ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΤΕΣ - Tωm Unit traduction en allemand

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΤΕΣ

Ήταν ήρεμα πολύ στη Σαγαπόπολη
Όλα θύμιζαν μία ειρηνική Monopoly
Χωρίς τα ζάρια, τις κόντρες, τις φυλακές
Ήταν μονότονη μα αλλόκοτη
O χρόνος ήταν δρόμος σπαρμένος μονάχα πρόκοπη

Κι άλλες τέτοιες λέξεις μέσα από το Αλφαβητάρι
Βασικά θυμίζαν πιο πολύ το Αλφαβητάρι
Λέξεις όπως το "κοπέλα" και το "παλικάρι"
Ήταν όλοι αφελείς, άρα μακάριοι

Τα μάτια αστράφταν στρας, τα χείλη γκλίτερς
Κανένα δώρο δεν είχε μαργαριτάρι
Και κανείς δεν μάδαγε ποτέ του μαργαρίτες
Το μόνο μέρος στον κόσμο που είχε μαργαριταρίτες

Παιδάκια γύρω να ποτίζουν με κανίστρες
Δεν είχε κανείς στρες
Δεν υπήρχαν πόρτες
Αφού ποτέ δε θα 'ταν κλειστές
Τα αγόρια δεν ήταν ιππότες
Ούτε τα κορίτσια μαύρες κότες

Δεν παίζανε καπότες
Αφού δεν ήταν θέμα το παιδί
Γιατί δεν ήταν κανενός
Όπως και κανένα παιδί
Τα μεγάλωναν όλα μαζί, όλοι μαζί
Δεν υπήρχαν οικογένειες
Μα παντού έβρισκες στοργή

Ήταν το τελευταίο μέρος πάνω στη Γη
Αλλού δεν έβρισκες ψυχή μετά από την καταστροφή
Είχαν περάσει αιώνες απ' όταν είχε συμβεί
Εδώ πέρα μαζευτήκαν κάποτε είκοσι, όσοι είχαν επιζήσει

Είχαν χτίσει στην κορφή της πόλης ένα παρεκκλήσι
Και εκεί είχαν ορίσει τους κανόνες
Που θα έπρεπε ο καθένας να τηρήσει
Έπειτα από συζητήσεις που κρατήσαν μήνες
Μα επιτέλους είχαν καταλήξει

Αν κι αυτό που τους βοήθησε δεν ήταν ένα πλάνο
Άλλο αν αυτοί το θεώρησαν ως του Θεού το πλάνο
Μια δεξαμενή που 'ταν γεμάτη με κάτι σαν LSD
Ήταν στην κορυφή εκεί, αλλά λίγο πιο πάνω

Εκεί που τύχαινε να έχει μία πηγή ενός ποταμού
Ήτανε πάνω της γυρτή
Οι είκοσι που αργότερα ονομάστηκαν σοφοί
Είδαν να αδειάζει το φορτίο της αργά πολύ σ' αυτή

Προφανώς τρομάξαν στην αρχή
Έπρεπε να δουν αν η ουσία είναι τοξική
Αυτός που ρίσκαρε να δει
Απ' αυτή είχε ανταμειφθεί
Αφού μπήκε σε ένα ταξίδι που δεν έλεγε να βγει

Αλλά δεν ήθελε παράλληλα, τα είχε τετρακόσια
Δοκίμασαν και οι άλλοι απ' αυτή
Αποφάσισαν ότι αυτός ο ποταμός
Θα αξιοποιηθεί για παροχή
Στην περιοχή που έμελλε η πόλη τους να δημιουργηθεί

Και χτίστηκε αυτή, τα χρόνια προχωράγαν
Όντως το θέμα της ύδρευσης είχε ήδη λυθεί
Η δεξαμενή παρείχε στο νερό αυτήν την ουσία
Για δεκαετίες δεν υπήρχε ανάγκη να μελετηθεί

Μέχρι που στα μισά απ' το σήμερα και την αρχή
Είχε εξαντληθεί η δεξαμενή
Αυτό που έπανέφερε στον κόσμο πίσω την οργή
Ήταν μονόδρομος ότι είχε μείνει απ' αυτή να αναλυθεί

Η ανάγκη έφερε αποτελέσματα
Κι αυτά ευχάριστα
Περάσαν μόλις δέκα Τρίτες
Οι απόγονοι εκείνων των σοφών όπου και γνώριζαν
Βρήκαν την ουσία μες τις μαργαριταρίτες

