Paroles et traduction Vale - Sayham

Sayham

Vale bu hız alıpta düşer yoluma son gül armağan demek mi
Ölümde varmış sorgusuz sualsiz
Cebelleşir tuallerim başında üzülmemek içindi savaş
İçimde güllerim erir benim yavaş yavaş
Bana gökkuşaklarından el sürülmemiş beyaz al
Uyurken zaman mehtap sen umulmadan kapımı çal
Esrarengiz ağlarken gözyaşlarımı denize sal
Elalem hasat gider benim sofram yüzümle bal
Karartı kahkülünde beyaz bi kar tanesi adı hayat
Zaman alır gönülden baktığımda onca şart dolu
Dilsiz olmam lazım oysa dipsiz hayat dilimi kesti
Gönül yakan vefasızım göz yaşımı içine çekti
Sen savur sabahlarım bu yolda çok girişli
Bir ağacı kurtarmak için koca bir ormanı yaktım orda
Bir silahla tanıdığım herkesi öldürmek istemiştim
Ondan önce yüzüne bakıp bağırarak pes demiştim

Sayham çıldırsan duyulmaz kulağından
Ben kendimi vurdum bence bugün yanımda yoksun
Hayat gelipte kırdı ellerimi
Almak istedi bu yaşlı gözlerimi
Vermek istemem göremem seni
Sıkı tutun Vale salma kendini

Tutulmuş ipliği pamuğa bağlı ellerinde hep siyah
Bela zulümle ittifakmış sevgim olmuş tek silah
Taranmış saçlarım ve ayaklarında siyah kundura
Bir umutla 14 yaşım ağlamaklı daima
Ne yüz ne güz ne fünyesiz mayınların içinde kalmış
Bir barutla ateş gibi Patlamak bu hepsi buymuş
Biraz sevişse geçer zaman
Oysa burda zaman durmuş
Bir zavallı gururundan ağlayarak karaya vurmuş
Tek başıma süzüldüğüm şu gökkuşağı tek sahibim
Aşk için satır satır döküldüğümde zahirim
Yürüyüşüm serap misali düşerken çok mahirim
Şeytana teslim ettiğim bu 22. takvimim
Sonum olur bitmez yollar iki yanımda şeytan çok fazla
Gül cemalin çehresinde sol cebimde anısı
Sonbaharın ötesinde bu kışla eylül arası

Sayham çıldırsan duyulmaz kulağından
Ben kendimi vurdum bence bugün yanımda yoksun
Hayat gelipte kırdı ellerimi
Almak istedi bu yaşlı gözlerimi
Vermek istemem göremem seni
Sıkı tutun Vale salma kendini

Sayham

Is this speeding up and crashing into my path the final gift of a rose?
Death comes with no questions asked
My canvases fight to keep me from despair
My inner roses slowly wither away
Bring me pure white from rainbows that have not been touched
While I slumber, may moonlight and you come to my door unexpectedly
As you weep mysteriously, let your tears flow into the sea
The crowd harvests while my table is filled with tears and honey
In the darkness of your bangs, a snowflake of white, named life
Time takes away my heart when I look upon it so fraught with difficulty
I must remain silent, yet life's bottomless tongue has cut me off
My heartless betrayer has drawn my tears into himself
You scatter my mornings, which have many beginnings
To save a single tree, I burned down an entire forest
Once, I wanted to kill everyone I knew with a gun
Before that, I looked at your face and screamed, giving up

Sayham, even if you went mad, nobody would hear
I shot myself, and today, I am alone without you
Life has come and broken my hands
It wanted to take my old eyes
But I don't want to give them up, I can't see you
Hold on tight, Vale, don't let go

Hands tied with thread attached to cotton, always black
Disaster and tyranny unite, my love, my only weapon
My combed hair and the black shoes on your feet
A 14-year-old hope, always tearful
Trapped within mines without a face, beauty, or elegance
Exploding like gunpowder, this is all there is
If we make love, time will pass
But here, time stands still
A pitiful wretch, washed ashore by his pride
This rainbow, into which I sank alone, is my only possession
When I pour my heart out for love, my outward appearance
My walk, like a mirage, falls with great skill
This 22nd calendar I surrender to the devil
My end is near, the path is endless, the devil is all around
The memory of your beautiful face in my left pocket
Beyond autumn, between this winter and September

Sayham, even if you went mad, nobody would hear
I shot myself, and today, I am alone without you
Life has come and broken my hands
It wanted to take my old eyes
But I don't want to give them up, I can't see you
Hold on tight, Vale, don't let go