Sto Limani Tou Amsterdam - Vasilis Papakonstadinou traduction en allemand

Sto Limani Tou Amsterdam

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
ένας ναύτης τραγουδάει
τους καημούς και τις ελπίδες
που μαζί του κουβαλάει.
Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
ένας ναύτης αραχτός
και δακρύζει η μουσική
και δακρύζει ο ποταμός.

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
ένας ναύτης ξεψυχάει
κι είναι λιώμα κι όλο κλαίει
και χτυπιέται τούτη η πόλη
στο λιμάνι του Άμστερνταμ
στην ομίχλη το πρωί
ένας ναύτης ξεπετιέται
κει που κλαίει ένα παιδί.

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
που μαζεύονται οι ναύτες
κάποιος απ' αυτούς αρπάζει
ψαροκέφαλα απ' τις γάτες
και τα δόντια του σου δείχνει
σαπισμένα που 'χουν μείνει
που μπορούνε να ρουφήξουν
τα κατάρτια στη σελήνη.

Και στον ταβερνιάρη γνέφει
με το χέρι του αδειανό
"γέρο μάγειρα μαλάκα
πέτα ψάρια κατά δω"
κι όπως του 'ρθε να ξεράσει
έτσι ανήμπορος σαν πτώμα
ξεκαρδίζεται και λύνει
το ζωνάρι του στο χώμα.

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
ένας ναύτης μπεκροπίνει
μπύρες πίνει και μεθάει
κι όλο πίνει και ξερνάει
ξαναπίνει στην υγεία τους
στις πουτάνες που 'χουν πάρει
εκατόν πενήντα άντρες
σε μια νύχτα η καθεμιά τους.

Έχουν χάσει την τιμή τους
παζαρεύοντας τη σάρκα
για ένα πιάτο κρύα σούπα
ένα αψέντι δύο μάρκα
και τη θάλασσα ο ναύτης
και τον ουρανό θα φτύσει
κι όπως κλαίω την αγάπη
έτσι αυτός θα κατουρήσει.

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ...
Στο λιμάνι του Άμστερνταμ...

Im Hafen von Amsterdam

Im Hafen von Amsterdam
singt ein Seemann ein Lied
von all den Sorgen und Hoffnungen
die in ihm begleitet.
Im Hafen von Amsterdam
ein Seemann in sich gekehrt
die Musik weint mit ihm
und der Fluss weint mit ihm.

Im Hafen von Amsterdam
gibt ein Seemann den Geist auf
er wirft sich hin und weinst du
und aufschlagt sich die Stadt
im Hafen von Amsterdam
im Morgendunst verborgen
schwingt sich ein Seemann hinaus
wo ein Kind weint in seinem Kummer.

Im Hafen von Amsterdam
wo Seeleute sich versammeln
ein Geselle packt zu
Fischköpfe aus dem Katzenfang
und die Zähne zeigt er dir
verrottet, die noch verblieben
welche durchdringen können
die Masten im Mondschein.

Und dem Winker im Wirtshaus
läßt er die Hand leer hin schießen
"alter Koch du Eselkerl
wurf den Fisch zu mir her"
doch wie zum Spucken erhoben
so kraftlos wie ein Leichnam
reißt sein Herz und löst er
seinen Gürtel zur Erde nieder.

Im Hafen von Amsterdam
soffen eines Seemanns Sinne
trinkt Bier und wird er schwer beseligt
und im Trinken würgt er laut
neue Runden auf ihr Wohl
den Huren, die gekauft waren
von einhundert fünfzig Männern
in je ihrer Nacht.

Hing'geben haben sie die Ehre
priesen ihr eigen Fleisch feil
für kalte Suppe im Teller
für zwei Mark, für ein Glas Absinth
und das Meer möge der Seemann
und den Himmel er verachte
und wie ich schluchz um die Liebe
so ein Strahl uriniert er.

Im Hafen von Amsterdam
Im Hafen von Amsterdam...