Paroles et traduction Βασίλης Καζούλης - Της Άγονης Γραμμής

Της Άγονης Γραμμής

Φύσα αεράκι του Αιγαίου τα νησιά να σεριανίσω
δόσμου φωνή μεσ' το λευκό το φωτεινό να βρω το ίσο
Νύχτα να δω στα νερα ν' αντιφεγγίζει το φεγγάρι
θάλασσα γη χρωματιστή τι να ζητώ που μ' έχεις πάρει.

Πόνος γλυκός μέσα στη τόση ομορφιά τι να κρατήσω
ανατολή στα παραμύθια σαν παιδί γυρνάω πίσω
Ζουν οι ψυχές στους καφενέδες και τα πέτρινα δωμάτια
όνειρα φως πούχουνε μείνει στα θλιμμένα σου τα μάτια.

Οι πειρατές κι οι ναυτικοί έχουν διαβεί πάνω στο κύμα
κάστρα φωνές στις ιστορίες με το δίκιο και το κρίμα
μένουν εδώ οι μοναχοί με τα κορμιά ρυτιδιασμένα
και προσευχές για όλα της άγονης γραμμής τα περασμένα.

Острова на Агонной Линии

Дуй, ветер Эгейский, острова передо мной расставь,
Дай мне голос в белом, ярком свете найти равных себе, моя любовь.
Ночью видеть, как в воде луна отражается,
Море, земля, разноцветная, что мне еще желать, раз ты меня пленила.

Сладкая боль среди такой красоты, что мне сохранить?
Рассвет в сказках, как дитя, я возвращаюсь назад.
Живут души в кафе и каменных домах,
Сны, свет, что остались в твоих печальных глазах.

Пираты и моряки прошли по волнам,
Крепости, голоса в историях с правдой и судом.
Остаются здесь монахи с морщинистыми телами,
И молитвы за все прошлое агонной линии.