Paroles et traduction Willeke Alberti - Mijn hoofd weer op je schouders

Mijn hoofd weer op je schouders

'T Leek zo mooi, sprak vanzelf, jij en ik, en zo moest het altijd blijven
Ons geluk kon niet stuk en de zon die zou voor ons eeuwig schijnen
Maar ineens wou je weg, 't ging zo vlug en wat bleef dat was een droom

Zo gaat het vaak om je heen, heel onverwacht ziet de een het niet meer zitten
De ander blijft, het huis is leeg, 's avonds laat vertelt de kamer zijn verhaal
Van hoe het was, wat ie zei, maar wat bleef dat is die droom

Refren':
Mijn hoofd weer op je schouder, je handen spelen met m'n haar
We zijn dan wel wat ouder maar toch weer even bij elkaar
Mijn hoofd weer op je schouder, je handen spelen met m'n haar
We zijn dan wel wat ouder maar toch weer even bij elkaar

Het geluk is net een bloem, plukt hem af, hoopt dat ie zal blijven bloeien
Je neemt 'm mee in je hand, veel te vast, want je wilt 'm niet verliezen
Maar na een dag in een vaas valt ie uit en wat blijft dat is die droom

Die lege plek in je huis, in je hart, denkt dat ie niet terug zal komen
En je zegt: slijt wel weg, gaat voorbij, en je probeert het te vergeten
'S Avonds laat, telefoon, "ja, met mij, ik kom terug voor onze droom

Refren'

Моя голова снова на твоем плече

Казалось, все так прекрасно, само собой разумеющееся, ты и я, и так будет всегда,
Нашему счастью не будет конца, и солнце будет светить нам вечно.
Но вдруг ты захотел уйти, все произошло так быстро, и все, что осталось - это сон.

Так часто бывает вокруг, совершенно неожиданно кто-то больше не видит смысла,
Другой остается, дом пуст, поздно вечером комната рассказывает свою историю,
О том, как было, что он говорил, но все, что осталось, - это сон.

Припев':
Моя голова снова на твоем плече, твои руки играют с моими волосами,
Пусть мы стали немного старше, но мы снова вместе,
Моя голова снова на твоем плече, твои руки играют с моими волосами,
Пусть мы стали немного старше, но мы снова вместе.

Счастье подобно цветку, срываешь его, надеясь, что он будет цвести вечно,
Ты держишь его в руке, слишком крепко, потому что не хочешь потерять,
Но после дня в вазе он увядает, и все, что остается, - это сон.

Это пустое место в твоем доме, в твоем сердце, кажется, что он уже не вернется,
И ты говоришь: пройдет, забудется, и пытаешься забыть,
Поздно вечером, телефонный звонок, "Да, это я, я вернулся за нашей мечтой".

Припев'