Paroles et traduction Yas - Az Chi Begam

Az Chi Begam

میگی بازم کنار همدیگه واژه بچین؟
راجع به چی؟
باشه بشین
چشاتو باز کن، یه لحظه مال من باش
یه لحظه بیا توی حس و حال من باش
پس میکروفونو به دست من تو بده بگم
از این زمونه و از دلی که تکه تکـست
هر آهنگ منم مساویه ذکر یک درد
جز اینم ندارم یه فکر بهتر
از جومونگی بگم که شده سنبل رشادت
ایران براش شده مثل صندوق تجارت
پس هنرمنده وطن الان کجاست، نیست؟
اون تو زیرزمین میخونه، چونکه مجاز نیست
از چی بگم برات؟
انتظار داری چه چیزی از جیب من درآد؟
به جز کاغذ سفیده پاره، خوب آره رفیق
حرف توشه، ولی با خودکار سفید
توام مثل منی، توام کم درد نداری
درد اصلیت اینکه تو همدرد نداری
من کسی نیستم با این زخما دردم بگیره
ولی این اشکها رو کی میخواد گردن بگیره؟
از چی بگم؟ خدا از این بنده های خسته
از این همه درد تموم دنده هام شکسته
خنده هامو نبین، این خنده هام یه چسبه رو لبم
این منم با یه رد پای خسته
از چی بگم؟ بگو از یه روح زخمی
که باید یک تنه بره تو قلب کوه سختی
از روزایی که خط خوردن توی تقویم
خبر میدن از یه اجتماع رو به تخریب
از چی بگم؟ از بچه های پایین شهر
که غذا واسه خوردن دارن ماهی یه شب؟
اونکه تنها دلیل خوابش به عشق فرداست
تنها پاتوق عشق و حالش بهشت زهراست
یا که بگم از اون رفقای کاخ نشین
که هستن تو واردات کالای ساخت چین
تو به من اینو بگو من از چی بگم خب
ما گفتیمو تموم درد ها ریشه کن شد؟
از چی بگم برات؟
شاید قصه دوست داری
مثل قصه ی اون همکلاسیان روستایی
اگه قصه تلخه، گناه واقعیت
داستان نرگس و گلهای باغ میهن
که نشستن با صد چرا و افسوس کاشکی
یه بخاری جای چراغ نفت سوز داشتیم
چراغ افتاد و توی کلاس گُر گرفت
آتشی که پوست بچه ها رو مثل گرگ گرفت
یه طفل معصوم با داد و فریاد گفت
زود بدویین سمت در ولی درم قفل بود
چشام خشک شد، یکم بهم اشک بده ایزد
این بچه ها با کدوم دست مشق بنویسن؟
کودکی مُرد، در راه کلاسی که
سوخت و منتظره یه جراح پلاستیکه
یاس نمیخواد ته قصه رو هرگز ببنده
چون باز دلش میخواد که نرگس بخنده
از چی بگم؟ صبح نشده غروب زد
تو قلب بچه های مدرسه ی درود زن
غصه نخور، صدام بشنو از زیر خونت
من صداتو به گوش همه میرسونم
از چی بگم؟ دلی که فقط اسمش دله
یا عمری که نصفش اشکه، نصفش گِله؟
یا از روح توی زندون که جسمش وله؟
آدم مجبوره که با شرایط وفقش بده
از چی بگم؟ بگو از یه روح زخمی
که باید یک تنه بره تو قلب کوه سختی
ولی قسم به خدا، قسم به روح تختی
که من بدون ترس میرم به سوی تقدیر
خیلی خشنِ زندگی ولی حوصله کردم
تو فشن زندگی من یه مُدل دردم
ولی دفتر گذشته هامو ذره ذره کردم و
اومدم جلو که پی درد سر بگردم
از چی بگم (از چی بگم، از چی بگم، از چی بگم)
از چی بگم (از چی بگم، از چی بگم، از چی بگم)

That Lady

You say, "Let's weave words together again"?
About what?
Alright, sit down
Open your eyes, be mine for a moment
Come into my state of mind for a second
So hand me the microphone and let me speak
About this era and a heart that's torn to pieces
Each of my songs is equal to reciting a pain
I have no better thought than this
Let me tell you about Jumong, who became a symbol of bravery
Iran has become like a trading box for him
So where is the homeland artist now, isn't he?
He sings in the basement because he's not allowed
What should I tell you about?
What do you expect to come out of my pocket?
Except for torn white paper, well yeah, friend
There are words in it, but with a white pen
You're like me, you don't have little pain either
Your main pain is that you have no empathy
I'm not someone whose pain will be taken away by these wounds
But who will take responsibility for these tears?
What should I say? God, about these tired servants
From all this pain, all my ribs are broken
Don't look at my laughter, this laughter is a sticker on my lips
This is me with a tired footprint
What should I say? Tell me about a wounded soul
That must go alone into the heart of a mountain of hardship
From the days that are crossed out on the calendar
They report a society on the verge of destruction
What should I say? About the kids from the slums
Who have food to eat only once a month?
The one whose only reason for sleep is for the love of tomorrow
His only hangout for love and joy is Behesht-e Zahra (cemetery)
Or should I tell you about those palace-dwelling friends
Who are involved in importing goods made in China
You tell me what I should say
Did we say and all the pains were eradicated?
What should I tell you about?
Maybe you like stories
Like the story of those rural classmates
If the story is bitter, it's the fault of reality
The story of Nargess and the flowers of the homeland garden
Who sit with a hundred whys and regrets of "if only"
We had a heater instead of an oil lamp
The lamp fell and caught fire in the classroom
A fire that gripped the children's skin like a wolf
An innocent child shouted
Run quickly towards the door, but the door was locked
My eyes have dried, God, give me some tears
With which hands will these children write their homework?
A child died on the way to a class that
Burned and is waiting for a plastic surgeon
Yas never wants to end the story
Because he still wants Nargess to smile
What should I say? It was sunset before morning
In the hearts of the children of the Dorudzan school
Don't worry, hear my voice from under your house
I will make your voice heard by everyone
What should I say? A heart that is only a heart in name
Or a life that is half tears, half complaints?
Or about a soul in prison whose body is exhausted?
A person is forced to adapt to the circumstances
What should I say? Tell me about a wounded soul
That must go alone into the heart of a mountain of hardship
But I swear to God, I swear to the soul of Takhti
That I go towards destiny without fear
Life is very harsh, but I have patience
In the fashion of life, I am a model of pain
But I tore my past notebooks bit by bit and
Came forward to look for trouble
What should I say (What should I say, what should I say, what should I say)
What should I say (What should I say, what should I say, what should I say)