyen batınca çamura
Umut elimi bıraktı yeniden doğmadı camıma

Kıyılarımda fırtına direnirim dalgalara yerim rüzgarı
Hani çıkardı rüyalar tersine ben yaşıyorum tüm kabusları
Boğazımda düğümlenir dert neşe keder hayat
Sıkıyorum yumruklarımı sabrım yol öfkem kabahat

My Anger is a Fault

Frustration overflows this sea, foam spills onto its shore, what audacity is this
The city weeps for every lover who gives their life, eyes swollen, what dominion is this
If I were a poem, I would cling to a piece of paper and carry my feelings to hope
If I were a thought, I would enter your mind, never forget myself
I would resist every pain, I would learn, I wouldn't be able to meet your gaze out of spite
The last word is swallowed by those who close their eyes to pain, they become silent, unable to breathe
The nights don't hear my cries, eyes swollen, this is a compass
It fans the fire within you, out of spite, don't believe it, it won't burn you
My leaves turn yellow and fall with every unfamiliar spring
I hurt my palm with false hopes
It hangs on my face, smiling to comfort me
If death is to reunite, now, in short, forget the past
If you reached out now, I know it's to revive another sigh
My complaint to the world, as if dreams were turned upside down
My face hangs, it doesn't love anymore, with a daisy petal fortune telling
My view is the same, the sea and sky merge in the distance
But sepia, this city, I choked the blue with pitch-black hands

There's a storm on my shores, I resist the waves, I eat the wind
As if dreams would turn upside down, I live all the nightmares
Trouble, joy, sorrow, life, it knots in my throat
I clench my fists, patience is the way, my anger is a fault

Your ears grow deaf to me, the wind's whistle plays this song
It can't stop the darkest nights from diving in
Suddenly taking shadows behind you, you think it's hard to gain strength
Borrowed bodies are weak, despite this, we always took risks
We always thought living was the heaviest burden, we were wrong
I'm alone in the same place, I sit eight against the full moon now
I dress in the most flamboyant pains, they suit me, you are a witness to this
Engraved in your mind, your voice dazzles, a breath that gives life to others
How to love, my mind doesn't grasp it, the day darkened again, you won

One night becomes summer, and one morning autumn
A poet dies, if he dies, a killer falls silent
Tonight, angels die by my side
Tonight, damage has covered my soul

He plunged the dagger into the mountains you trust, it snows on it, don't believe it
Every part of me freezes, but even if I were hell, I wouldn't burn for you anymore
Wounds that heal
The opened ones bleed, ah
Writings on my wall, betrayal covered my street this morning
They didn't embrace the defeated side, stumbling and sinking into the mud
Hope left my hand, it didn't reborn on my window

There's a storm on my shores, I resist the waves, I eat the wind
As if dreams would turn upside down, I live all the nightmares
Trouble, joy, sorrow, life, it knots in my throat
I clench my fists, patience is the way, my anger is a fault