Δεν ήθελε πολύ τεστ, αυτό ήταν
Γεμίσαν την δεξαμενή όσο αρκεί, όσο το υπολογίσαν
"Θα βγάλει σίγουρα άνετα άλλους μερικούς αιώνες" έίπαν
Το θέμα θεωρείτο λήξαν

Όμως πίσω στην πόλη υπήρχε έντονη ανησυχία
Είχαν διαρρεύσει κάποια μυστικά αρχεία
Αυτά που αποκαλύπταν την ύπαρξη της ουσίας
Οπότε κάποιοι το αρνηθήκαν, το θεωρήσαν σκευωρία

Απέναντι απ' τη Σαγαποπόλη υπήρχε ένα νησί
Δεν υπήρχε η ανάγκη ποτέ να κατοικηθεί
Ούτε να εξερευνηθεί

Αλλά ο θρύλος έλεγε πως έχουν πάει ανά καιρούς
Άτομα που δεν τους είχε κανείς ξαναδεί

Δημιουργούσε δέος αυτή η μη-επιστροφή
Από κάποιους είχε θεωρηθεί ότι δεν είχανε τροφή
Και ότι στα δάση του αν έμπαιναν, θα είχανε χαθεί

Οι συνωμοσιολόγοι είχανε μία άλλη ερμηνεία
Το νησί ήταν η πραγματική Γη της Επαγγελίας
Κι όσο ήταν καθαροί χωρίς να πίνουν το νερό
Σαν θα πηγαίνανε εκεί θα λύναν τη δολοπλοκία

Ξανά στο σήμερα της Σαγαποπόλης
Κι αυτή την ιστορία
Τη διδάσκουν στα σχολεία
Με δύο τέλη, το ένα το φορούν και πιο πολύ:

Ότι τους αυτοεξόριστους τους βρήκε δυστυχία
Θέλαν μέλι, και δεν πήραν ούτε πρόπολη

Οι σοφοί πάνω στο λόφο που δεν ήταν πια ξωκλήσι
Μα ονομάζοταν ακρόπολη είχαν ανησυχήσει
Γιατί η δεξαμενή που σ' ένα μήνα θα αδειάσει
Δεν θα έχει τι πια μες τον ποταμό να χύσει

Κι αυτό γιατί δεν φυτρώναν πια οι μαργαριταρίτες
Μα ελάχιστα
Και κυρίως αρσενικές
Όπου δεν είχαν τα συστατικά
Θα αρκούσε για ένα μήνα μόλις
Μα το κόστος της εξαγωγής
Ήταν τόσο πολύ
Κι αυτό πώς να συνεχιστεί

Στο μεταξύ
Το κίνημα των αυτοεξόριστων είχε επανεμφανισθεί
Όλο και πιο πολλοί δεν πίνανε νερό
Δεν ήταν ευτυχείς
Έτσι συνέβη με τον πρωταγωνιστή

Κι αυτός είχε να πιει καιρό νερό
Και τώρα άγριος
Όλη μέρα στην ακτή χειρότερος
Μα νιώθει άγιος
Χαζεύει το νησί που έχουν τόσα ακουστεί
Σκέφτεται είναι μονόδρομος
Έχει ένα σώμα άδειο

Έχει ό,τι έχει ακούσει γραμμένα σε ένα τετράδιο
Το οποίο το 'βαλε κι αυτό μέσα σ' ένα σακίδιο
Ανέβηκε στη βάρκα του όσο είχε ντάλα ήλιο
Η διαδρομή μικρή το κύμα ήπιο

Δεν άργησε να φτάσει
Δεν κάθισε καθόλου
Δεν είχε κουραστεί
Και γιατί να ξαποστάσει;

Με το καλημέρα αμέσως χώθηκε στα δάση
Πίστευε θα βρει κάποιον να έχει επιζήσει
Μια σειρά από κρανία που σχημάτιζε μια ευθεία
Απ' ό,τι φαίνεται του έδωσε τις πρώτες απαντήσεις

Τραγωδία κι ειρωνεία η χαριτωμένη μελωδία
Που ηχούσε από μία μικρή σπουργιτίνα
Αυτός αναζητούσε τα θηρία που θα έπρεπε να ξέρει
Να αποφύγει να μη καταλήξει λεία

Έβλεπε και σκελετούς στο έδαφος σπασμένους
Και πάντα κάτω απ' τους πιο απότομους γκρεμούς
Επίσης δεν τους έβρισκε ποτέ του πειραγμένους
Μα ήταν πάντα άθικτοι και τι να βάλει ο νους;

