Paroles et traduction Volkan Konak - Mora Nene

Mora Nene

Hey gidi hacuun şevkiyesi memeleri göbeğine kadar sarkmış tarla ve ev kadını, elleri ise fındık kukarı gibi kemikli ve uzun ama yorgun kara nenem, bala nenem, Mora nenem...

Mora nenem, bala nenem, kara nenem
Bana mı ağlıyorsun kara nenem Mora nenem

NENE söylüyor;
"Sana yanık oğul sana,
Ağlarım hep yıllar yılı türküsüz yola çıkana,
Dürüp kınalı yaşmağımı"

Kara nenem, bala nenem Mora nenem...

Nenem yüzümü okşadığı zaman canımı acıtıyordu ellerindeki yaşlılık nasırları, kara nenem, bala nenem, Mora nenem... Nenem en çok İstanbul da ki torunlarını sayıklardı Yakup, Dursun, Bahri. onlarda bir gelişlerinde neneme üç metrelik don yaması ve İstanbul lokumu getirmişlerdi. ne çok sevinmişti benim garip nenem.

Nenem çapulacı Mehmetten giyerdi başka marka tanımazdı, mavi renkli lastiklerini ise; özel günlere saklardı cenaze, düğün vesaire.

Ve yürüyordu Karadenizin çamurlu yollarında geride ise sadece yorgun bir otuz altı numara ayak izi. kara nenem, bala nenem Mora nenem...

Mora nenem, bala nenem, kara nenem
Bana mı ağlıyorsun kara nenem Mora nenem

NENE söylüyor;
"Sana yanık oğul sana,
Ağlarım hep yıllar yılı türküsüz yola çıkana,
Dürüp kınalı yaşmağımı"

Mora Nene

Oh my darling mother, with your breasts sagging down to your belly, a farmer's wife and a housewife, your hands like gnarled hazelnuts, bony and long but tired, my dear old granny, my honey granny, my granny Mora...

My granny Mora, my honey granny, my dear old granny
Are you weeping for me, my dear old granny, my granny Mora?

GRANNY says;
"For you, my burnt son, for you,
I will always weep for those who set out on the road without a song,
Unfurling my henna-dyed headscarf."

My dear old granny, my honey granny, my granny Mora...

Whenever my granny would stroke my face, her aged hands would hurt me with their calluses. My dear old granny, my honey granny, my granny Mora... My granny would talk most fondly of her grandchildren in Istanbul, Yakup, Dursun, and Bahri. When they visited, they brought her three meters of fabric for a new dress and Istanbul rahat lokum. My poor granny was so happy.

My granny always wore the same brand of clothing, Capulacı Mehmet, and she only wore her blue rubber boots on special occasions, like funerals and weddings.

And she would walk along the muddy roads of the Black Sea region, leaving behind nothing but the tired footprints of her size thirty-six shoes. My dear old granny, my honey granny, my granny Mora...

My granny Mora, my honey granny, my dear old granny
Are you weeping for me, my dear old granny, my granny Mora?

GRANNY says;
"For you, my burnt son, for you,
I will always weep for those who set out on the road without a song,
Unfurling my henna-dyed headscarf."