Paroles et traduction Willy Alberti - Onder De Bomen Van Het Plein

Onder De Bomen Van Het Plein

Wij trekken vaak naar vreemde landen
En breken tijdelijk alle banden
Voor de emotie van de reis
Wij weten heel veel te verhalen
En kunnen bonte beelden malen
Van Londen, Rome of Parijs
Maar gaan we rustig vergelijken
En alles nuchtertjes bekijken
En zijn we niet door schijn verblind
Komen we vaak tot de conclusie
Wij zoeken ver naar een illusie
Die je vlakbij zo dikwijls vindt

Refr.:
Onder de bomen van het plein
Daar kan je zo gelukkig zijn
Onder het dak van bladerengroen
Daar bij het hekje van het plantsoen
Onder de bomen van het plein
Daar ligt een paradijsje klein
En uit het diepst van mijn gemoed
Zend ik uit verre land een groet
Aan jou, mijn Rembrandtsplein

Ook zit ik hier in verre oorden
Het is mij zo vreemd, ik zoek naar woorden
Om uit te spreken wat mij kwelt
Vaak in mysterieuze nachten
Dan zit ik eenzaam in gedachten
Terwijl het verleden langs mij smelt
Ik zie weer voor mijn geest verschijnen
De plekjes die nu gaan verdwijnen
Terwille van het stadsverkeer
Maar laat een plekjes ongeschonden
Waaraan veel dierbaars is verbonden
Uit mooie uren van weleer

Refr.

Под деревьями на площади

Мы часто путешествуем по чужим краям,
И временно рвем все свои связи,
Ради эмоций от путешествия.
Мы можем многое рассказать,
И нарисовать яркие картины
Лондона, Рима или Парижа.
Но если мы спокойно сравним,
И все трезво обдумаем,
И не будем ослеплены внешним блеском,
Мы часто приходим к выводу,
Что ищем далеко иллюзию,
Которую так часто находишь рядом.

Припев:
Под деревьями на площади,
Там можно быть таким счастливым.
Под крышей из зеленой листвы,
Там, у калитки сквера,
Под деревьями на площади,
Лежит маленький рай.
И из самой глубины души,
Шлю я из далекой страны привет
Тебе, моя площадь Рембрандта.

Даже находясь здесь, в далеких краях,
Мне так странно, я ищу слова,
Чтобы выразить то, что меня мучает.
Часто в таинственные ночи,
Я сижу один в своих мыслях,
Пока прошлое тает передо мной.
Я снова вижу перед собой,
Места, которые теперь исчезают,
Ради городского движения.
Но пусть останутся нетронутыми места,
С которыми связано много дорогого,
Из прекрасных часов прошлого.

Припев.