Ο νους του πρωταγωνιστή πάντως ήδη είχε φύγει
Σε κόκαλα αρχίζει σε σκελετούς καταλήγει
Κι αφού δεν έχει εδώ άλλα ζώα πιο μεγάλα
Τότε γιατί κανένας τους δεν έχει επιζήσει;

Σε ένα μέρος ανοιχτό ένας θαμμένος σκελετός
Μόναχα το κρανίο ελεύθερο, στο στόμα ένα χαρτί
"Άμα μ' έχεις βρει, αυτό που μ' έχει βρει θα σε βρει
Άμα θέλεις να αργήσει μην πας στην ανατολή"

Άλλη μια εκατόμβη πλέον, δεν τον συγκινεί
Μια πινακίδα εμφανίζεται στη δύση
Κρεμασμένοι σκελετοί, γύρω απ' τον λαιμό σκοινί
Η πινακίδα λέει:
"Καλωσήρθες στο Αυτοκτονήσι"

GÄNSEBLÜMCHEN

Es war sehr ruhig in Sagapopoli
Alles erinnerte an ein friedliches Monopoly
Ohne Würfel, Streit und Gefängnisse
Es war eintönig, aber seltsam
Die Zeit war ein Weg, der nur mit Fortschritt gepflastert war

Und andere solche Wörter aus dem Alphabet
Im Grunde erinnerten sie eher an das Alphabet
Wörter wie "Mädchen" und "Junge"
Alle waren naiv, also glückselig

Die Augen funkelten wie Strass, die Lippen glitzerten
Kein Geschenk enthielt Perlen
Und niemand zupfte jemals an Gänseblümchen
Der einzige Ort auf der Welt, der Gänseblümchen-Perlen hatte

Kleine Kinder, die mit Kanistern gossen
Niemand hatte Stress
Es gab keine Türen
Da sie niemals geschlossen wären
Die Jungen waren keine Ritter
Noch waren die Mädchen schwarze Hennen

Sie spielten nicht mit Kondomen
Da das Kind kein Thema war
Weil es niemandes war
Wie jedes Kind
Sie zogen alle gemeinsam auf, alle zusammen
Es gab keine Familien
Aber überall fand man Zuneigung

Es war der letzte Ort auf Erden
Anderswo fand man nach der Katastrophe keine Seele mehr
Jahrhunderte waren vergangen, seit es passiert war
Hier versammelten sich einst zwanzig, die Überlebenden

Sie hatten auf dem Gipfel der Stadt eine Kapelle gebaut
Und dort hatten sie die Regeln festgelegt
Die jeder befolgen sollte
Nach monatelangen Diskussionen
Hatten sie sich endlich geeinigt

Obwohl das, was ihnen half, kein Plan war
Auch wenn sie es als Gottes Plan ansahen
Ein Tank, der mit etwas wie LSD gefüllt war
Er war dort oben, aber etwas weiter oben

Wo zufällig die Quelle eines Flusses war
Er war darüber geneigt
Die zwanzig, die später die Weisen genannt wurden
Sahen, wie sich seine Ladung sehr langsam darin entleerte

Offensichtlich waren sie zuerst erschrocken
Sie mussten sehen, ob die Substanz giftig ist
Derjenige, der es riskierte, nachzusehen
Wurde davon belohnt
Da er in eine Reise eintrat, aus der er nicht mehr herauskommen wollte

Aber er wollte gleichzeitig nicht, er war völlig klar
Die anderen probierten auch davon
Sie beschlossen, dass dieser Fluss
Zur Versorgung genutzt werden sollte
In dem Gebiet, in dem ihre Stadt entstehen sollte

Und sie wurde gebaut, die Jahre vergingen
Das Problem der Wasserversorgung war tatsächlich bereits gelöst
Der Tank versorgte das Wasser mit dieser Substanz
Jahrzehntelang bestand keine Notwendigkeit, es zu untersuchen

Bis auf halbem Weg zwischen heute und dem Anfang
Der Tank war leer
Was den Zorn in die Welt zurückbrachte
Es war unausweichlich, dass das, was davon übrig war, analysiert werden musste

Die Notwendigkeit brachte Ergebnisse
Und zwar erfreuliche
Es vergingen kaum zehn Dienstage
Die Nachkommen jener Weisen, die es wussten
Fanden die Substanz in den Gänseblümchen-Perlen

