Paroles et traduction Verba - Świat zapomniany

Świat zapomniany

Zrozumiałem, że to żyje w nas,
że jesienny deszcz nie przyjdzie szybko tak.
Teraz, gdy już masz swoje sprawy,
Ja odtwarzam świat zapomniany.

Pamiętam dzień, pierwsze spotkanie,
Wspólne sny pourywane.
Dzień stał się nocą, noc nie istniała,
Liczyłem czas do kolejnego spotkania.

Wierzyliśmy, że wszystko nasze jest na Ziemi
I że nikt już tego nie zmieni,
że przeznaczenie odkryło naszą kartę,
Wspólne dni i wspólny adres.

Mijali nas pijani przechodnie.
Życzyli szczęścia na wpół przytomnie.
Pod ścianą ktoś, bez strojenia strun,
Zagrał nam kilka starych nut.

To był nasz najlepszy czas, teraz wspominam.
Może wiesz, jaki tego będzie finał.
A te nasze miejsca, wrócę tam.
Wierzę w to, że nie będę wtedy sam.

Zrozumiałem, że to żyje w nas,
że jesienny deszcz nie przyjdzie szybko tak.
Teraz, gdy już masz swoje sprawy,
Ja odtwarzam świat zapomniany.

Wspominam każdą minutę, wspólne chwile.
Każdy uśmiech z fotografii nie daje mi tyle
Co Twój dotyk, każdy z nich był jedyny.
Twój zapach, który wciąż powraca.

Ten słodki wyścig z zachodem słońca.
Milion ziarenek piasku na naszych dłoniach.
Myślałem, że z nich można zbudować coś na dłużej,
Lecz drobny kamień przegrał z podmuchem.

Teraz chcę zatrzymać czas, by nie czuć się samotnie
W te chłodne dni, gdy nie zostało nam już nic.
Chciałbym, byś powróciła do mnie, nie tylko w snach,
Gdy za oknem żółte liście, z którymi tańczy wiatr.

Zrozumiałem, że to żyje w nas,
że jesienny deszcz nie przyjdzie szybko tak.
Teraz, gdy już masz swoje sprawy,
Ja odtwarzam świat zapomniany.

Zrozumiałem, że to żyje w nas,
że jesienny deszcz nie przyjdzie szybko tak.
Teraz, gdy już masz swoje sprawy,
Ja odtwarzam świat zapomniany.

Забытый мир

Я понял, что это живёт в нас,
Что осенний дождь не придёт так скоро.
Теперь, когда у тебя свои дела,
Я восстанавливаю забытый мир.

Помню день, первую встречу,
Общие сны, оторванные.
День становился ночью, ночи не существовало,
Я считал время до следующей встречи.

Мы верили, что всё наше на Земле
И что никто этого уже не изменит,
Что судьба открыла нашу карту,
Общие дни и общий адрес.

Мимо нас проходили пьяные прохожие.
Желали счастья полусонные.
У стены кто-то, не настраивая струн,
Сыграл нам несколько старых нот.

Это было наше лучшее время, теперь вспоминаю.
Может, ты знаешь, каким будет финал.
А наши места, я вернусь туда.
Верю, что не буду там один.

Я понял, что это живёт в нас,
Что осенний дождь не придёт так скоро.
Теперь, когда у тебя свои дела,
Я восстанавливаю забытый мир.

Вспоминаю каждую минуту, общие мгновения.
Каждая улыбка с фотографии не даёт мне столько,
Сколько твоё прикосновение, каждое из них было единственным.
Твой запах, который всё ещё возвращается.

Эта сладкая гонка с закатом.
Миллион песчинок на наших ладонях.
Я думал, что из них можно построить что-то на дольше,
Но крошечный замок проиграл порыву ветра.

Теперь я хочу остановить время, чтобы не чувствовать себя одиноким
В эти холодные дни, когда у нас ничего не осталось.
Я хотел бы, чтобы ты вернулась ко мне, не только во снах,
Когда за окном жёлтые листья, с которыми танцует ветер.

Я понял, что это живёт в нас,
Что осенний дождь не придёт так скоро.
Теперь, когда у тебя свои дела,
Я восстанавливаю забытый мир.

Я понял, что это живёт в нас,
Что осенний дождь не придёт так скоро.
Теперь, когда у тебя свои дела,
Я восстанавливаю забытый мир.