Paroles et traduction Van Dik Hout - Zij Maakt Het Verschil

Zij Maakt Het Verschil

Zij is geen medicijn tegen het tikken van de klok
Geen hoop, geen gids, geen haven in de nacht
Geen bron in de woestijn als je kapot gaat van de dorst
Niet de glimlach op je allerslechtste grap
Ze is geen hitrefrein dat van de steigers klinkt
Niet de allerduurste wijn die je zonder kater drinkt
Geen bloementuin in bloei, niet een uit duizend nachten
Geen uitgestoken hand aan het eind van al mijn wachten
Nee meer nog dan ik eigenlijk toegeven wil
Zij maakt het verschil
Ze is geen slap excuus voor wat ik graag had willen zijn
Geen droom, geen doel, geen stok om mee te slaan
Geen enkele garantie voor een lang gelukkig leven
Ze is geen antwoord op de vraag van ons bestaan
Niet de mooiste symfonie onder de film genaamd wij tweeën
Niet de schone koele bed dat mijn koortsen weg kan nemen
Niet het ritme van mijn hart, niet het zuiverste geweten
Ze kwam niet op het juiste moment. En dat kan me ook niet schelen...
Want meer dan ik eigenlijk toegeven wil
Zij maakt het verschil
Tussen alles wat ik had en hoe dat opeens ging leven
Wat met potlood staat geschetst kan met kleur worden weer getekend
Tussen nooit iets aan de hand
En vanalles te beleven
Tussen nooit misschien en soms er tussenin
Het moet allemaal gezegt
Maar wat ze ook beweren, geen vergelijking is terecht
Misschien klinkt het wat simpel
Maar alles wat ik horen wil (is)
Zij maakt het verschil
Want ze is geen goed gesprek waar geen hond op zit te wachten
Niet de vlag waar ik onder strijd, geen advies bij al m'n klachten
Niet de allerlaatste uitweg waar wij allang niet meer aan dachten
Maar nog meer ...
Zij maakt het verschil
Zij maakt het verschil

Она всё меняет

Она — не лекарство от тиканья часов,
Не надежда, не советчик, не гавань в ночи.
Не источник в пустыне, когда умираешь от жажды,
Не улыбка в ответ на мою самую плохую шутку.
Она не хит, звучащий с подмостков,
Не самое дорогое вино, которое пьётся без похмелья,
Не цветущий сад, не одна из тысячи ночей,
Не протянутая рука в конце всех моих ожиданий.
Нет, она больше, чем я готов признать,
Она всё меняет.
Она — не жалкое оправдание тому, кем я хотел бы быть,
Не мечта, не цель, не кнут, которым можно стегать.
Не гарантия долгой и счастливой жизни,
Она не ответ на вопрос нашего существования.
Не самая красивая симфония в фильме под названием "мы",
Не прохладная постель, которая может сбить мой жар,
Не ритм моего сердца, не самая чистая совесть.
Она пришла не в самый подходящий момент. И мне всё равно...
Потому что больше, чем я готов признать,
Она всё меняет.
Между всем, что у меня было, и тем, как всё это вдруг ожило,
То, что нарисовано карандашом, можно перерисовать красками.
Между "никогда ничего не происходит"
И "столько всего нужно испытать",
Между "никогда, наверное" и "иногда, между прочим".
Всё должно быть сказано,
Но что бы они ни утверждали, никакое сравнение не подходит.
Может, это прозвучит просто,
Но всё, что я хочу слышать (это):
Она всё меняет.
Ведь она не тот разговор, которого никто не ждёт,
Не флаг, под которым я сражаюсь, не совет во всех моих бедах,
Не последний выход, о котором мы давно забыли,
Но гораздо больше...
Она всё меняет.
Она всё меняет.