Paroles et traduction Wdowa feat. Justyna Kuśmierczyk - Nie ma

Musiałam przejść tyle tłocznych ulic
W tylu obskurnych spelunach się upić
Tyle bezsennych nocy pogrzebać
Zadawać cierpienia na pomstę cierpienia
Tyle tęskniących spojrzeń rozdawać
By odnajdować dowody jej w kwiatach
Tyle żebrzących słów wbrew godności
Jak głodny bezpański pies dla jednej kości
Poranne zorze witać z nadzieją
Żeby zmierzch przyniósł zawód i niemoc
Ptaki do lotu rozganiać przedwcześnie
Żeby jej zrobić przejście

Mówią to jak letni wiatr, przychodzi i już wiesz
Gdy otula Cię swym ciepłem
Miałam to być ja, tak pragnęłam jej
Uwierzyłam w to, że gdzieś jest
Może mniej, może mniej mnie zaboli
Jeśli zapomnę, zapomnę o niej
Gdy ucieknę może mnie dogoni? Tęsknię

Żałosny bałwan gdy nadszedł dzień ciepły
Znikać i wiedzieć że nikt nie zatęskni
Jak zielone pędy, nieśmiałe paczki
W noc jedną umrzeć z rąk zimnej Zośki
Jak sierpniowy upał, wyśniony w kwietniu
Zmieniać się w burzę by dać jej odetchnąć
Schnąć i się kruszyć by wreszcie się poddać
Jak liść na bezdrożach, którym wiatr miota
Jak zmarznięty wróbel na oknie piekarni
Czekać na kaprys aż ktoś mnie nakarmi
Jak ostatnia mucha w Wigilię zimy
Uciekać przed końcem ostatkiem siły

Może mniej, może mniej mnie zaboli
Jeśli zapomnę, zapomnę o niej
Gdy ucieknę może mnie dogoni? Tęsknię
Mówią to jak letni wiatr, przychodzi i już wiesz
Gdy otula Cię swym ciepłem
Miałam to być ja, tak pragnęłam jej
Uwierzyłam w to, że gdzieś jest

A jej nie ma i nie ma jej nigdzie
A szukałam jej, szukałam całe życie
A jej nie ma i nie ma jej nigdzie
Chyba jej nie ma, dopóki jej nie zmyślę
A jej nie ma i nie ma jej nigdzie
A szukałam jej, szukałam całe życie
A jej nie ma i nie ma jej nigdzie
Chyba jej nie ma, dopóki jej nie zmyślę

Мне пришлось пройти столько многолюдных улиц.
В стольких потаскушках напиться
Так много бессонных ночей, чтобы похоронить
Причинять страдания, чтобы отомстить за страдания
Так много скучающих взглядов
Чтобы найти доказательства ее в цветах
Так много попрошайничества против достоинства
Как голодная бродячая собака для одной кости
Утренние полярные сияния приветствуют с надеждой
Чтобы сумерки принесли профессию и немощь
Птицы в полет прогонять преждевременно
Чтобы сделать ей переход

Они говорят это, как летний ветер, он приходит, и вы уже знаете
Когда он окутывает тебя своим теплом
Это была я, я так хотела ее.
Я поверила, что он где-то
Может быть, меньше, может быть, меньше причинит мне боль
Если я забуду, я забуду ее
Когда я сбегу, может, он меня догонит? Тоскливо

Жалкий снеговик, когда наступил теплый день
Исчезать и знать, что никто не скучает
Как зеленые побеги, робкие пачки
В ночь одной умереть от рук холодной Зоськи
Как августовская жара, приснившаяся в апреле
Превратиться в бурю, чтобы дать ей передышку
Просыхать и рассыпаться, чтобы наконец сдаться
Как лист на бездорожье, которым ветер пометит
Как замерзший воробей на окне пекарни
Ждать прихоти пока кто-то не накормит меня
Как последняя муха в канун зимы
Бежать до конца силы

Может быть, меньше, может быть, меньше причинит мне боль
Если я забуду, я забуду ее
Когда я сбегу, может, он меня догонит? Тоскливо
Они говорят это, как летний ветер, он приходит, и вы уже знаете
Когда он окутывает тебя своим теплом
Это была я, я так хотела ее.
Я поверила, что он где-то

А ее нет и нигде нет
Я искала ее, искала всю жизнь.
А ее нет и нигде нет
Думаю, ее нет, пока я ее не придумаю.
А ее нет и нигде нет
Я искала ее, искала всю жизнь.
А ее нет и нигде нет
Думаю, ее нет, пока я ее не придумаю.