Es brauchte nicht viele Tests, das war es
Sie füllten den Tank so weit wie nötig, wie sie es berechnet hatten
"Es wird sicherlich locker noch ein paar Jahrhunderte reichen", sagten sie
Die Sache galt als erledigt

Aber zurück in der Stadt herrschte große Unruhe
Einige geheime Akten waren durchgesickert
Diejenigen, die die Existenz der Substanz enthüllten
Also leugneten es einige, hielten es für eine Verschwörung

Gegenüber von Sagapopoli gab es eine Insel
Es gab nie die Notwendigkeit, sie zu bewohnen
Noch sie zu erforschen

Aber die Legende besagte, dass von Zeit zu Zeit
Leute dorthin gingen, die niemand jemals wiedergesehen hatte

Diese Nicht-Rückkehr erzeugte Ehrfurcht
Einige hatten angenommen, dass sie keine Nahrung hatten
Und dass sie, wenn sie in die Wälder gingen, verloren gegangen wären

Die Verschwörungstheoretiker hatten eine andere Erklärung
Die Insel war das wahre Gelobte Land
Und solange sie rein waren, ohne das Wasser zu trinken
Wenn sie dorthin gingen, würden sie die Intrige lösen

Zurück in die Gegenwart von Sagapopoli
Und diese Geschichte
Wird in den Schulen gelehrt
Mit zwei Enden, wobei das eine mehr betont wird:

Dass die Selbstverbannten Unglück fanden
Sie wollten Honig und bekamen nicht einmal Propolis

Die Weisen auf dem Hügel, der keine Kapelle mehr war
Sondern Akropolis genannt wurde, waren besorgt
Weil der Tank, der in einem Monat leer sein würde
Nichts mehr haben würde, was er in den Fluss gießen könnte

Und das, weil die Gänseblümchen-Perlen nicht mehr wuchsen
Nur sehr wenige
Und hauptsächlich männliche
Die nicht die Inhaltsstoffe hatten
Es würde kaum für einen Monat reichen
Aber die Kosten für die Gewinnung
Waren so hoch
Und wie sollte das weitergehen?

Inzwischen
Hatte die Bewegung der Selbstverbannten wieder zugenommen
Immer mehr Leute tranken kein Wasser
Sie waren nicht glücklich
So geschah es mit dem Protagonisten

Auch er hatte seit einiger Zeit kein Wasser mehr getrunken
Und jetzt wild
Den ganzen Tag am Ufer, schlimmer
Aber er fühlt sich heilig
Er starrt auf die Insel, über die so viel gehört wurde
Er denkt, es ist unausweichlich
Er hat einen leeren Körper

Er hat alles, was er gehört hat, in einem Notizbuch aufgeschrieben
Das er auch in einen Rucksack gesteckt hat
Er stieg in sein Boot, während die Sonne schien
Die Strecke war kurz, die Welle sanft

Er brauchte nicht lange, um anzukommen
Er ruhte sich überhaupt nicht aus
Er war nicht müde
Und warum sollte er sich ausruhen?

Sofort tauchte er in die Wälder ein
Er glaubte, jemanden zu finden, der überlebt hat
Eine Reihe von Schädeln, die eine gerade Linie bildeten
Gaben ihm anscheinend die ersten Antworten

Tragödie und Ironie, die anmutige Melodie
Die von einem kleinen Spatzenhaus erklang
Er suchte nach den Bestien, die er kennen sollte
Um zu vermeiden, Beute zu werden

Er sah auch zerbrochene Skelette auf dem Boden
Und immer unterhalb der steilsten Klippen
Außerdem fand er sie nie angefasst
Aber sie waren immer intakt, und was soll man sich da denken?

Der Verstand des Protagonisten war jedoch bereits weg
Er beginnt bei Knochen, endet bei Skeletten
Und da es hier keine anderen größeren Tiere gibt
Warum hat dann keiner von ihnen überlebt?

An einem offenen Ort ein vergrabenes Skelett
Nur der Schädel frei, im Mund ein Papier
"Wenn du mich gefunden hast, wird das, was mich gefunden hat, dich finden
Wenn du willst, dass es länger dauert, geh nicht nach Osten"

Noch ein Massengrab, es bewegt ihn nicht mehr
Ein Schild erscheint im Westen
Hängende Skelette, Seile um den Hals
Das Schild sagt:
"Willkommen auf der Selbstmordinsel"