Paroles et traduction Yaser Binam - Marde Paeizi

Marde Paeizi

زیر بارون پرسه میزنم تو خیابون خیسه پیرهنم اشکام از چشمات دل نمیکنن
بی خیال مردمی که نمیفهمنم حتی پاره ای که دوره از تنم
بی خیال اونا که نمیخواستنم و هی بهم میگفتن حرف راست نزن
بی خیال مدلای قد بلندش بی خیال دزدای هنرمندش
بی خیال ارازل و اوباش و زبلش و بی خیال پلیسای بد بدن چغرش
جوونای رقاص و دو ساعته میگیرن صورت خواهرمو توو اسید میبینم
بی خیال دخترای بی پناهش بی خیال دکترای بی سوادش
اون که کرده دنیا داغش یا اون که مونده توو سینه آهش
بی خیال تهدید و توپ و تشر بی خیال اصطلاح حقوق بشر
بی خیال اشکای آروم مادر که توو خون بچه هاش آروم میبارن
بی خیالم هر چی که سرت میارن بی خیالی هر چی که سرم بیارن
توو دنیای من هیچی آروم نیست چه جوری با صدای من آرومی
توی جنگل درنده ای که هیچی توش جنس قانون نیست
زیر بارون پرسه میزنم توو خیابون خیسه پیرهنم اشکام از چشمات دل نمیکنن
دل نمیکنن تا روزا شد سرد و پاییزی تازه فهمیدم تو قهرمان نیستی
حالا به من میگی مرد پاییزی
منو تنها نذار تنها نرو بارون منو یاد تو
میندازه تو تکیه گاه من بودی بدون تو بدون این من میبازه

Marde Paeizi

Under the rain, I am walking in the street. My shirt is wet, my tears are shedding from my eyes.
I don't care about people who don't understand me, even the part that is away from my body.
Never mind those who didn't want me and kept telling me not to tell the truth.
Never mind their tall models, never mind their artistic thieves.
Never mind their thugs, rascals, and their shrewdness, and never mind their corpulent policemen.
Young dancers and two-hour-olds put acid on my sister's face, I see it.
Never mind their helpless girls, never mind their illiterate doctors.
The one who has burnt the world, or the one who has sighed in his chest.
Never mind the threats, noise, and fuss, never mind the term human rights.
Never mind the quiet tears of the mother that quietly rain in the blood of her children.
Never mind whatever they do to you, never mind whatever they do to me.
Nothing is calm in my world, how are you calm with the sound of my voice?
In a jungle where there are predators and no law.
Under the rain, I am walking in the street. My shirt is wet, my tears are shedding from my eyes.
They don't shed until the days get cold and autumnal, only then I realize that you are not a hero.
Now you call me a man of autumn.
Don't leave me alone, don't go alone, rain reminds me of you.
You were my support, without you, without this me, I will lose.