Paroles et traduction Yö - Ihmisen Poika

Ihmisen Poika

Jo poika kiskoo pojan unta vuoteessaan
Ennen kuin loppuun iltasadun saan,
Mä istun hetken ja mietin maailmaa
Ihmisen poikaa se odottaa.

Voi kuinka kaunis poika onkaan tosiaan.
Ei muuhun pysty hän kuin uutta oppimaan.
Hän siinä kylkeänsä kääntää miehekkäästi ääntää.
Hän matkaa taittaa linnunradallaan ja nukkuu vaan.

Voi kunpa matkas onneksi koituis
Vihaa, katkeruutta et tuntis joutavaa
Voi kun oisit viisaampi kuin isäs milloinkaan
Kunpa oppisit ajattelemaan.

Niin poika kiskoo pojan unta sikeää
Kehtolaulu kesken taas kerran jää,
Liukenee yöhön murheet aikuisen
Ihmisen poikaa kun katselen.

Voi kuinka kaikkivaltias noin olla voit,
Me sinut tehtiin mutta sinä meidät loit
Siinä tuhiset ja puhkut pelkkää voimaa uhkuen
Silmänurkkiin kuivuu kyyneleet, sä matkaa teet.

Voi kunpa matkas onneksi
Koituis
Vihaa, katkeruutta et tuntis joutavaa
Voi kun oisit viisaampi kuin isäs milloinkaan
Kunpa oppisit ajattelemaan.

Kunpa matkas onneksi koituis
Vihaa, katkeruutta et tuntis joutavaa
Voi kun oisit viisaampi kuin isäs milloinkaan
Kunpa oppisit ajattelemaan

Сын человеческий

Вот уже и сын мой видит сны в своей кроватке,
Не успел я сказку дочитать,
Сижу вот, милая, и думаю о мире,
Что ждёт его, сына человеческого.

Какой же он красивый, правда?
Только учится всему, познаёт мир.
Повернулся на бок, что-то мужественно бормочет,
Летит по своим птичьим тропам, и видит сны.

Если б путь его счастливым был,
Не знал бы он злобы, ненужной горечи,
Был бы мудрее, чем я когда-либо,
Чтобы думать своей головой.

Сын мой видит сны, крепко спит,
Колыбельная снова не допета,
Растворяются в ночи взрослые печали,
Когда я смотрю на тебя, сын мой.

Как ты можешь быть таким всемогущим,
Мы тебя создали, но ты создал нас,
Ты сопишь и дышишь, излучая силу,
В уголках глаз сохнут слёзы, ты идёшь своим путём.

Если б путь твой счастливым
Был,
Не знал бы ты злобы, ненужной горечи,
Был бы мудрее, чем я когда-либо,
Чтобы думать своей головой.

Если б путь твой счастливым был,
Не знал бы ты злобы, ненужной горечи,
Был бы мудрее, чем я когда-либо,
Чтобы думать своей головой.