Paroles et traduction Βασίλης Καζούλης - Της Άγονης Γραμμής

Της Άγονης Γραμμής

Φύσα αεράκι του Αιγαίου τα νησιά να σεριανίσω
δόσμου φωνή μεσ' το λευκό το φωτεινό να βρω το ίσο
Νύχτα να δω στα νερα ν' αντιφεγγίζει το φεγγάρι
θάλασσα γη χρωματιστή τι να ζητώ που μ' έχεις πάρει.

Πόνος γλυκός μέσα στη τόση ομορφιά τι να κρατήσω
ανατολή στα παραμύθια σαν παιδί γυρνάω πίσω
Ζουν οι ψυχές στους καφενέδες και τα πέτρινα δωμάτια
όνειρα φως πούχουνε μείνει στα θλιμμένα σου τα μάτια.

Οι πειρατές κι οι ναυτικοί έχουν διαβεί πάνω στο κύμα
κάστρα φωνές στις ιστορίες με το δίκιο και το κρίμα
μένουν εδώ οι μοναχοί με τα κορμιά ρυτιδιασμένα
και προσευχές για όλα της άγονης γραμμής τα περασμένα.

Of the Unproductive Line

Blow, Aegean breeze, the islands for me to wander
let me hear a voice in the luminous white to find my equal
Night to see in the water the moon's reflection
colorful sea of earth, what more can I ask for, who has taken me.

Sweet pain in so much beauty what to keep
sunrise in fairytales as a child I turn back
Souls live in the coffee shops and the stone rooms
dreams of light have lingered in your mournful eyes.

The pirates and the sailors have passed over the wave
castles voices in the stories with the justice and the pity
the monks remain here with wrinkled bodies
and prayers for all of the unproductive line of the past.